Και τι δεν είδα… σ’ αυτές τις εκλογές

ΕΙΔΑ ηλιοκαμένους υποψηφίους έξω απ’ τα εκλογικά κέντρα, με κόπερτον στη μούρη και γυαλιά ηλίου, να παρακαλάνε τους ψηφοφόρους  να δουν τον αγώνα απ’ τη δική τους κερκίδα, με προπληρωμένα τα τσίπουρα και τους μεζέδες.
ΕΙΔΑ με τα μάτια μου μεγάλους παίχτες, υποψηφίους Δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους, στο ξεκίνημα του αγώνα να πετούν την μπάλα στην κερκίδα και να υποκλίνονται στους ψηφοφόρους σα να ήταν αυτοί οι ήρωες του παιχνιδιού.
ΕΙΔΑ ψηφοφόρους φιλάθλους να αισθάνονται σπουδαίοι, γιατί απολάμβαναν, έστω και για λίγο, την απέραντη φιλία και εκτίμηση των υποψηφίων παιχτών.

ΕΙΔΑ υποψηφίους να ανταλλάσσουν στη μαύρη αγορά μια θέση εργασίας με μια ψήφο.
ΕΙΔΑ υποψηφίους, σκαρφαλωμένους στα κάγκελα των εκλογικών κέντρων προσπαθώντας να δώσουν το δικό τους σταυρωμένο ψηφοδέλτιο στα χέρια των ψηφοφόρων.
ΕΙΔΑ υποψηφίους να μετρούν έναν έναν στο τεφτέρι τους σταυρούς… τραβώντας αγχωμένοι το σταυρό του μαρτυρίου μέχρι την Κυριακή της σταυροπροσκυνήσεως.
ΕΙΔΑ γριά στο καροτσάκι με τον ορό στα χέρια… να ρίχνει μονοκούκι το σταυρωμένο, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο σάβανο.
ΕΙΔΑ αποβραδίς υποψηφίους ανεβασμένους στην καρέκλα του δημάρχου και του αντιδημάρχου πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις…
ΕΙΔΑ υποψηφίους Δημάρχους να κάνουν τάκλιν ο ένας στον άλλο ενώ η μπάλα έπαιζε ήδη σε άλλο γήπεδο.
ΕΙΔΑ υποψήφιους παίχτες στο τέλος του αγώνα να κατηγορούν την κερκίδα και τους φιλάθλους για τον αγώνα που χάθηκε.
ΕΙΔΑ έξω από εκλογικό κέντρο την ψηλή Ξανθιά να μαλλιοτραβιέται με την «Περιφερειάρχη», «την ψυχή της πόλης» – το κορμί ντεεε! – με τις μεγάλες περιφέρειες.
ΕΙΔΑ και τις δυο έξω από εκλογικό κέντρο, να φιλάνε, άντρες, γυναίκες, παιδιά, σκυλιά, γατιά, ζητώντας ελέηση για ένα σταυρό προτίμησης.
ΕΙΔΑ πρωταγωνιστές να κατεβαίνουν στο γήπεδο και από πρωταγωνιστές να γίνονται κομπάρσοι.
ΕΙΔΑ τον κοντό να μην δίνει πάσα στο ψηλό και τελικά να χάνει, είδα τον Ανόητο να πατά την μπάλα και να γλιστρά στα σάλια του.
ΕΙΔΑ λουλουδούδες να κάνουν κονσομασιόν από τραπέζι σε τραπέζι με αντάλλαγμα ένα σταυρουδάκι, σαν αυτό που κοσμούσε το μπούστο τους.
ΕΙΔΑ υποψηφίους με τατουάζ στα μπράτσα, είδα γόβες στιλέτο, είδα μίνι και ό,τι είχε απομείνει απ’ την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης.
ΕΙΔΑ υποψηφίους να κλαίνε την επομένη μέρα με μαύρο δάκρυ, γιατί δεν μπόρεσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Γαλάτσι που τόσο πολύ αγάπησαν, λες και η ευκαιρία για να προσφέρουν στο Γαλάτσι είναι μόνο στις εκλογές.
ΕΙΔΑ – αλήθεια σας λέω! – τον σωσία του Αντρέα Παπαντρέου μπροστά στα μάτια μου. Ναι τον συμπαθέστατο κυρ Αντώνη κατασκευαστή στο επάγγελμα απ’ τη Νάξο. Στεκόταν απέναντί μου και  κουνούσε τα χέρια του πάνω κάτω, αγκάλιαζε το λαό του με στοργή, και με τον χειμαρρώδη και πομπώδη λόγο του κατέπλησσε τα πλήθη, μου θύμισε όλο το ρεπερτόριο και τα συνθήματα του 1981. «Νάτος Νάτος ο κυρ Αντώνης ο Μαπλκονάτος» είπα μέσα μου και μάλιστα με το σωστό απόβαρο του μεγάλου ηγέτη, νά ‘σαι καλά ρε, κυρ Αντώνη, Χωριανό-φιλε, χάρηκα που σε γνώρισα.
ΕΙΔΑ επικοινωνιολόγους, φροντιστές, μασέρ, μάνατζερ και ξεματιάστρες στο τέλος του αγώνα, να είναι απογοητευμένοι που πόνταραν σε λάθος άλογο.
ΕΙΔΑ και τον Μητσοτάκη στον ύπνο μου  να μου εύχεται καλή επιτυχία.
Και να σου το κακό που με βρήκε μέσα στο ίδιο μου το σπίτι…
ΕΙΔΑ την πεθερά μου να μπαίνει στο παραβάν με το δικό μου σταυρωμένο ψηφοδέλτιο, κι όταν γυρίσαμε σπίτι, είδα να το κρατά στα χέρια της.
ΕΙΔΑ τον Ευριπίδη να οδύρεται για τους 17 σταυρούς που πήρε, ενώ αυτός, τα εγγόνια του, οι Γαμπροί και οι νύφες του ήταν 45.
Τέλος…
ΕΙΔΑ τον Γιατρό, να εκτελεί μόνος του όλες τις συνταγές που είχε γράψει προεκλογικά στους ψηφοφόρους και να πίνει το φαρμάκι της αχαριστίας μέχρι πάτο.
ΕΙΔΑ και την Εθνική Βραζιλίας μαζί με την «Περιφερειάρχη», την «Ψυχή της πόλης» όλο Σοφία και χάρη να λικνίζει τους ατέλειωτους γοφούς της σε ρυθμούς σάμπα και να κλέβει το παιχνίδι μέσα απ’ τα αποδυτήρια….
ΕΙΔΑ… και τι δεν είδα… σ΄ αυτές τις εκλογές.
Ρε παιδιά, πείτε στο παιδί με το παπί που μιλάει συνέχεια στο κινητό να ανοίξει το δρόμο…
Θέλω να επιστρέψω στο βουνό και να μην ξανακατέβω!
Καλή αντάμωση, σύντροφοι, στα γουναράδικα.