Σταύρος Θεοδωράκης:Τι είναι το «σχολείο τουρισμού»;

Πρόσφατα ένας δημοσιογράφος της βρετανικής Γκάρντιαν έγραφε για την απίστευτη ομορφιά της Πελοποννήσου, για το φαγητό και τα προϊόντα της και κατέληγε: «Πάνω από όλα υπάρχει πάντα η βεβαιότητα  ότι οι Έλληνες είναι Μάστερ στη Φιλοξενία.  Τίποτα δεν είναι κόπος, πολύ δύσκολα θα ενοχληθούν,  όλα τα αιτήματά σας θα τα ανεχθούν,  η ευγένεια μοιάζει δεδομένη,  κανένας δε θα σας ενοχλήσει, πάντα θα σας δίνεται χώρος και ο κάθε τουρίστας πάντα αντιμετωπίζεται με ευγένεια και σεβασμό –ακόμα και αν δε το αξίζει».

Αυτές είναι οι κουβέντες του Βρετανού δημοσιογράφου. Ο τουρίστας θέλει χώρο, θέλει ευγένεια και σεβασμό.  Θέλει να νιώθει σημαντικός και όχι άνθρωπος στη ουρά.

Η Πελοπόννησος φέτος βρέθηκε στη κορφή της λίστας του Lonely Planet  με τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς προορισμούς.

Ο Πίτερ Οικονομίδης μου είχε πει πριν χρόνια:   «Η Ελλάδα είναι το brand που δεν αξιοποιήθηκε ποτέ σωστά».

Κάνετε λάθος όμως αν πιστεύετε ότι αυτό το brand είναι στα χέρια μόνο πολιτικών. Δεν είναι καν στα χέρια μόνο των ξενοδόχων. Είναι στα δικά σας χέρια.  Οι άνθρωποι, μαζί με τη γη και τις θάλασσες μας, ήταν πάντα το μεγάλο μας πλεονέκτημα.

Ξεκινώντας το Ποτάμι είπαμε, την Ελλάδα δεν θα την σώσουν τα δανεικά. Την Ελλάδα θα την σώσουν οι άνθρωποι της, το χώμα, ο ήλιος, η θάλασσα. Εμείς που μπορούμε να γίνουμε το κελάρι και το μποστάνι της Ευρώπης.  Γιατί ο κόσμος δεν έρχεται σε μια χώρα μόνο για τον ήλιο, έρχεται και για το καλό φαγητό, έρχεται για τα τοπικά προϊόντα και τον πολιτισμό.

Και τι συνέβη; Σε μια δεκαετία οι τιμές των ξενοδοχείων στο Σαν Σεμπαστιάν διπλασιάστηκαν. Όπως και στην Σαντορίνη που κατάφεραν τα τελευταία τέσσερα χρόνια – τα χρόνια της κρίσης – να ανατιμήσουν την τιμή των κρασιών της κατά 30%. Κάτι ανάλογο κατάφεραν και εδώ οι Μεσσήνιοι τα τελευταία χρόνια. Μικρές μάχες κερδήθηκαν.

Όμως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ κατατάσσει την Ελλάδα στη 31η θέση από 114 χώρες ως προς την ανταγωνιστικότητά της στον τουρισμό. Ως προς το βαθμό ανάπτυξης του ανθρώπινου κεφαλαίου είμαστε στην 45η  θέση και ως προς την εκπαίδευση του προσωπικού στη θέση 111!

Όπως ίσως ξέρετε κάποια στιγμή φτιάξαμε μαζί με ένα φίλο ένα εστιατόριο στην Αθήνα, το Αλάτσι. Να σας εξομολογηθώ πρώτα, πως το αποφάσισα. Μια μέρα, στα γενέθλιά μου, έβγαλα φίλους να φάμε σε ένα κρητικό εστιατόριο. Τους άρεσε πολύ το φαγητό αλλά εγώ ένιωσα άσχημα γι΄αυτό που τους είχαν σερβίρει. Ήταν πολύ μακριά από αυτό που είχα στο μυαλό μου. Και εκείνη τη μέρα πήρα την απόφαση να φτιάξω ένα εστιατόριο που θα σερβίρει τα καλύτερα της Κρητικής κουζίνας. Νομίζω ότι τα καταφέραμε και δεν μιλώ μόνο για τα βραβεία αλλά και για την χαρά των ανθρώπων που ερχόντουσαν στο Αλάτσι. Τώρα έχει κλείσει οπότε δεν θα κατηγορηθώ για έμμεση διαφήμιση. Πως το κάναμε λοιπόν. Δεν πήραμε μια έτοιμη ομάδα από ένα άλλο μαγαζί, αλλά δημιουργήσαμε την δική μας παρέα. Θα σας πω μερικές λέξεις που είχαμε πάντα στο μυαλό μας. Ομαδικότητα! Ακυρώνεται η προσπάθεια αν η λάντζα δεν είναι ένα με τον μετρ. Ομαδικότητα αλλά και ιεραρχία. Χαμόγελο και επαγγελματισμός. Ειλικρίνεια – αυτοπεποίθηση – ταπεινότητα. Αυτές ήταν οι 7 λέξεις που είχαμε κάθε μέρα στο μυαλό μας. Είπαμε «γίνεται» και το κάναμε! Όλα τα μικρά σημαντικά πράγματα σ΄αυτή τη χώρα –όπως και τα μεγάλα σημαντικά- ξεκινούν όταν κάποιοι πιστέψουν και πουν «γίνεται».

Ένα τέτοιο μεγάλο «γίνεται» είπε και ο Καπετάν Βασίλης. Το Costa Navarino έγινε επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν τα παράτησε. Παιδεύτηκε για πολλά χρόνια, είχε μια τεράστια γραφειοκρατία να αντιμετωπίσει, μια καχυποψία για το τι πάει να κάνει, συνεχείς απογοητεύσεις, αλλά δεν τα παράτησε. Η μεγάλη παραδειγματική αναφορά για το «γίνεται» στον τουρισμό είναι ο ίδιος ο Καπετάν Βασίλης.

Θέλω λοιπόν να το πιστέψετε. Πείτε το «γίνεται» μέσα σας, συνδυάστε το με ένα σχέδιο και μια απόφαση για πολύ δουλειά και θα δείτε το όντως «γίνεται». Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις, στη δημοσιογραφία, στον τουρισμό, με ανθρώπους που τόλμησαν και πέτυχαν.

Και μην σας φοβίζει η κρίση. Σκεφθείτε τους παππούδες μας, που δεν τα παράτησαν σε πολύ χειρότερες μέρες.

Αυτή η χώρα μόνο με τη δική σας δύναμη μπορεί να πάει μπροστά.

Πιστέψτε το και κάντε το καλύτερο. Για σας, για τον τουρισμό, για την χώρα. «Γίνεται».

Σας ευχαριστώ πολύ.