Ο επιμένων χάνει…

Όλοι γνωρίζουμε το απόφθεγμα «ο επιμένων νικά», αλλά στην περίπτωση που θα εξετάσουμε συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όπως λέει και ο τίτλος του άρθρου. Το γράφω αυτό γιατί η χώρα συνεχίζει να επιμένει να περπατά σε λάθος δρόμο. Έχουμε χάσει το δάσος και ασχολούμεθα όχι με τα δένδρα, αλλά με τους πόες (μονοετή φυτά).

Προχθές λοιπόν «γιορτάσαμε», άλλη μια φορά, την επέτειο του θανάτου από ατύχημα του μαθητή Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη του 2008. Τότε κάηκε η Αθήνα μπροστά στα δεμένα χέρια της αστυνομίας και πολλοί που το επιθυμούσαν και φαντάζονταν Κούβες, Ρωσίες του 1917, Παρισινές Κομούνες, κτλ μίλησαν για λαϊκή εξέγερση. Από το 2008 συνεχίζεται αυτό το βιολί των διαδηλώσεων κάθε 6η Δεκέμβρη με τα λεγόμενα «νέα Δεκεμβριανά». Μέχρι τώρα καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση και να εξαρθρώσει τις λεγόμενες κλίκες των «αντιεξουσιαστών», οι οποίοι έχουν προξενήσει αναρίθμητες ζημιές στην Ελληνική οικονομία. Δεν θα αναφερθώ στις ζημιές που έχουν γίνει σε δημόσια περιουσία (Πολυτεχνείο, μέσα μεταφοράς, υποδομές του δήμου κτλ), αλλά στη ζημιά που γίνεται στην φήμη της χώρας και κυρίως σε αυτό το αγαθό που ακόμα διαθέτουμε και λέγεται ασφάλεια. Είναι το αγαθό που φέρνει εκατομμύρια τουρίστες στην χώρα που από τα λεφτά τους με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ζουν τουλάχιστον μερικοί από αυτούς που επιβουλεύονται αυτό το αγαθό της ασφάλειας.
 Αυτοί οι κλέφτες αντιεξουσιαστές πόσες φορές δεν έχουν διαγουμίσει το Πολυτεχνείο και το Πανεπιστήμιο Αθηνών; Ποιος έχει πληρώσει τη ζημιά; Ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός βέβαια. Δεν θα ήταν ωραίο τώρα που πλησιάζουν οι τελευταίες δόσεις στην εφορία, να αρνηθούν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν με απαίτηση να καταλογιστούν πρώτα τα έξοδα στους μπαμπάδες και στις μαμάδες των αντιεξουσιαστών; Τρόποι να γίνει αυτό υπάρχουν χιλιάδες και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχε γίνει. Εδώ μια μερίδα του Ελληνικού λαού «γουστάρει» την φασαρία, το πολιτικό κόστος τρομοκρατεί και αδρανοποιεί το πολιτικό σύστημα και μόνο ο επιχειρηματικός κόσμος θέλει να αντιδράσει, αλλά και αυτός είναι αδύναμος. Ποιος πληρώνει το κόστος του νεκρού δρόμου που λέγεται οδός Στουρνάρη; Η πολιτεία, όπως ανακοινώθηκε ανήμερα στην «επέτειο», αποζημίωσε την οικογένεια του Γρηγορόπουλου με το ποσό των 800.000 ευρώ. Βέβαια η ζωή ενός ατόμου δεν έχει τιμή για αποζημίωση, αλλά αναρωτιέμαι αν σε άλλο κράτος θα γινόταν αυτό. Δεν θέλω να μπω στην ουσία της δίκης που διεξάγεται αυτή την εποχή, αλλά στο αποτέλεσμα των ετήσιων συγκρούσεων όπως προανέφερα.
Όταν οι εικόνες των Εξαρχείων μεταδίδονται σε όλον τον κόσμο, τι εντύπωση θα σχηματίζουν αυτοί τους οποίους παρακαλάμε να έρθουν στην χώρα να επενδύσουν; Οι σοβαροί και μακροχρόνιοι επενδυτές σας διαβεβαιώνω ότι έχουν διαγράψει την λέξη Ελλάδα από προορισμό των κεφαλαίων τους. Έρχονται αυτοί που οι ντόπιοι αριστεροί τους ονομάζουν «κοράκια», δηλαδή τα hedge funds ή αλλιώς επενδυτικά κεφάλαια ευκαιρίας. Βέβαια οι αντιεξουσιαστές επιτυγχάνουν τον σκοπό τους γιατί αυτό θέλουν. Θέλουν δηλαδή να δημιουργείται μια συνεχής αναταραχή στην κοινωνία και οικονομία ώστε να επέλθει αποδιάρθρωση κοινωνικού ιστού και οικονομίας που θα φέρει σιγά σιγά την αποδόμηση του κράτους. Δεν ρωτάνε όμως αυτά τα φασιστοειδή, που πολλοί τα υποστηρίζουν, τι θέλουν και τι τους χρωστάνε οι άλλοι πολίτες.
Επιμένουμε λοιπόν να μην αποφασίζουμε να λύσουμε το ζήτημα αυτό και προφανώς ως κράτος οικονομία και κοινωνία χάνουμε. Με τον ίδιο τρόπο χάνουμε επειδή επιμένουμε σε ιδεοληψίες και λανθασμένη αντίληψη για το λεγόμενο κοινωνικό κράτος. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα αποδιάρθρωσης που έχει ιδεολογικό υπόβαθρο και είναι το χάος του ηλεκτρικού, ΗΣΑΠ.
