Μήπως πάμε έξω;

Πριν ένα χρόνο η αναλογία ήταν 70% υπέρ και 30% κατά του Ευρώ. Σήμερα η αναλογία έχει υποχωρήσει στο 50%-50% και αυτό είναι κάτι που δεν θα πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, οι οποίοι κυρίως ανήκουν στην κατηγορία αυτών που περιέγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου, χάφτει τα περί επιστροφής στην δραχμή αν και πολλά στελέχη της κυβέρνησης και άλλοι ειδήμονες πιστεύουν ότι θα είναι καλύτερα με το εθνικό μας νόμισμα. Θα γίνει η μετατροπή 1 ευρώ = 1 δρχ. και μετά όλα ΟΚ, λένε οι πονηροί και τα πιστεύουν οι μωρές παρθένες που μετά θα λένε ότι δεν είχαν καταλάβει. Αν η ισοτιμία το πρωί είναι 1 προς 1, το βράδυ θα είναι 500 δρχ. προς 1 ευρώ και τότε θα δείτε μανούλες να κλαίνε….
Περιμέναμε, λοιπόν, να έχει κλείσει αυτή η αξιολόγηση και ακόμη ήμαστε στην αρχή. Έχουμε καταλάβει που πάμε; Ακούγονται πολλά και γίνονται μυστικά περισσότερα όπως είναι προφανές. Τώρα έχουμε εμπλοκή με το ΔΝΤ που αν φύγει θα έχουμε πρόβλημα από την μια, αλλά η κυβέρνηση και το θέλει και δεν το θέλει. Τώρα το θέλει ως τεχνικό σύμβουλο και τον Τσακαλώτο να το ειρωνεύεται. Το θέμα είναι ότι το ΔΝΤ έχει εκφράσει απόλυτα την θέση του μέσω δηλώσεων Τόμσεν και Μορίς Ομπστφελντ από την οποία ένα απόσπασμα είναι το εξής: «Το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα. Αντίθετα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ συμφώνησε με τους Ευρωπαίους εταίρους της να σπρώξει την Ελληνική οικονομία προς ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2018, προειδοποιήσαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε έναν βαθμό λιτότητας που θα εμπόδιζε την εδραίωση της εκκολαπτόμενης ανάκαμψης. Προβλέψαμε ότι τα μέτρα του προγράμματος του ΕΜΣ θα απέδιδαν ένα πλεόνασμα μόλις 1,5% του ΑΕΠ και αναφέραμε ότι αυτό θα μας αρκούσε για να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα. Δεν ζητήσαμε πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη μεγαλύτερου πλεονάσματος. Όμως, αντίθετα προς τις συμβουλές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να συμπιέσει περαιτέρω τις δαπάνες προσωρινά, αν χρειάζονταν για να διασφαλιστεί ότι το πλεόνασμα θα έφτανε στο 3,5% του ΑΕΠ».
Για όλη την συνέντευξη, κάντε κλικ στον παρακάτω υπερσύνδεσμο: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/753854/diethnes-nomismatiko-tameio-o-tomsen-xreonei-ti-litotita-ston-tsipra.
Τι μας λέει εδώ το ΔΝΤ; Ότι τα μέτρα που αναγκάστηκε να πάρει η κυβέρνηση δεν προσφέρουν τίποτα στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα την καθυστερούν και αυτό έγινε γιατί η κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να προχωρήσει σε δομικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία. Για παράδειγμα το 11% του ΑΕΠ πάει σε συντάξεις γιατί έχουμε συνταξιούχους των 50 ετών, ενώ στην ΕΕ δαπανάται μόλις το 2,4% του ΑΕΠ.
Έχουμε λοιπόν μια χώρα και οικονομία σε εκκρεμότητα και περιμένουμε για να κάνουμε ένα βήμα ανάπτυξης την αξιολόγηση και ουδείς γνωρίζει όχι μόνο αν και πότε θα γίνει, αλλά και δεν είναι σαφείς οι λόγοι που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι στο παρά πέντε οι δανειστές αλλάζουν τους όρους και οι δανειστές λένε ότι δεν τηρήσαμε τα συμπεφωνημένα και υπογεγραμμένα. Εσείς μπορείτε να πιστέψετε ό,τι θέλετε. Μπορεί π.χ. μερικοί να πιστεύουν ότι μας επιβουλεύονται οι Ευρωπαίοι με σκοπό την καταστροφή μας γιατί θέλουν να εξασφαλίσουν τα υπέρογκα ποσά που μας έχουν δανείσει, όπως λένε αυτοί που θέλουν να αποσείσουν ευθύνες από πάνω τους (λαός και πολιτικοί). Εγώ προσωπικά πιστεύω το αντίθετο. Κατ’ εξακολούθηση δεν τηρούμε τα συμπεφωνημένα γιατί η κυβέρνηση έχει μάλλον άλλα σχέδια. Δεν μπορεί να υπογράφονται συμφωνίες και μετά να μην τηρούνται.
