Η μόνη ελπίδα του 2021, του Γιώργου Πένταρη

Σε λίγο κλείνουμε χρόνο με τον κορωνοϊό στη ζωή μας και φως στο τούνελ δεν βλέπουμε απ’ ό,τι φαίνεται. Συνήθως το πρώτο άρθρο του χρόνου για τους περισσότερους αρθρογράφους περιέχει πολλές και διάφορες ευχές για ελπίδες που θέλουμε να πραγματοποιηθούν. Το ‘21 μόνο μια ευχή και ελπίδα είναι απαραίτητη, η μόνη που έχει ουσία αυτή τη στιγμή και δεν είναι παρά η επιβίωσή μας από τον κορωνοϊό γιατί για να απαλλαγούμε δεν το βλέπω ούτε το 2022.

Από τη στιγμή που ήρθε το εμβόλιο, διάφοροι αρμόδιοι και μη καλλιέργησαν ελπίδες ότι θα απαλλαγούμε από τον ιό το καλοκαίρι και ότι δεν θα βρίσκουμε σκαμπώ στα νησιά από τα λεφούσια των τουριστών που θα πλακώσουν. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι γιατί άλλα λέμε και ελπίζουμε εμείς και άλλα ο ιός απεργάζεται. Ήδη άρχισαν τα όργανα με τις μεταλλάξεις, οι οποίες προκάλεσαν κλείσιμο συνόρων σε μερικά κράτη. Αν οι μεταλλάξεις γίνονται εύκολα και είναι πιο επικίνδυνες από τον μητρικό ιό, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα γιατί ακόμη και να παραχθούν εμβόλια δεν θα είναι εύκολο να εμβολιάζεται ο πληθυσμός της γης μετά από κάθε νέα μετάλλαξη. Δεν πρέπει λοιπόν να τρέφουμε αυταπάτες ότι θα απαλλαγούμε εύκολα από αυτόν τον βραχνά.
Με το που ήρθε ως πρωτοχρονιάτικο δώρο το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, άρχισαν τα όργανα για τον τρόπο διάθεσής του και για την επάρκεια των δόσεων. Γιατί πήραμε λίγα, γιατί το Ισραήλ πήρε πολύ περισσότερα, η κυβέρνηση έδειξε εγκληματική αδιαφορία κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει παραπειστική αντιπολίτευση κατά την κυβέρνηση. Άλλοι άρχισαν να λένε ότι δεν θα φτάσουν οι σύριγγες και ότι θα πρέπει να κάνουν τα εμβόλια τα φαρμακεία και οι γιατροί χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη τους τις ειδικές συνθήκες εμβολιασμού, αλλεργίες, ψύξη κτλ.
Ακούοντας όλα αυτά έκανα μια μικρή έρευνα που στηρίχτηκε στα δεδομένα του Υπουργείου Υγείας από το site https://emvolio.gov.gr /vaccinationtracker, το οποίο μπορείτε να δείτε και εσείς.
Μας λέει λοιπόν ότι οι εμβολιασμοί ξεκίνησαν στις 27 Δεκέμβρη και μέσα σε 11 μέρες μέχρι σήμερα 6/1/21 δηλαδή, έχουν εμβολιαστεί περίπου 25.000 άτομα ή 2.272 άτομα την ημέρα πανελλαδικά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι σε κάθε νομό εμβολιάζονται κατά μέσον όρο γύρω στα 95 άτομα την ημέρα εκτός των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης. Λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι ο κάθε νομός έχει πληθυσμό περίπου 130.000 εκ των οποίων οι μισοί θα χρειαστούν εμβολιασμό, χρειαζόμαστε περίπου 680 μέρες για να τελειώσουμε, δηλαδή πάνω από δύο χρόνια. Ακόμη και αν διπλασιάσουμε τους ημερήσιους εμβολιασμούς, θα χρειαστούμε πάλι πάνω από ενάμιση χρόνο. Δείτε και στο διάγραμμα που δημοσιεύουμε από τον ιστότοπο της κυβέρνησης για του λόγου το αληθές.
Οι υπολογισμοί που έκανα στηρίζονται στα πραγματικά δεδομένα που μας παρέχει η κυβέρνηση και με τις ευνοϊκότερες παραδοχές για την πορεία των εμβολιασμών. Ακόμη ένα σημείο κλειδί στην όλη ιστορία είναι η διάρκεια της ανοσίας. Αυτή τη στιγμή είναι άγνωστη η διάρκεια για κάθε εμβόλιο. Αν η ανοσία είναι όπως του εμβολίου της γρίπης, που είναι πολύ πιθανόν γιατί είναι και οι δύο ιοί της ίδιας κατηγορίας, τότε η μισή Ελλάδα θα πρέπει να εμβολιάζει την άλλη μισή. Το συμπέρασμά μου είναι ότι και όλο το ‘21 θα το φάμε με κορωνοϊό ανεξάρτητα των εμβολιασμών και αν δεν έρθουν εμβόλια να φυλάσσονται όπως αυτά της γρίπης και να γίνονται στα φαρμακεία τα προβλήματα θα συνεχίζονται.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω θα πρέπει να πορευτούμε ως πολίτες και ως επιχειρήσεις και βέβαια η κυβέρνηση με το δεδομένο ότι ο ιός θα υπάρχει στον γενικό πληθυσμό για πολύ καιρό.
Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργηθούν μεγάλα προβλήματα στην οικονομίας μας, η οποία στηρίζεται πάρα πολύ στον τουρισμό. Θα βρεθούμε δηλαδή μεταξύ σφύρας και άκμονος, δηλαδή θα επιλέξουμε υγεία και να πεθάνουμε από την πείνα ή θα επιλέξουμε οικονομία και να πεθάνουμε από κορωνοϊό; Εδώ είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας που λένε στο χωριό μου. Πρέπει πρώτα οι θεσμοί (Κυβέρνηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση και Εκκλησία) να σκεφτούν και να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα πορευτούμε στην όλη ιστορία, αλλά και οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν έχω ακούσει από κανέναν να επιρρίπτει ευθύνες στους πολίτες όσον αφορά την συμπεριφορά τους απέναντι στην πανδημία.
Θα αρχίσω λοιπόν από την εκκλησία, η οποία δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Προτάσσει το δικό της συμφέρον απέναντι στην υγεία του ποιμνίου της και αλήθεια αναρωτιέμαι γιατί να επιμένει σε αυτό μετά από τόσες προσπάθειες που έχουν γίνει από την κυβέρνηση; Είναι το παγκάρι τα αίτια ή ενδιαφέρεται για την ψυχή των πιστών; Πολύ φοβάμαι ότι τα αίτια είναι το γεμάτο παγκάρι και θα πρέπει η κυβέρνηση να υπενθυμίσει στους ιεράρχες ότι είναι δημόσιοι υπάλληλοι και ότι υποχρεούνται να κάνουν αυτό που λέει ο νόμος. Αν οι ιεράρχες είχαν δείξει ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την ζωή του ποιμνίου τους θα έπαιρναν αυτοί την πρωτοβουλία να μην γίνουν οι εορτασμοί του Αγ. Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη όπου αποδείχτηκε ότι ήταν η πυρηνική βόμβα για εξάπλωση του κορωνοