Ποιό Πολυτεχνειο;γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Ξεχνά τα αντιαµερικανικά συνθήµατα και µας πληροφορεί ότι ο απολογισµός της επίσκεψης του Αµερικανού προέδρου ήταν θετικός. Εγώ συµπληρώνω ότι θα ήταν θετικότερος, αν η σηµειωτική της συµπεριφοράς των κυβερνητικών στελεχών ήταν προς την σωστή κατεύθυνση. π’ όσα είδα στην TV η συµπεριφορά τόσο του Πρωθυ- πουργού όσο και των άλλων στελεχών δεν ήταν η ανάλογη της περίστασης. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει τόσο µε την άγνοια των στελεχών όσο µε την σηµειωτική που θέ- λουν να περάσουν.

Πώς θα πάει ο Πρωθυπουργός ή ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος είχε λάβει µέρος στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις κοµµατικές οργανώσεις να περάσει απόψεις καλής συµπεριφοράς απέναντι στους Αµερικάνους;
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το σύνολο της παρουσίασης της Ελληνικής πλευράς ήταν εσκεµµένα τέτοιο ώστε να πουν µετά στις οργανώσεις τους ότι δεν δείξαµε δουλοπρέπεια και ότι κάναµε το δικό µας.
Το «δικό µας» όµως δεν είναι ταυτόσηµο µε τα συµφέροντα της χώρας. Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραµµές θα έχετε διαβάσει δηλώσεις και συνθήµατα κυβερνητικών στελεχών για το νόηµα του Πολυτεχνείου και για το έξω τώρα η Αµερικάνοι κ.τ.λ.
∆υστυχώς όµως το νόηµα του Πολυτεχνείου µε την σηµερινή πραγµατικότητα δεν έχει καµιά σχέση. Ας µην ξεχνάµε ότι το Πολυτεχνείο ήταν το αποκορύφωµα µιας διαδικασίας του φοιτητικού κινήµατος της εποχής εναντίον της χούντας και του πε- ριορισµού των δηµοκρατικών και προσωπικών ελευθεριών.
Ούτε πρέπει να ξεχνάµε οι µεγαλύτεροι, αλλά και να µαθαίνουν οι νεώτεροι ότι η κατάληψη του Πολυτεχνείου είχε καταδικαστεί από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ και την φοιτητική οργάνωση του ΚΚΕ την Πανσπουδαστική. Βλέποντας το ΚΚΕ την απήχηση του κινήµατος µέσα στον λαό προσχώρησε την τελευταία στιγµή για να µην χάσει τα πολιτικά οφέλη που θα δηµιουργούνταν από την πτώση της χούντας. Αυτό έγινε και όλα τα πολιτικά κόµµατα της εποχής προσπάθησαν να γίνουν οι ηγήτορες του κινήµατος του Πολυτεχνείου.
 ∆εν θέλω να αναφέρω ονόµατα, αλλά πολλοί από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής εκµεταλλεύτηκαν την κατάσταση και βρέθηκαν στους θώκους της πολιτικής εξουσίας.
Και πάρα πολλοί, που µερικούς γνωρίζω, έµειναν σεµνοί µακριά από τη δηµοσιότητα και µέχρι σήµερα βλέπουν και θλίβονται από τον κανιβαλισµό που έγινε και γίνεται στο πνεύµα του Πολυτεχνείου.
Η εποχή της αντίστασης στην χούντα έφερε και την πρακτική της κατάληψης. Αυτή η πρακτική έχασε µεταγενέστερα το πραγµατικό της νόηµα και χρησιµοποιήθηκε µε πολλούς και διάφορους τρόπους από το λεγόµενο φοιτητικό κίνηµα, µεταπήδησε στον µαθητικό κόσµο και φτάσαµε µέχρι και στα δηµοτικά σχολεία.
Η πρακτική αυτή χρησιµοποιήθηκε κατά κόρον από τους καθοδηγούµενους από τα πολιτικά κόµµατα φοιτητές που στην ουσία εξυπηρετούσε άλλα συµφέροντα από τα φοιτητικά. Το ίδιο έγινε και στη µέση εκπαίδευση.
