Καλό ταξίδι, φίλε μου!

Δεν πρόλαβαν να περάσουν 40 μέρες από τον θάνατο του αδερφού μου και ήρθε το δεύτερο θλιβερό μαντάτο. Την προηγούμενη Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου, έφυγε από τη ζωή ένας αδελφικός φίλος, ο Θόδωρος Σαρρής. Αφησε την τελευταία του πνοή στο δωμάτιο 1015 του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός»όπου νοσηλευόταν από τις αρχές Αυγούστου, δίνοντας άνιση μάχη με την επάρατο νόσο.

Το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου τον συνοδεύσαμε στο τελευταίο του ταξίδι στο χωριό Σαλμώνι ή Κουκούρα του Πύργου Ηλείας. Είναι το χωριό που είχε τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο και είναι ο τόπος καταγωγής της συζύγου του.
Ο Θόδωρας είχε το προνόμιο να είχε σημείο αναφοράς δυο χωριά. Το Λαμπέτι όπου γεννήθηκε και είναι το πατρικό του σπίτι και το χωριό Κούκουρα. Γι’αυτό και στο Λαμπέτι τον φωνάζαμε Κουκουραίο και στον Κούκουρα Λαμπεταίο.
Ο Θόδωρας Σαρρής τελείωσε το Οικονομικό Γυμνάσιο Πύργου και αποφοίτησε από την ΑΣΟΕΕ το 1978. Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στη Δημόσια Οικονομία. Μην νομίζετε επειδή ακούτε Παρίσι όταν ήταν γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας. Με το μεροκάματο από το καστανάδικο όπου δούλευε χρηματοδοτούσε τις σπουδές του. Επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε καθήκοντα στο Υπουργείο Οικονομικών και διετέλεσε σύμβουλος ή διευθυντής των υπουργών Δ. Τσοβόλα, Δ. Γεωργακόπουλου, Αλ. Παπαδόπουλου, Β. Παπανδρέου, Γ. Φλωρίδη, Κ. Μπατζελή, όπου είχε σημαντική συμβολή σε νομοθετήματα γύρω από τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου στα δημόσια οικονομικά. Θεωρείται ο πατέρας του νόμου για τα αντικειμενικά κριτήρια φορολόγησης κι αν δεν είχε καταργηθεί αυτός ο νόμος, σήμερα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα και για τα δημοσια οικονομικά και για τους φορολογούμενους.
Τρεις είναι οι σταθμοί της επαγγελματικής του πορείας: το 2000 – 2001 που διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ, 2010 – 2013 Πρόεδρος του ΕΛΓΑ και 2013 έως σήμερα Γενικός Διευθυντής της νεοσύστατης ΕΑΑΔΗΣΥ (Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων). Από όπου κι αν πέρασε στόχος του ήταν το συμμάζεμα των οικονομικών.
Στον ΟΠΑΠ, αφού ολοκληρωσε με επιτυχία την πρώτη μετοχποίηση του Οργανισμού, δεν άντεξε τις πιέσεις από τα οικονομικο-εκδοτικά συμφέροντα και παραιτήθηκε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, τον διορισμό του τον είχε στην πρώτη σελίδα, δεύτερη είδηση, και την αντικατάστασή του σε ένα μονόστηλο στις πίσω σελίδες, κοντά στις μικρες΄αγγελίες.
Στον ΕΛΓΑ, όταν ανέλαβε καθήκοντα προεδρου, ο Οργανισμός είχε ετήσιο έλλειμμα 400 εκατ. ευρώ και τον παρέδωσε με πλεόνασμα 150 εκατομμύρια. Από τον ΕΛΓΑ αντικαταστάθηκε, όχι γιατί δεν ήταν επιτυχημένος, αλλά γιατί ποτέ δεν υπηρξε κομματικό μέλος και δεν υπέκτυπτε σε πιέσεις και παράλογες απαιτήσεις. Όπως ήταν η απαίτηση βουλευτού κάποιας Περιφέριεας να κηρύξει όλο το νομό ως χαλαζόπληκτο, τη στιγμή που χαλάζι είχε πέσει μονο σε δυό χωριά του νομού. Κι αυτό για να αποζημιωθεούν όλοι οι αγρότες του νομού και η κα βουλευτής να εισπράξει τις ψήφους.