Από το 2004 κυκλοφορώ δύο φορές καθημερινά με τον ηλεκτρικό. Από το 2004 έχω δει έλεγχο μόνο τρεις φορές. Το 60% κυκλοφορεί χωρίς εισιτήριο. Ασφαλώς ο ΗΣΑΠ το γνωρίζει, αλλά δεν κάνει τίποτα γιατί νομίζει ότι έτσι βοηθά τους ανέργους και έτσι έχοντες και μη έχοντες κινούνται δωρεάν. Δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά αδιαφορεί πλήρως για τις καθημερινές κλοπές από συμμορίες κυρίως αλλοδαπών που λυμαίνονται τα βαγόνια του. Εκτός κάποιων ελάχιστων ανακοινώσεων στα μεγάφωνα δεν γίνεται τίποτα άλλο. Πλήρης αδιαφορία υπάρχει και από τις υπηρεσίες φύλαξης «σεκιουριτάδες» όσον αφορά αυτό το θέμα. Απορώ γιατί τους έχει ο ΗΣΑΠ. Αυτή η αδιαφορία σε συνάρτηση με τις αδικαιολόγητες απεργίες και σε συνδυασμό βέβαια με το ότι ο ΗΣΑΠ μπαίνει συνεχώς μέσα, οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών. Τότε θα γελάσουμε από την μια και θα ευχαριστηθούμε ασφάλεια από την άλλη και χαλάλι του η αύξηση των εισιτηρίων που θα γίνει.
Αυτή η επιμονή όμως δεν εξαντλείται προφανώς στον ηλεκτρικό, αλλά σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Πάρτε ένα ακόμη παράδειγμα το σοβαρό ζήτημα της παιδείας. Στον διαγωνισμό PISA του ΟΟΣΑ, που «μετράει την ικανότητα των 15χρονων να εφαρμόζουν γνώσεις και δεξιότητες στις Φυσικές Επιστήμες, στα Μαθηματικά και στην κατανόηση κειμένου ώστε να είναι σε θέση να συμμετέχουν ενεργά στη σύγχρονη κοινωνία», όπως λέει ο ΟΟΣΑ, οι επιδόσεις είναι απογοητευτικές και αποτυπώνουν το τέλμα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Μάλιστα, ένας Έλληνας μαθητής για να φθάσει στο επίπεδο ενός μαθητή από τη Σιγκαπούρη, που πρώτευσε, πρέπει να καθίσει στα θρανία επιπλέον δυόμισι χρόνια! Στις Φυσικές Επιστήμες οι Έλληνες μαθητές έλαβαν την 43η θέση, στα Μαθηματικά την 43η, στην Κατανόηση κειμένου την 41η, ανάμεσα σε 72 χώρες. Από τον πρώτο διαγωνισμό PISA του 2000, οι επιδόσεις της Ελλάδας είναι συνεχώς πτωτικές. Το Υπουργείο Παιδείας όμως και οι καθηγητές επιμένουν στον χαβά τους και χάνουμε. Ο χαβάς του Υπουργείου είναι οι συνεχείς και ανερμάτιστες αλλαγές στο σύστημα, η φενάκη των 15-αμελών και το «λάθε βιώσας» των καθηγητών.
Επιμένουμε στην μισή αλήθεια για να καλύπτουμε τις αδυναμίες μας πολιτικές και μη. Πάρτε παράδειγμα αυτά που λέει ο Υπ. Οικονομικών για το χρέος. Έχουμε μια ρύθμιση χρέους ύψους 40-45 δισ. μεταξύ 2014 με 2060. Αυτό όμως δεν πρόκειται να έχει καμιά επίπτωση στο αρνητικό κλίμα που επικρατεί για την Ελλάδα σαν επενδυτικό προορισμό. Δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία φυγής των νέων, των επιχειρήσεων και την αύξηση της μαύρης οικονομίας που προκαλεί η φορολογική λαίλαπα. Στο βαθμό που δεν μπορεί να πετύχει αυτό δεν μπορεί να αντιστραφεί η πορεία προς την κατάρρευση. Η αλήθεια όμως, όπως κάθε εχέφρων καταλαβαίνει, είναι τα λόγια του Σόιμπλε που λέει πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος, αλλά οι μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν την οικονομία ανταγωνιστική. Λέει ακόμη πως αν δεν τις κάνει η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει στο ευρώ.
Εμείς χασομεράμε λοιπόν με τους «πόες» και δεν κοιτάμε να τελειώνουμε με τα θέματα που έχουμε. Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πως θα είναι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη σε δώδεκα μήνες από σήμερα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να προβλέψει σε ποια κατάσταση θα είναι η Ελλάδα σε σχέση με την Ευρώπη και τους γείτονες που φανερά πλέον ακονίζουν μαχαίρια… Εμείς όμως συνεχίζουμε να επιμένουμε και να χάνουμε. Πολύ φοβάμαι ότι το 2017 θα χάσουμε περισσότερα.
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΗΞΕΙ Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΟΗΤΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΕΣ.
Εδώ στα Εξάρχεια αφήνουμε να καίγεται η ψυχή της Ελλάδας.