Ο Συγγραφέας ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΕΛΕΝΗΣ :Δεν βλέπω τα βιβλία μου ως εμπόρευμα αλλά ως μία προσωπική ανάγκη

Ο Γιώργος Χατζελένης γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1984 στη Χίο από ναυτική οικογένεια. Το 2002 μετακόμισε στην Αθήνα. Σπούδασε Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης. Μετά την στρατιωτική του θητεία σε Ξάνθη και Χίο, επέστρεψε πάλι στην πρωτεύουσα το 2008. Από τότε μέχρι σήμερα δουλεύει ως συντηρητής αρχαιοτήτων στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Από το 2013 αρθρογραφεί στη ευρωπαϊκή διαδικτυακή πλατφόρμα One Europe.

Το 2012 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Καθημερανοητότητα». Το 2014 εκδόθηκε το δεύτερο του βιβλίο με τίτλο «Βαλκανεύοντας».

Η κουβέντα μαζί του απολαυστική!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ -ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

Ποιά τα εφόδια που σας έδωσε η γενέτειρά σας και η οικογένειά σας ;
Η Χίος είναι ένα νησί αρχοντικό. Μία ήρεμη και αξιοπρεπής δύναμη στο Βόρειο Αιγαίο. Όταν μία πόλη ήταν (ή είναι) οικονομική μητρόπολη μίας ευρύτερης περιοχής και οι κάτοικοί της κατέχουν έναν αξιοσημείωτο πλούτο, ο τόπος μετατρέπεται  σε πολιτιστικό κέντρο. Η Χίος είναι πλούσια σε πολιτισμό, σε προσωπικότητες, σε παραδόσεις αλλά και σε ιστορικά γεγονότα, κάποια γνωστά, μερικά παραποιημένα κι αρκετά άγνωστα. Η καταγωγή μου, μου προσφέρει μία ιδιαίτερη περηφάνια αλλά παράλληλα και μία ευθύνη για την διατήρηση της ιστορίας, του πολιτισμού και της παράδοσης που κουβαλάει. Η Ιστορία και ο Πολιτισμός είναι δύο σημαντικά εφόδια για την Παιδεία μας, την νοοτροπία μας, την αυτογνωσία μας και την πνευματική μας κρίση. Η αδιαφορία απέναντι σ’ αυτούς τους τομείς μάς οδηγούν στην ημιμάθεια, στην αποχαύνωση και την αποκοπή από τις ρίζες μας. Ο τόπος μου με βοήθησε πολύ στο να πλάσω την προσωπικότητά μου. Η γοητεία της σχέσης αυτής είναι πως στις παρελθοντικές μου αναζητήσεις μαθαίνω κάτι καινούργιο για την Ιστορία του νησιού μου, η οποία με βοηθάει στην κατανόηση της σημερινής κατάστασης αλλά και στην αναζήτηση του ρόλου μου στη κοινωνία που με περιβάλλει.

Παρά το νεαρόν της ηλικίας σας, ήδη καταφέρατε να είστε συντηρητής Αρχαιοτητων και έργων Τέχνης, έχετε συγγράψει και εκδόσει δύο βιβλία στον οίκο Γαβριηλίδη και αρθρογραφείτε στην ευρωπαική διαδικτυακή πλατφόρμα One Europe. Πώς προλαβαίνετε; Τί θυσιάζετε;
 Ο χρόνος είναι περιορισμένος και πολύτιμος. Μεγάλο μέρος της μέρας το περνάω στο χώρο εργασίας μου, ο οποίος είναι το εργαστήριο συντήρησης γλυπτών του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την περισσότερη ενέργεια την ξοδεύω εκεί. Από κει και πέρα η γραφή για μένα είναι ένας τρόπος διαφυγής από την ρουτίνα της καθημερινότητας.

