Τα κάστρα πέφτουν από μέσα

«Σταματείστε να κατηγορείτε συνέχεια τους άλλους και να ζητάτε. Δεν σας φταίνε ούτε οι Γερμανοί, ούτε το ΔΝΤ, ούτε οι διεθνείς συνωμοσίες. Δεν υπάρχει κάποιος που επιβουλεύεται την καταστροφή σας. Μόνοι σας βγάζετε τα μάτια σας. Κι αν εσείς δεν μπορείτε να βοηθήσετε μόνοι σας τον εαυτό σας, δεν θα βρεθεί κανένας ούτε να σας βοηθήσει, ούτε να σας δανείσει, ούτε και να σας προστατέψει επειδή σας χρωστάει.»

Αυτά είπε ο φίλος μου ο Νίκος και ξανάφυγε για την Αμερική. Ζει χρόνια εκεί και βλέπει πλέον τα πράγματα από απόσταση. Του φαίνεται γελοίο να ζητάει ένα κράτος πολεμικές αποζημιώσεις ύστερα από 70 χρόνια, όπως και το να νομίζει ότι μπορεί να εκβιάσει ή να απειλήσει δανειστές. Δεν συμφώνησα μαζί του αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι είπε αλήθειες. Αλήθειες πικρές. Κυρίως αυτό, το «μόνοι σας βγάζετε τα μάτια σας».
Την προηγούμενη Παρασκευή πήρα κι ένα άλλο μάθημα, καπάκι στο πρώτο. Από φίλη μου, καθηγήτρια σε σχολείο. Φιλόλογο κι εξαιρετική ιστορικό. Ήταν 29 Μαΐου, επέτειος εκείνης της αποφράδας μέρας του 1453 κατά την οποία η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Μέρα σύμβολο που έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις. «Εάλω η πόλις». «Τη υπερμάχω στρατηγώ». Εθνικοί και θρησκευτικοί συμβολισμοί τη συνοδεύουν. Για την Κερκόπορτα μιλά ο μύθος και άλλα πολλά.
Όχι, λέει η ιστορικός. Η Βυζαντινή, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν «έπεσε» εκείνη τη μέρα. Είχε διαλυθεί πολύ πριν. Είχε αποσυντεθεί, είχε σαπίσει και απλά παρίμενε το μοιραίο. Άλλες ήταν οι μέρες που τη διαλύσαν.
«Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν “έπεσε” το 1453. Έπεσε αιώνες πριν. Έπεσε όταν κυριάρχησαν οι Εικονολάτρες και σύσσωμες οι ανατολικές επαρχίες, οπαδοί του ανεικονισμού ήταν έτοιμες να περάσουν στους Άραβες. Έπεσε όταν καταργήθηκε ο θεσμός των Θεμάτων που καθιέρωσαν οι Ίσαυροι, δίνοντας μικρούς κλήρους σε αγρότες στα σύνορα με αντίτιμο τη στράτευση τους σε καιρό πολέμου και το καθήκον να προασπίζουν τα μακρινά σύνορα της αυτοκρατορίας. Έπεσε όταν μετά το θάνατο του Βασίλειου του Β’ των Μακεδόνων, οι αυτοκράτορες ήταν δουλάκια των Δυνατών (μεγαλογαιοκτημόνων μεταξύ των οποίων και μοναστήρια και εκκλησίες) και άφησαν τις μικρές ιδιοκτησίες να καταπατηθούν απ’ τους Δυνατούς με μια μικρή μίζα. Παύοντας να υπάρχουν μικροϊδιοκτήτες έπαψαν να υπάρχουν στρατιώτες-αγρότες στα σύνορα, οι πλούσιοι εξαγόραζαν τη στρατιωτική θητεία των τέκνων τους και βέβαια μοναχοί και παπάδες δεν στρατεύονταν. Έτσι,το κράτος αναγκάστηκε να πληρώνει μισθοφόρους, συνήθως “βάρβαρους” και αργότερα Δυτικούς. Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε ήδη πέσει όταν οι Δυνατοί έπαψαν να πληρώνουν φόρους εξαγοράζοντας τους αυτοκράτορες και οι μικροί καλλιεργητές που είχαν πια καταντήσει δουλοπάροικοι των Δυνατών δεν πλήρωναν φόρους αφού δεν είχαν γη. Έπεσε όταν οι Αυτοκράτορες παραχώρησαν τα έσοδα απ’ τα λιμάνια σε Βενετούς και άλλους Δυτικούς. Τελικά, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έπεσε από τα μέσα,αιώνες πριν την αλώσουν οι Οθωμανοί. Ποτέ ένα κράτος, μια αυτοκρατορία δεν πέφτει απ’ έξω. Πέφτει πάντα απ’ τα λάθη και τις εκποιήσεις των από μέσα».
