Ανδρέας Αρτέμης!Τριάντα χρόνια συνθέτοντας και ερμηνεύοντας ποιητικά τραγούδια

Η ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ -ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΤΕΜΗ!

O Ανδρέας Αρτέμης γεννήθηκε σε μεσογειακή χώρα θαλασσινή, στην Πάφο της Κύπρου, σ’ έναν ευλογημένο τόπο, που οι μυθοπλάστες της αρχαιότητας τοποθετούν το Δωδεκάθεο σε όλες τις μεριές αυτού του φωτεινού τόπου, που πολλοί κατακτητές το καταπατούν, αφήνοντας τα σημάδια του ο καθένας, σε όλες τις μορφές των τεχνών! Η οικογένειά του αγαπά τη μουσική και στα πρώτα του βήματα ακούει καντάδες, παλιά τραγούδια, ανακαλύπτει την κλασική μουσική από δίσκους του πατέρα του, η μητέρα του τον νανουρίζει με την εκπληκτική φωνή της με τραγούδια του Θεοδωράκη και ό,τι άλλο ελληνικό υπάρχει στην ανατολή της δεκαετίας του 1960, σε μια πατρίδα που μόλις στέκεται στα πόδια της, στα πρώτα χρόνια της «Ανεξαρτησίας» της.

Αργότερα, στην εφηβεία του, το 1974 ακούγοντας τη φωνή της Κύπρου, παρατηρώντας από κοντά το αυτονόητο δίκιο της παντοτινής υπόστασής της, που δεν μπορεί να καταργήσει κανείς πρόσκαιρος Αττίλας, καταλαβαίνει κανείς τη ζωή. Μαθαίνει τι είναι έρωτας και πόνος, πόλεμος, αγώνας και βάσανο, απαντοχή και ελπίδα, θάλασσα και γη, γλώσσα και ιστορία, μνήμη και ανάγκη. Αντιλαμβάνεται πως αυτός ο εξ υπαρχής τόπος είναι βαθύ θεμέλιο της ανθρώπινης οντότητας και συμμερίζεται πλέον αμέριστα τον ποιητή: «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νήσος τις εστί». Ένα νησί όπου η στενότητα του χώρου καταργείται από τον αρίφνητο πλούτο της ύπαρξής του. Εμπνέεται μαθητής στη Λάρνακα γράφει τα πρώτα του ποιήματα και τραγούδια που εκδίδονται σε μαθητικά περιοδικά της εποχής, αλλά ακούγονται και σε ραδιοφωνικές νεανικές εκπομπές του ΡΙΚ, αλλά και σε διάφορες παραστάσεις μαθητικές και άλλες.

Μετά τη στρατιωτική του θητεία η Αθήνα είναι ο χώρος που θα ζήσει 12 δημιουργικά χρόνια. Φοίτησε στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα μουσικής ορθοφωνίας και κλασικού τραγουδιού επιλέγοντας για δασκάλα του την Γιολάντα Ντι Τάσσο, σολίστ τραγουδιού και καθηγητρια στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.

Σ’ ένα διαφορετικό χωροχρόνο… αντλεί και μεταφέρει μέσα στις μουσικές και ποιητικές του εμπνεύσεις τους απόηχους φωνών, μεγάλων δημιουργών ποιητών, μουσικών, ερμηνευτών. Η μαθητεία του στο μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι, το σύντομο πέρασμα του από της «μπουάτ» της πλάκας, της Αθήνας και της Κύπρου πριν και μετά, όλα αυτά καθώς και η εμπλοκή του στα λογοτεχνικά πεπραγμένα της Αθήνας, εταιρείες λογοτεχνικές και περιοδικά, του δίνουν μια ανατρεπτικού τύπου υφή στο όλο του ποιητικό και μουσικό έργο. Η τέχνη της μυθοπλασίας συχνά υμνεί τον έρωτα, μόνο που ο εθισμός οδηγεί τους μυθοπλάστες στην πραγμάτευση πιο αποκλινουσών περιπτώσεων, γιατί μόνο αυτές μπορούν να μας πείσουν για την ένταση των αισθημάτων. Υμνεί, λοιπόν, μέχρι και σήμερα τη ποίηση με τη μουσική του τα λόγια σπουδαίων ποιητών, δημιουργώντας μετά από χρόνια μια προσωπική ερμηνευτική σχολή τραγουδιού στην Πάφο της Κύπρου όπου σήμερα ζει. Επίσης εργάζεται στο ραδιόφωνο «COSMOS FM» κι έχει καθημερινή δική του εκπομπή με άξονα προβολής πάντοτε την ανάδειξη της αυθεντικότητας της ελληνικής ψυχής της Κύπρου, αλλά προβάλλοντας και το έργο πολλών ποιητών και λογοτεχνών μέχρι σήμερα.

Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 12 ψηφιακούς δίσκους:

Κάθε τραγούδι του, χιλιάδες διαφορετικές αναμνήσεις… Ξεχωριστές εικόνες. Το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον για ό,τι δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Ο μύθος και η παράδοση, όμως, αναφέρονται σε πιο ρομαντικές ιστορίες… θέλουν τον Αγαπήνορα με τους Αρκάδες του να ιδρύουν τη Νέα Πάφο μετά τον Τρωικό Πόλεμο, αφού ο Αγαπήνορας έκτισε πρώτα ιερό προς τιμήν της Αφροδίτης στα Κούκλια, την τότε Παλαίπαφο. Εκεί, κοντά στην Πάφο, κάποτε υπήρχε το φρούριο της Αφροδίτης όπου λατρευόταν το είδωλο της θεάς και από μακρινές χώρες έρχονταν ευγενείς κύριες και δεσποινίδες να το επισκεφθούν…».

Η πόλη της Πάφου διατηρεί ακόμα την ιδιαιτερότητά της, τη συνύπαρξη του αρχαίου και του σημερινού σε πλήρη αρμονία. Συνεχίζοντας να αναβιώνει στο μυαλό των ξένων και των ντόπιων σκηνές από το παρελθόν της και να τους δημιουργεί φιλοσοφικές ανησυχίες. «Ό,τι και να συμβαίνει, και την Άνοιξη τα λουλούδια συνεχίζουν να ανταγωνίζονται τα χρώματα των μωσαϊκών, οι παλιές γειτονιές διατηρούν το ίδιο χρώμα… και ο ταξιδιώτης δένει μια κορδέλα στα κλαδιά της τρεμιθιάς πάνω από την κατακόμβη των Επτά Κοιμώμενων, με την υπόσχεση να επιτρέψει.»

Από λογοτεχνικής πλευράς του Ανδρέα Αρτέμη έχουν εκδοθεί δέκα ποιητικά βιβλία, τα τέσσερα είναι εκδόσεις του περιοδικού «Αλεξίσφαιρου» 1986 με 1988, ενώ τα υπόλοιπα τα εξέδωσε ο ίδιος στη Κύπρο.

1. Χλωμοί ορίζοντες, Κύπρος 1977

2. Αναφλέξεις εικονολατρείας, Αθήνα εκδ. Αλεξίσφαιρο 1986

3. Τελεσίγραφα χαμένων ημερών, Αθήνα εκδ. Αλεξίσφαιρο 1987, ποίηση

4. «Η πρωτοποριακή γραφή του Συνθέτη και ποιητή Ανδρέα Αρτέμη» κριτική προσέγγιση στο έργο του από τον λογοτέχνη Δημήτρη Καραμβάλη, Αθήνα 1988 εκδ. Αλεξίσφαιρο

5. «Τα φλογοβόλα σωπαίνουν στην Κύπρο» Αθήνα εκδ. Αλεξίσφαιρο 1988, ποίηση

6. «Θροΐσματα ήχων του αέρα και της φωτιάς» Αθήνα 1989, ποίηση

7. «Απ΄την αιώρα της μνήμης βρόγχοι αγνοουμένων» εκδ. Αλεξίσφαιρο 1992,ποίηση

8. «Η Πηνελόπη χορεύει πεντοζάλη» Κύπρος 1999,ποιητικό θεατρικό

9. «Μελίσματα ήχων» Κύπρος 2005 σε ψηφιακό δίσκο, συνοδευόμενο από ηχογράφηση ζωντανής παράστασης στη Πάφο.

10. «Μουσικοποιητικά στιχοπλοκήματα» Κύπρος 2006.

«Τώρα ο χρόνος κυλάει απαλύνει τα λάθη, μας απομακρύνει από τα γεγονότα που μας στιγμάτισαν και απομυθοποιεί καταστάσεις που μας σημάδεψαν.

»Ο χρόνος είναι δάσκαλος. Μας διδάσκει και μας παραδειγματίζει. Μας συμβουλεύει και μας αφυπνίζει. Μας καθοδηγεί και μας προειδοποιεί. Μας ωριμάζει και μεστώνει τη σκέψη μας.

»Ο χρόνος είναι σύμμαχος. Μελλοντικά μας δίνει ώθηση και στοιχειοθετεί μαζί μας.»

Αρτέμης και χρόνος πάνε μαζί μεταφράζοντας ή παραφράζοντας την εικόνα!

Λένε πως ο χρόνος είναι ένα ποτάμι που κυλά και σε παρασέρνει μαζί του, χωρίς ποτέ να μπορείς να ανέβεις κόντρα στο ρεύμα του. Για εκείνον, όμως, το ρεύμα του χρόνου είχε αντίθετη κατεύθυνση… απάντηση, αρνητική ή καταφατική, δεν πρέπει να δοθεί βιαστικά. Ας αναρωτηθεί ο καθένας τί γνωρίζει για το χρόνο, για τους φυσικούς νόμους που διέπουν τη ροή του, και για τη σχέση του με την ψυχή. Ο χρόνος είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και ένα μεγάλο αίνιγμα. Μήπως τελικά δεν είναι ο χρόνος που κυλά, αλλά οι άνθρωποι που κινούνται μέσα σε αυτόν, όπως ακριβώς κινούνται μέσα στο χώρο;

Ο μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Αρτέμης αριθμεί ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων στον Κυπριακό κι Ελλαδικό χώρο και στο εξωτερικό με δικές του συνθέσεις είτε ερμηνεύοντας άλλων σπουδαίων συνθετών έργα ως Σολίστας ή σε εκδηλώσεις που άλλοτε αφορούσαν την ιδιαίτερη του πατρίδα την Κύπρο ή δικά του ρεσιτάλ ερμηνείας με στόχο πάντα την ανάδειξη της «Μελοποιημένης ποίησης». 

Έχει δώσει, μετά την έκδοση των δώδεκα δισκογραφημένων του εργασιών, παραστάσεις και συναυλίες με ένα εκλεκτό επιτελείο ερμηνευτών και μουσικών με τους τίτλους: «Νυχτερινοί Μονόλογοι», «Fontana Amorosa» «Μυθικό Καλοκαίρι», «SECRETUS MUSICA MUNDUS», «Λόγια της Κύπρου Χάλκινα», «Από τη Σαπφώ στον Καζαντζάκη» «Λόγια του έρωτα και της Θάλασσας», «Μνήμη σαν Κύμα» κ.α

Οι παραστάσεις αποτελούνται πάντα από κορυφαίους ερμηνευτές και μουσικούς αλλά και ενίοτε πλαισιώνονται από ηθοποιούς, δημιουργώντας μια κατανυκτική μυσταγωγία για τους εκλεκτούς της «μουσικοποιητικής τέχνης».

Συνεχίζει, λοιπόν, τις παραστάσεις αυτές, οργανώνοντας σε πολλά μέρη του κόσμου, με σκοπό την ανάδειξη της αυθεντικότητας της Ελληνικής Ψυχής της Κύπρου, μέσα από τις πολυμορφικές εργασίες του. Πολυμορφικές, γιατί συνδυάζουν την ανάδειξη του ελληνικού λόγου μέσα από την ερμηνεία, την απαγγελία και τη μουσική.