Η αρχή έγινε τον Ιανουάριο του 2009, όταν ξεκίνησα δύο προσωπικά ιστολόγια στο διαδίκτυο. Το ένα αναφέρεται στα ταξίδια που έχω κάνει με φωτογραφίες και link που οδηγούσαν σε κείμενα που είχα γράψει για τον κάθε τόπο που έχω επισκεφθεί (http://chatzelenisgallery.blogspot.gr/) ενώ το άλλο, το κύριο, το χρησιμοποιώ για να αναπτύσσω τις απόψεις μου σε γεγονότα που με αφορούν, με συγκινούν ή με αναγκάζουν να πω τη γνώμη μου, ή για να αναδημοσιεύσω άρθρα που θεωρώ ενδιαφέροντα (http://chatzelenisgeorge.blogspot.gr/). Με αφορμή τα δύο αυτά ιστολόγια και με την παρότρυνση φίλων, έγραψα το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Καθημερανοητότητα» (εκδόσεις Γαβριηλίδη) το οποίο εκδόθηκε το 2012. Δύο χρόνια μετά ακολούθησε το δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Βαλκανεύοντας» (εκδόσεις Γαβριηλίδη). Την διαδικυακή πλατφόρμα OneEurope (http://one-europe.info/) μου την πρότεινε μία φίλη. Έστειλα το βιογραφικό μου και δύο δικά μου άρθρα κι αμέσως με δέχτηκαν. Νιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση που γράφω σ’ αυτήν την ιστοσελίδα διότι είμαι από τα πρώτα μέλη που την στελέχωσαν.

Απο το 2008 εργάζεστε στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ως συντηρητής. Ποιά είναι τα συναισθήματα που σας γεννώνται με τα έργα που καταπιάνεστε;
Είναι απερίγραπτη η αίσθηση του να βρίσκεσαι ανάμεσα σε σπουδαία αρχαία γλυπτά και να αγγίζεις αριστουργήματα ενός λαμπρού παρελθόντος. Φυσικά το επάγγελμα του συντηρητή αρχαιοτήτων φέρει και μεγάλη ευθύνη διότι με τις υπηρεσίες μας συντηρούμε, διαφυλάσσουμε κι εκθέτουμε αντικείμενα παγκόσμιας κληρονομιάς. Οπότε είσαι αναγκασμένος να μετριάσεις τον ενθουσιασμό σου για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις καλύτερα στις απαιτήσεις του επαγγέλματος. Το σίγουρο είναι πως η σχέση του συντηρητή αρχαιοτήτων με τα αρχαία είναι τελείως διαφορετική με την αντίστοιχη σχέση του επισκέπτη του μουσείου (και του κάθε μουσείου κι αρχαιολογικού ή ιστορικού χώρου) μ’ αυτά.

Ποιά είναι η γνώμη σας, για την συντήρηση των αρχαιοτήτων στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες χώρες ;
 Η Ελλάδα είναι πλούσια σε αρχαιολογικούς και ιστορικούς χώρους. Παράλληλα όμως είναι οικονομικά φτωχή κι ανώριμη στη αξιοποίηση κονδυλίων. Παρά το λάθος χειρισμό των χρημάτων, υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων που αγαπούν το λειτούργημά τους και προσφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες με ταπεινότητα κι αφοσίωση, κάτι το οποίο το συναντάμε συνήθως σε διάσπαρτες ανασκαφές και μουσεία της ελληνικής περιφέρειας.

 Παρακολουθείτε τις ανασκαφές στην Αμφίπολη; Ποιές οι εντυπώσεις σας;
Δυστυχώς τα Μ.Μ.Ε. μας αναγκάζουν να ρίχνουμε καθημερινά μία ματιά στο ημερολόγιο των αρχαιολόγων της Αμφίπολης. Δεν θέλω να αναφέρω κάτι σχετικά με την ανασκαφή της Αμφίπολης πριν δημοσιευθεί η τελική μελέτη του μνημείου. Είναι όμως κρίμα (για το μνημείο) και ντροπή (για τον πρωθυπουργό μας) να μετατρέπεται μία ανασκαφή σε τσίρκο εντυπώσεων για να κλέψει η παραπαίουσα κυβέρνηση λίγη δόξα από το λαμπερό παρελθόν αυτού του τόπου, η οποία θα μετρηθεί σε λίγους ψήφους. Η συμπεριφορά αρκετών μέσα από την κυβέρνηση μας θυμίζουν μαύρες στιγμές του παρελθόντος.

 Θεωρείτε ότι έχουμε προβάλλει και αξιοποιήσει τους αρχαοιλογικούς μας χώρους, τα μουσεία μας; Ποιές ανεπάρκειες βλέπετε, αν υπάρχουν;
 Η Ελλάδα δεν υστερεί σε μουσεία και υποδομές, ούτε στην προβολή αυτών. Της λείπει η Παιδεία. Η έλλειψη αυτή είναι φανερή σε επισκέψεις σχολείων στους αρχαιολογικούς χώρους. Ακόμα πιο ξεκάθαρη είναι η απουσία αυτή στη συνηθισμένη συμπεριφορά του Νεοέλληνα, ο οποίος βλέπει το παρελθόν του ελλαδικού χώρου ως μία ευκαιρία (ή αφορμή) για να βγάλει λίγα χρήματα παραπάνω κι όχι για να θέσει γερές βάσεις, οι οποίες θα τον βοηθήσουν να φύγει μπροστά.

Τι σας έχει εντυπωσιάσει σε αυτόν τον «ιερό χώρο» που εργάζεστε;
 Η λιτότητα του μνημείου και η Ιστορία του. Όχι αυτή που διδασκόμαστε στα σχολεία αλλά η πραγματική που φυλάσσεται σε έγκυρες πηγές έτοιμες να προσφέρουν τα μυστικά τους σε όποιον πραγματικά ενδιαφέρεται να μάθει.

Αρθρογραφείτε, ποιά θέματα σας κεντρίζουν το ενδιαφέρον;
Στο προσωπικό μου ιστολόγιο κατακρίνω την ακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και στην παρουσίαση ιστορικών γεγονότων που είναι άγνωστα στο περισσότερο κόσμο. Επίσης μου αρέσει να αναδεικνύω κάθε τι που με εντυπωσιάζει από τα ταξίδια μου σε μέρη της Ελλάδος και του εξωτερικού. Αντιθέτως στο ευρωπαϊκό site μιλάω για μία άλλη Ευρώπη και για τις ευθύνες που έχει η Ε.Ε. στη σημερινή κατάσταση της χώρας μου. Μία κατάσταση ακροδεξιά κι επικίνδυνη, την οποία υποστηρίζει η Γερμανία κι αγνοεί η υπόλοιπη Ευρώπη.

 Μπορούν οι νέοι σήμερα, έχουν την δυνατότητα, να κάνουν το όραμα τα όνειρά τους πράξη;
 Όσο και να προσπαθούν κάποιοι, εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Το θέμα είναι πως οι πολιτικές τους αποφάσεις, βάζουν φρένο στην υλοποίηση κάποιων στόχων μας. Η αλήθεια είναι πως η οικονομική κρίση ήταν ένα ισχυρό χαστούκι, το οποίο ένιωσαν περισσότερο αυτοί που ήταν προσκολλημένοι στον υλιστικό κόσμο. Από κει και πέρα χρειάζονται περισσότερες θυσίες και μεγαλύτερη πίστη για την επίτευξη ενός ονείρου. Δεν μας προσφέρεται τίποτα απλόχερα και τίποτα δεν αποκτούμε πλέον δωρεάν.

 Πώς προέκυψε η συγγραφή ήταν στα σχέδιά σας και πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
 Η γραφή, όπως ανέφερα παραπάνω, είναι ένας τρόπος διαφυγής μου από την καθημερινότητα. Εντατικά τη ξεκίνησα από το 2009 αλλά απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε να γράφω. Ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω μου. Όσον αφορά την συγγραφή, είναι ένα στοίχημα στο οποίο ακόμα δοκιμάζομαι. Ο καιρός θα αποφασίσει για το αν το χω κερδίσει ή όχι.

 Τι πραγματευονται τα βιβλία σας; Το 2012 Καθημερανοητότητα και το 2014 Βαλκανεύοντας;
Το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Καθημερανοητότητα» αναφέρεται σε έναν ήρωα, ο οποίος ύστερα από ένα συναισθηματικό σοκ αναζητάει την χαμένη του αξιοπρέπεια και προσπαθεί μέσα από μοναχικές αναζητήσεις να βρει μία αυτοπεποίθηση.

Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο «Βαλκανεύοντας» αναφέρεται στα γεγονότα που με σημάδεψαν στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011. Με αφορμή αυτών των συμβάντων και της καθημερινής μιζέριας που βιώναμε (κι εξακολουθούμε να βιώνουμε) όλοι εκείνον τον καιρό, ο ήρωας του βιβλίου αποφασίζει να αναζητήσει την τύχη του σε μία άλλη χώρα. Ξεκινάει ένα μοναχικό ταξίδι σε κάποιες πόλεις της Ευρώπης και των Βαλκανίων, αναζητώντας το νόημα της επανάστασης, της αυτογνωσίας και της συνεχής πάλης με το δίκαιο.

Ποιά η απήχηση του πρώτου σας βιβλίου;
 Η απήχηση και η γνώμη του κόσμου είναι σημαντική για μένα αλλά δεν είναι παράγοντας ώθησης στο να γράψω το δεύτερο βιβλίο. Δεν βλέπω τα βιβλία μου ως εμπόρευμα αλλά ως μία προσωπική ανάγκη. Σίγουρα όμως μία θετική κριτική, φέρνει χαμόγελα και μία γλυκιά αναγνώριση των θυσιών που έκανα και του χρόνου που ξόδεψα για να τα γράψω.

 Κάνετε ταξίδια;
 Τα ταξίδια είναι ένας εθισμός που δύσκολα θα καταφέρω να «κόψω». Οι χώρες που θέλω να επισκεφθώ είναι πολλές και δύσκολα θα χωρέσουν σε μία απάντηση. Θα αρκεστώ λοιπόν να πω πως επόμενοι προορισμοί μου είναι η Γερμανία και η Ισπανία.

 Έχετε ασχοληθεί με τον αθλητισμό;
 Τα μισά μου χρόνια τα έχω φάει σε μία πισίνα. Από πέντε χρονών έμαθα να κολυμπώ στον Ναυτικό Όμιλο Χίου. Από το 1996 και μετά μεταπήδησα στο πόλο. Κάναμε πρωταθλητισμό, οπότε δίναμε μεγάλη βάση στις προπονήσεις και ξοδεύαμε αρκετό χώρο στο κολυμβητήριο. Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό μέχρι τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου. Μετά έδωσα βαρύτητα στη σχολή μου.

 Τι χαρακτήρας είστε;
 Θα προτιμούσα να ακούσω τις απόψεις φίλων μου και δικών μου ανθρώπων σχετικά με τον χαρακτήρα μου, από το να αυτοπαρουσιάζομαι.


 Είστε πολιτικοποιημένο άτομο;
 Έχω πολιτική άποψη αλλά όχι κομματική. Δεν μ’ αρέσει να ακολουθώ τις λεγόμενες «γραμμές».

 Τι σας ανυσηχεί; Τι αγαπάτε;
 Με ανησυχεί η αβεβαιότητα στην οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια, η μάζωξη αρκετών ακροδεξιών στην πολιτική ζωή της χώρας μας, η παρακμή που όλο και περισσότερο εντείνεται γύρω μου και η κοινωνική κατρακύλα που δεν έχει τελειωμό. Αγαπάω τις μικρές χαρές που κρύβονται στη καθημερινότητά μας, τις στιγμές που περνώ με πρόσωπα που αγαπώ και τις αποδράσεις από τη ρουτίνα.

 Συνδέετε η Τέχνη με την καθημερινότητα;
 Η καθημερινότητα είναι πηγή έμπνευσης στη Τέχνη.

Τι εκτιμάτε στους φίλους σας;
 Την ειλικρίνεια, την συντροφικότητα, την στήριξη και τις όμορφες στιγμές που μου προσφέρουν.

 Κυνηγιέται η επιτυχία η έρχεται μόνη της;
Αναλόγως σε ποιο τομέα την αναζητάει κανείς. Στην λογοτεχνία έρχεται από μόνη της σε αυτούς που την αξίζουν.

Σας Ευχαριστούμε