Πού τα θυμήθηκες τώρα όλα αυτά, θα μου πείτε. Έχουν καμία σχέση με τη σημερινή κατάσταση; Όχι φυσικά. Οι εποχές εκείνες ήταν άλλες και φυσικά η σημερινή Ελλάδα δεν είναι αυτοκρατορία. Ένα ασήμαντο μέγεθος στον πλανήτη είναι και ένα πολύ μικρό στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ούτε και η ιστορία επαναλαμβάνεται, παρά μόνο ως φάρσα.
Μερικές ιστορικές συμπεριφορές εκ μέρους της κεντρικής διοίκησης όμως, όποια κι αν είναι αυτή κάθε φορά, είναι εκνευριστικά όμοιες. Και οδηγούν στα ίδια αποτελέσματα. Όπως η οικονομική εγκατάλειψη της Δυτικής Θράκης και το ξερίζωμα των χωριών της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου. Θυμίζει πολύ την κατάργηση του θεσμού των Θεμάτων και την εγκατάλειψη των Ακριτών. Η καταπάτηση των μικρών ιδιοκτησιών από τους Δυνατούς δεν απέχει πολύ από το βίαιο κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αν είχαν τη δυνατότητα από την αρχή των μνημονίων να υπαχθούν σε μια ρύθμιση 100 δόσεων ίσως να μην είχαμε τώρα τόσα λουκέτα προς όφελος των πολυκαταστημάτων και των μεγάλων εμπορικών κέντρων.
Οι πλούσιοι εξαγόραζαν, λέει, τη θητεία τους. Μα, μήπως και τώρα τα παιδιά τους «υπηρετούν» κανονικά; O θεσμός των «βυσμάτων» θα μπορούσε να λέγεται. Αμ το άλλο: «οι Δυνατοί έπαψαν να πληρώνουν φόρους εξαγοράζοντας τους αυτοκράτορες», μήπως σας θυμίζει τους φόρους που πληρώνουν οι «έχοντες»; Οι εφοπλιστές είναι εντελώς απαλλαγμένοι από τη φορολογία! Και μεγάλο μέρος των «αυτοκρατόρων» χρηματοδοτείται από τους πλούσιους! Το επόμενο βγάζει μάτια: «παραχώρησαν τα έσοδα απ’ τα λιμάνια σε Βενετούς και άλλους Δυτικούς». Ας θυμηθούμε ότι όλη μας η Δημόσια περιουσία είναι υποθηκευμένη μέσω ΤΑΙΠΕΔ, υπαγόμενη στο Αγγλικό Δίκαιο και τα μνημόνια ορίζουν ότι τα έσοδα από τα λιμάνια και όλες τις δημόσιες υπηρεσίες χρησιμοποιούνται πρώτα και κύρια για την αποπληρωμή των δανείων. Από όσα λιμάνια δεν έχουν παραχωρηθεί ακόμα. Γιατί του Πειραιά αποτελεί κινέζικη επιχείρηση πλέον.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν πολυεθνική και ανεκτική σε σχέση με τη Δύση, γι’ αυτό και κράτησε περισσότερο από στενά «εθνικιστικές» αυτοκρατορίες όπως η Ρωμαϊκή. Αλλά για πάνω από ένα αιώνα πριν το 1453, η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ήταν ένα άνδρο διαφθοράς, εκφυλισμένης υπέρβαρης γραφειοκρατίας, υπερφορολόγησης, ρουσφετιών και χαρατσιών, κατ’ εικόνα της “εθνικής” ελλάδας σήμερα. Είναι να αναρωτιέσαι από τί κατάρα πάσχει ο τόπος και δεν βλέπει καμία προκοπή πέρα από μεγαλοπιασμένα ιμπεριαλιστικά μεγαλεία και εθνικιστικά οράματα που πάντα καταρρέουν.
Να κλείσουμε με νόμο που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ την προηγούμενη εβδομάδα. «Οι αλλοδαποί ναυτικοί δεν βαρύνονται με εισφορές για το ΝΑΤ ή για οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό  Ασφαλιστικό Ταμείο και δεν αποκτούν δικαίωμα ασφαλιστικής καλύψεως ή άλλης παροχής προς τα Ταμεία αυτά. Ο πλοιοκτήτης δεν βαρύνεται με εισφορές ούτε με άλλης μορφής ασφαλιστική ή κοινωνική επιβάρυνση για τη χρησιμοποίηση των αλλοδαπών ναυτικών».  
Κλείσαμε!