Την τελευταία βδομάδα βλέπουμε την προσπάθεια αναγωγής του μεταναστευτικού ζητήματος ως τη κύρια ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να ξεχάσουμε τα μνημόνια και τις πολιτικές που μας υποβαθμίζουν τη ζωή, αυξάνουν την ανεργία και αναγκάζουν και εμάς να σκεφτόμαστε να μεταναστεύσουμε.
Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται μια απίστευτη μεταμόρφωση των υποτιθέμενων δημοκρατικών και φιλελεύθερων κομμάτων και ΜΜΕ σε φορείς του πιο ρατσιστικού και ξενοφοβικού λόγου υιοθετώντας ρητορική και πρακτικές της ακροδεξιάς. Ακούσαμε σοκαρισμένοι τον κ. Χρυσοχοΐδη να προτείνει τον εγκλεισμό όλων των μεταναστών που δεν έχουν χαρτιά ή αιτούνται ασύλου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πρακτικές που παραπέμπουν σε ναζιστικές αντιλήψεις περί ανθρώπινων σκουπιδιών.
Η μετατόπιση του πολιτικού φάσματος προς την άκρα δεξιά βοηθάει αυτούς που στη σημερινή εποχή, που επιχειρείται η διάλυση της κοινωνικής συνοχής και το ξεπούλημα της χώρας, στοχεύουν στην εδραίωση του φασιστικού κράτους που απαιτεί σιγή νεκροταφείου, απαγόρευση διαδηλώσεων και κατάργηση θεμελιακών δημοκρατικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων, στρεφόμενοι έτσι ενάντια σε όσους αγωνίζονται μέσα απ’ τα κοινωνικά κινήματα και τους χώρους δουλειάς για τη κατάργηση των μνημονιακών πολιτικών.
Και μέσα σε αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα περί λαθρομεταναστών (υπάρχουν στ’ αλήθεια λαθραίοι άνθρωποι;) η πραγματικότητα φαίνεται να αφήνει τη θέση της στον παραλογισμό. Δεν ακούμε τίποτα για το Δουβλίνο ΙΙ και το πώς εγκλωβίζονται εδώ μετανάστες που έχουν σκοπό να φτάσουν στη δυτική Ευρώπη, ούτε βέβαια για τους πρόσφυγες και τα σχεδόν μηδενικά ποσοστά παροχής ασύλου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Frontex, το 2011 εντοπίστηκαν 57 χιλιάδες λαθρομετανάστες να διασχίζουν τα σύνορα της Ελλάδας, σε μία χρονιά που διεκδικεί το ρεκόρ μετανάστευσης προς τη χώρα μας. Ένα στοιχείο που δόθηκε στη δημοσιότητα την ώρα που φουντώνει η συζήτηση για το πρόβλημα της μετανάστευσης και βρίσκεται σε εξέλιξη ο δημόσιος διάλογος για την δημιουργία στρατοπέδων κράτησης μεταναστών στη χώρα.
Την ώρα που το μεταναστευτικό τείνει να μετατραπεί στο υπ’ αριθμόν ένα θέμα της προεκλογικής ατζέντας, θα ήταν χρήσιμο να δούμε το μεταναστευτικό ισοζύγιο στην Ελλάδα του Μνημονίου και της οικονομικής κρίσης.
Αν το 2011 πέρασαν τα σύνορα της χώρας 57.000 άνθρωποι κυνηγημένοι από τη φτώχεια που μαστίζει τις χώρες τους, πόσοι ήταν οι Έλληνες που την ίδια χρονιά αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο στους δρόμους της μετανάστευσης. Νέοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απόφοιτοι Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης, ειδικευμένοι τεχνίτες, φοιτητές και μεταπτυχιακοί αποτελούν εδώ και δύο χρόνια την πλειοψηφία του νέου μεταναστευτικού κύματος Ελλήνων στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 70% των νέων στην Ελλάδα σκέπτεται να φύγει στο εξωτερικό, για να αναζητήσει μια θέση εργασίας.
Κάποιοι έχουν ήδη μεταναστεύσει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν βρίσκονται στη διακεκαυμένη ζώνη της κρίσης, όπως η Σουηδία, η Γερμανία, η Ολλανδία και το Βέλγιο.
Άλλοι ψάχνουν για θέσεις εργασίας πριν πάρουν την απόφαση να φύγουν: την προηγούμενη χρονιά οι καταθέσεις βιογραφικών στην ιστοσελίδα «europass» έφθασαν τις 46.399 από κατοίκους της Ελλάδας.
Μακρινοί προορισμοί όπως η Αυστραλία, τους οποίους οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους προτίμησαν σε άλλες εποχές, γίνονται ξανά πόλος έλξης Ελλήνων μεταναστών. Πάνω από 20.000 Έλληνες μέσα σε ένα χρόνο έχουν υποβάλει αιτήσεις για το «νέο κόσμο».
Από τον περασμένο Οκτώβριο, ο ρυθμός έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο, φτάνοντας μέχρι και τις 20 αιτήσεις την ημέρα.
Οι ΗΠΑ είναι άλλος ένας δημοφιλής προορισμός: 53.000 Έλληνες έκαναν αίτηση το 2011 για το πολυπόθητο γράμμα από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, 5.000 περισσότεροι από το 2010. Πρόκειται για άδειες μόνιμης διαμονής που δίνονται ύστερα από κλήρωση από το αμερικάνικο ΥΠ.ΕΞ. σε 50.000 αλλοδαπούς το χρόνο.
Όμως, το 2011 κληρώθηκαν μόνο 62 Έλληνες και την προηγούμενη χρονιά μόνο 48.
Μελετώντας τα αριθμητικά και όχι φυσικά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του μεταναστευτικού ισοζυγίου της χώρας μας, καλό θα ήταν οι πολιτικοί υπέρμαχοι των στρατοπέδων και των απελάσεων, αντί να ψάχνουν τρόπους να διώξουν τους μετανάστες, να ασχοληθούν καλύτερα με την εξεύρεση τρόπων ώστε να κρατήσουν τους Έλληνες στη χώρα τους.
Αλλά μάλλον αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους διάβασαν και όσους δεν διάβασαν το Μνημόνιο.