Εν περιλήψει θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπογράφουμε, μετά αθετούμε, κατηγορούμε τους άλλους, δημιουργούμε αρνητικό κλίμα όχι μόνο στις «αθώες περιστερές» τους Έλληνες, αλλά και αγανάκτηση στους δανειστές. Πάμε έτσι για ένα νέο μνημόνιο που η κυβέρνηση δεν πρόκειται «όπως λέει» να δεχτεί, αλλά ή θα το υπογράψει όπως έχει συνηθίσει να κάνει καταπατώντας συνεχώς τις κόκκινες γραμμές ή θα πάει σε δημοψήφισμα κατά τις δηλώσεις Φλαμπουράρη στις 15/1/2017. Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το ερώτημα στο πιθανό δημοψήφισμα; Εσείς να μου πείτε. Πάντως το 65% τουλάχιστον του Ελληνικού λαού θέλει δημοψήφισμα για το ευρώ.
Πιστεύω λοιπόν ότι το παρακάτω σενάριο θα επαληθευτεί: Δεδομένου ότι η Ευρώπη πάει σε εκλογές και θα χάσουμε συμμάχους όπως τον Ολάντ, τη Μέρκελ που θα κοιτάξει τα του οίκου της λόγω εκλογών, τα προβλήματα της Ιταλίας κ.τ.λ., πιστεύω ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα υπάρξει καμιά βοήθεια στην Ελλάδα και αυτό όχι μόνο λόγω αντικειμενικών συνθηκών, αλλά πιθανότερο για να απαλλαγούν οι ευρωπαίοι από ένα βραχνά που είναι η «ατίθαση και εναντίον των μονοπωλίων Ελλάδα».
Μπορεί λοιπόν να δώσουν ένα κούρεμα του χρέους με ανταλλαγή την έξοδο από το ευρώ. Αν γίνει αυτό, τότε η Ελλάδα θα μπει σε μια νέα εποχή που θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της με ένα νέο πολιτικό προσωπικό και νέους ανθρώπους. Αυτό θα γίνει διότι όλο το σημερινό προσωπικό θα ταφεί κάτω από τις κατάρες του «αθώου και χωρίς ευθύνη Έλληνα ανθρώπου» που θα δει να μηδενίζονται οι συντάξεις του, οι μισθοί του και οι περιουσία του. Οι παραγωγικές επιχειρήσεις τον πρώτο καιρό θα σταματήσουν την παραγωγή γιατί το αντίτιμο των εισαγωγών πρώτων υλών θα πρέπει να γίνεται σε συνάλλαγμα που δεν θα έχουμε και προκαταβολικά. Έγινε με τα capital controls, δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Μέχρι να εξισορροπήσει η κατάσταση θα έχουμε γίνει Τσάβες. Για να εξισορροπήσει η ισοτιμία της δραχμής θα πρέπει να ακολουθηθεί πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας αυστηρότερη από του Σόιμπλε.  Η ιστορία το έχει δείξει με την μεγάλη υποτίμηση του Μαρκεζίνη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 όπου ακολούθησε αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή με απολύσεις και στον δημόσιο τομέα. Οι μόνοι που θα κερδίσουν από τη δραχμή θα είναι αυτοί που έχουν κεφάλαια στο εξωτερικό και θα αγοράσουν τη χώρα σε χαμηλότερη τιμή.
Η αδυναμία της χώρας να μεταρρυθμιστεί για να προσελκύσει πίσω καταθέσεις και επενδύσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο Grexit. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς ολοκληρώνει εν γνώσει του, και όπως ισχυρίζομαι σκοπίμως, αυτή την καταστροφική πορεία λόγω ιδεολογίας. Η αποδοχή εκ μέρους των θεσμών της καταστροφικής φορολογικής και συνταξιοδοτικής πολιτικής φαίνεται πως καλύπτει την επιδίωξη κάποιων κύκλων στην Ευρώπη που θέλουν να εξαναγκάσουν τη χώρα να φύγει από το ευρώ. Οι κύκλοι αυτοί πλέον φαίνεται να βρίσκουν ευήκοα ώτα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το Brexit, η ιταλική κρίση και οι εκλογές στις Γαλλία και Γερμανία μέχρι το τέλος του 2018 θα αναγκάσουν τους Ευρωπαίους να λάβουν οριστικές αποφάσεις για τον μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Τότε θα κριθεί η τύχη μας και αν εμείς δεν κάνουμε κάτι μέχρι τότε η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη και η κατόπιν εορτής συγγνώμη από τις μωρές παρθένες δεν θα γίνεται δεκτή.