Οι καθοδηγούµενοι ηγήτορες των καταλήψεων και µε την εκ του πλαγίου συµπαράσταση των καθη- γητών προσπάθησαν να ασκήσουν πολιτική. Να αλλάξουν νόµους, να επιβάλλουν πρακτικές στην εκπαίδευση, να ασκήσουν εσωτερική ή εξωτερική πολιτική και γενικά να µετέχουν εκ του πλαγίου στην νοµή της εξουσίας. Στο όνοµα του Πολυτεχνείου έγιναν δολοφονίες και πολλές από αυτές ήταν αποδεκτές από την σιωπηλή πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Κανείς δεν έχει αναλύσει αυτό το φαινόµενο. Μια πρώτη άποψη πιστεύω ότι είναι η κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής που και ακόµη επικρατεί για τον ιµπεριαλισµό, τις πολυεθνι- κές, την εκµετάλλευση των λαών κ.τ.λ. και ότι αυτοί οι εγκληµατίες θα έπρεπε να τιµωρηθούν.
 Κανείς δεν µέτρησε την τιµωρία της Ελλάδας από όλο αυτό το κλίµα της τροµο- κρατίας που, ακόµη και σήµερα, όπως γνωρίζετε, συνεχίζεται. Ο Οµπάµα µίλαγε στο προεδρικό µέγαρο και στο Πολυτεχνείο είχαµε οδοφράγµατα, φωτιές και συγκρού- σεις µε τη αστυνοµία από τους λεγ µενους «αντιεξουσιαστές».
Ποιες είναι οι οµάδες που χρησι- µοποιούν το Πολυτεχνείο σήµερα ως αποθήκη εκρηκτικών, καταφύγιο εγ- κληµατιών και ορµητήριο τροµοκρατικών επιθέσεων; Γιατί η πρυτανεία δεν αναλαµβάνει την εκκαθάριση της υπόθεσης; Υπάρχει λένε το αυτοδιοίκητο των ιδρυµάτων.
Σωστό. Γίνονται εγκληµατικές πράξεις µε ορµητήριο το Πολυτεχνείο; Ναι. Ποιος έχει την ευθύνη λειτουργίας του ιδρύµατος;
Η σύγκλητος. Αν η σύγκλητος δεν επεµβαίνει για την αποκατάσταση της οµαλής λειτουρ- γίας του ιδρύµατος δεν νοµίζετε ότι υποθάλπει την όλη υπόθεση; Αν δεν την υποθάλπει, τότε από κάποια άλλα κέντρα παίρνει οδηγίες και οι ζηµιές γίνονται και τις πληρώνει ο ελ- ληνικός λαός. Ρωτάτε ποιες ζηµιές;
Μόνο τα τρόλευ που έχουν κάψει στο Πολυτεχνείο, τα ΙΧ, η καταστροφή και ερήµωση της οδού Στουρνάρη είναι τα ελάχιστα που θα µπορούσαµε να αναφέρουµε. «Ψωµί Παιδεία Ελευθερία» ήταν και συνεχίζει να είναι το σύνθηµα στις ολοένα και συρρικνωνόµενες πορείες του Πολυτεχνείου.
Για ποιο ψωµί µιλάµε; Για αυτό που κατασπατάλησε η λεγόµενη γενιά του Πολυ- τεχνείου και µας έφερε στην σηµερινή κρίση; Για τα ψευδοϊδεο-λογήµατα που υπερασπίστηκαν όλες οι µνηµονιακές κυβερνήσεις και σιγά σιγά φθαρήκαµε ως οικονοµία και κοινωνία; Για ποια παιδεία; Την παι δεία που διέλυσαν οι καταλήψεις, οι συναλλαγές καθηγητών και φοιτη-τών στις πρυτανικές εκλογές ή η παι δεία που παρήγαγε ψηφοφόρους και στελέχη πολιτικών κοµµάτων;
Η παιδεία της ήσσονος προσπάθειας; Η Ελλάδα µε τα ΤΕΙ που έγιναν ανώ- τατα ΑΤΕΙ για την µισθολογική εξυπηρέτηση των καθηγητών τους; Και για ποια ελευθερία µιλά το σηµερινό σύνθηµα; Την ελευθερία να επιβάλλει µια µικρή µειοψηφία την άποψή της στη πλειοψηφία; Αυτό λέγεται ως γνωστόν φασισµός.