Παρεμπιπτόντως τη θεση του στον ΕΛΓΑ την πηρε ένας αποτυχών βουλευτής. Τελικά κανένας από τους αποτυχημένους πολιτικούς δεν πάει χαμένος.
Ο τρίτος καθοριστικός σταθμός της πορείας του ήταν η θέση του Γενικού Διευθυντή της ΕΑΑΔΗΣΥ. Στην ουσία αυτός έστησε και οργάνωσε αυτή την υπρεσία η οποία έχει διαδραματίσει αποφασστικό ρόλο στα οικονομικά αφού ελέγχει όλες τις δημόσιες συμβάσεις για πάνω από 250.000 ευρώ.
Ο Θόδωρος Σαρρής ήταν ικανός, εργατικός, αποτελεσματικός και πάνω απ’όλα έντιμος. Αυστηρός με τους υφισταμένους του γιατί αυστηρός ήταν πρώτα απ΄όλα με τον ευατό του. Αλλά μην νομίζετε ότι ο φίλος μου ο Θόδωρος ήταν ένας δημόσιος υπάλληλος και μόνο που ζούσε σε μια γυάλα και πέραν αυτού ουδέν. Το αντίθετο. Ήταν άνθρωπος που αγαπούσε τη ζωή και τη γλεντούσε με τους φίλους του. Ηταν της παρέας και του γλεντιού. Είχε κι αυτός, όπως όλοι μας, τις ιδιορρυθμίες του και τις παραξενιές του. Έκανε κι αυτός στην προσωπική του ζωή τα λάθη του αλλά είχε την τύχη να είχε δίπλα του για σύζυγο την αγαπητή σε όλους μας Τούλα, που πάντα τον συγχωρούσε γιατί απλά τον αγαπούσε. Και το απέδειξε ειδικά στους τέσσερις και πλέον μήνες της νοσηλείας του.
Δυο ήταν τα αγαπημένα τραγούδια του Θόδωρου. Το ένα το οποίο και χόρευε ήταν το «Ριγέ σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό» σε μουσική και στίχους Κώστα Ψυχογιού. Στη μνήμη του αναφέρω μια στροφή:
«Είχα ένα ριγέ σακάκι, διπλοσταυρωκουμπωτό, το φορούσα με μεράκι σαν ερχόμουν να σε δώ.
Τώρα κρέμεται στο ράφι, ξεχαμσενο κι ορφανό, το παλιό ριγέ σακάκι μου το διπλοσταυροκουμπωτό.»
Το δεύτερο τραγούδι που αγαπούσε επίσης πάρα πολύ ήταν το «Καρδιά μου καημένη» της Βούλας Πάλα, το οποίο σιγοτραγουδούσε. Α, και το αγαπημένο του φαγητό οι μελιτζάνες.
Θα μου λείψεις, φίλε Θόδωρε! Θα λείψεις σε όλους μας…
Ο Θόδωρος Σαρρής ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα (Τούλα) Ρουσοπούλου και έχει δυο παιδιά, την Ματίνα και τον Αλέξανδρο.
Κλείνοντας θέλω κι από δω να εκφράσω τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και να πω στην Ματίνα και τον Αλέξανδρο να είναι υπερήφανοι για τον πατέρα τους. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι δεν θα κληρονομήσουν ούτε τραπεζικές καταθέσεις ούτε τιμαλφή. Θα κληρονομήσουν όμως ένα όνομα καθαρό στην κοινωνία.
Καλό ταξίδι, φίλε μου…