Η άλλη άποψη!

Η διαφορετική άποψη είναι υγεία και οξυγόνο για τη δημοκρατία. Όταν μάλιστα συνοδεύεται και από την υπογραφή αυτού που την διατυπώνει, αναβαθμίζει το δημόσιο διάλογο.

Μια διαφορετική από την επικρατούσα στην πόλη άποψη για την αξιοποίηση του Παλαί εξεφρασε στο προηγούμενο φύλλο του «Παλμού» ο αρθρογράφος μας Γιώργος Πένταρης. Βέβαια δεν είναι ο μοναδικός που έχει αυτή την άποψη για το Ολυμπιακό αυτό ακίνητο αλλά αυτός βγήκε δημόσια και το είπε.
Δημόσια βγήκε και ο Ίκαρος Πετρόπουλος με δική του επιστολή προς την εφημερίδα μας και εκφράζει τις διαφωνίες του με την άποψη του αρθρογράφου μας, την οποία επιστολή, ως οφείλαμε τη δημοσιεύουμε στη σελ. 14. Αυτό είναι το σωστό, αυτή είναι η λογική σειρά των πραγμάτων, αυτό είναι στο τέλος δημοκρατία.
Δημοκρατία όμως δεν είναι η φράση «αυτός ο Πένταρης που έγραψε για το Παλαί πρέπει να είναι σχιζοφρενής», η οποία βγήκε από το στόμα ενός τέως Συριζαίου και νυν μέλους της Λαϊκής Ενότητας. Στη διαβεβαίωσή μου ότι ο Πένταρης είναι μια χαρά στην υγεία και τα έχει τετρακόσια, ουδόλως επείσθη και συνέχισε να διατυπώνει τη διάγνωσή του ότι «με αυτά που γράφει πρέπει να είναι σίγουρα σχιζοφρενής ο άνθρωπος». Του πρότεινα να στείλει τις απόψεις του, όποιες κι αν είναι αυτές, εγγράφως στην εφημερίδα να τις δημοσιεύσουμε αλλά φευ!
Θα μου πει κάποιος, είναι τόσο σημανιτκό γεγονός αυτό; Κατά τη γνώμη μου ναι, όταν μάλιστα η διατυπωθείσα προφορικώς άποψη περί σχιζοφρένειας προέρχεται από μέλος κόμματος το οποίο ορκίζεται στους κανόνες της δημορκατίας, της ελευθερίας και της διαφορετικής άποψης.

Αχρείαστες εκλογές

Τα 2/3 των βουλευτών των πέντε κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΑΝ.ΕΛ.) ψήφισαν υπέρ του τρίτου μνημονίου το οποίο θα είναι ο οδικός χάρτης της χώρας μας για την επόμενη τριετία. Η συμφωνία αυτή προβλέπει βήμα βήμα αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσει η χώρα μας και για τα οποία έχουμε δεσμευθεί για να υπάρχει στη συνέχεια ομαλή δανειοδότησή μας από τους εταίρους.
Οι εκλογές αυτές προκηρύχθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα για να λύσει το εσωκοματικό του πρόβλημα με την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και όχι γιατί τις επέβαλαν οι ανάγκες της χώρας. Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος ότι και μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει λύσει δια παντός τα εσωκομματικά του. Γιατί μπορεί να έφυγε ο Λαφαζάνης, αλλά βγαίνει μπροστά άλλη συνιστώσα. Η Ομάδα των 53, όπως λέγεται, διεκδικεί λόγο και ρόλο διαφορετικό πολλές φορές από αυτόν του Αλέξη Τσίπρα.
Είχα γράψει πριν προκηρυχθούν εκλογές ότι η μοναδική λύση ήταν κυβέρνηση αλά Μόντι. Να στηρίξουν δηλαδή τα πέντε κόμματα μια κυβέρνηση τεχνοκρατών για τα επόμενα τουλαχιστον 2 χρόνια και αφού είχαμε ξεκολλήσει από τη λάσπη, να πηγαίναμε τότε σε εκλογές. Αυτό δεν έγινε και πλέον βρισκόμαστε μια εβδομάδα και κάτι πριν από τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη. Αυτό το οποίο δεν έγινε πριν, ας ελπίσουμε ότι θα γίνει μετά τις εκλογές.
Να κατορθώσουν δηλαδή τα κόμματα τα οποία ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο να συμφωνήσουν στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. ¨Ενα κόμμα μόνο του, έστω κι αν βγει αυτοδύναμο από την κάλπη, δεν θα κατορθώσει να τα βγάλει πέρα διότι οι αντιδράσεις από αυτά που έρχονται θα είναι πολλές.
Προς το παρόν πάντως αυτό που φαίνεται μέσα από τις δημοσκοπήσεις είναι ότι κανένα κόμμα δεν θα κατορθώσει να εκλεγεί αυτοδύναμο. Η συνεργασία επομένως των κομμάτων, η οποία σίγουρα θα προκύψει μετά τις εκλογές, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί από τώρα για να γνωρίζουν οι πολίες πριν φτάσουν στην κάλπη ποιός θα τους κυβερνήσει.
Κατά τη γνώμη μου, η κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα κατορθώσει να έχει μακροημέρευση και αποτελέσμα, θα είναι ο μεγάλος συνασπισμός των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. ή της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή και των υπολοίπων. Δεν νοείται κανένα από αυτά τα δύο κόμματα να είναι εκτός κυβέρνησης. Ακούω από τον ΣΥΡΙΖΑ να λένε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί οι διαφορές τους με τη Ν.Δ. είναι μεγάλες και αγεφύρωτες. Διερωτάται κανείς. με τους ΑΝ.ΕΛ. του Καμμένου που συνεργάστηκαν και λένε ότι μόνο με αυτούς μπορούν να συνεργαστούν και πάλι, έχουν κάποια ιδεολογική συγγένεια;
Ας αφήσουν λοιπόν τους εγωισμούς-  είτε προσωπικούς είτε κομματικούς – στην άκρη και ας αποφασίσουν και τα πέντε κόμματα, αν είναι όλα στη Βουλή, να συνεργαστούν για να βγούμε κάποια στιγμή στο ξέφωτο.