Το φοιτητικό κίνηµα, αν υπάρχει σήµερα, παίρνει τις αποφάσεις του µειοψηφικά. Αυτό βέβαια δεν συµβαίνει µόνο στους φοιτητές, αλλά και στον εργατικό συνδικαλισµό. Πόσες απεργίες και καταλήψεις έχουν γίνει χωρίς την ουσιαστική απόφαση των εργαζοµένων;
Με µόνη απόφαση του ∆Σ ενός σωµατείου κηρύσσεται απεργία. Η µέθοδος αυτή είναι ευά- λωτη στις πολιτικές χειραγώγησης των εργαζοµένων από τα πολιτικά κόµµατα. Πριν την πτώση της ΕΣΣ∆ που η Ελλάδα ονειρευόταν τον σοσιαλισµό, δόθηκε αυτή η δυνατότητα κήρυξης απεργίας γιατί τότε η απεργία εθεωρείτο ένα από τα µέσα «πάλης της εργατικής τάξης» για την πορεία προς τον σοσιαλισµό. Σήµερα η πρακτική αυτή είναι τόσο παλιά όσο και τα τραγούδια που βάζουν οι συνδικαλιστές στις απεργίες.
Θα πρέπει αυτή η ιστορία να καταργηθεί και η απόφαση για απεργία να είναι δηµοκρατική µέσα από την πλειοψη- φία των εργαζοµένων και όχι από µια µειοψηφία, που διαµορφώνεται µε πολλούς και διάφορους µη καθαρούς τρόπους. Να επιστρέψουµε όµως στο Πολυ- τεχνείο. Τι φοβάται η σύγκλητος του ιδρύµατος να καθαρίσει το Ίδρυµα; Το πανεπιστηµιακό άσυλο;
Ποιο είναι αυτό; Πριν από αρκετά χρόνια το δεξί µικρό κτήριο της εισόδου του Πολυτεχνείου κάηκε ολοσχερώς και η πυροσβεστική δεν επενέβη για να µην καταπατήσει το πανεπιστηµιακό άσυλο!!!!
Το Πολυτεχνείο και τα άλλα ιδρύµατα καταληστεύτηκαν και κα- νείς δεν απέδωσε ευθύνες λόγω ασύλου. Το Πολυτεχνείο είναι ορµη- τήριο κακοποιών και κανείς δεν επεµ- βαίνει λόγω ασύλου. Το πνεύµα λοιπόν του Πολυτεχνείου όχι µόνο είναι παρωχηµένο από τα γεγονότα, αλλά δηµιουργεί και προβλήµατα στην ελληνική κοι- νωνία. Αναρωτιέµαι αν θα υπάρξει Έλληνας πολιτικός που θα έχει το θάρρος να εκφράσει δηµόσια την πρόταση να σταµατήσουν αυτοί οι ανόητοι εορτασµοί του Πολυτε- χνείου. Το προτείνω. Ποιος από τους πολιτικούς µπορεί να το πει; Θα πλη- ρώσουν από την τσέπη τους οι αδια- φορούντες πολιτικοί το κόστος των σπασµένων θρανίων, τραπεζιών, κα- ρεκλών και µαρµάρων που έβγαλαν και έστησαν οδοφράγµατα προχθές οι «αντιεξουσιαστές»; Ποιο πολυτε- χνείο; Κοιτάξτε την σκουριασµένη πόρτα που είναι τόσο σκουριασµένη όσο οι ιδέες αυτών που διοικούν το Ίδρυµα, αυτών που το λυµαίνονται και αυτών που αδιαφορούν για το τι γίνεται εκεί µέσα.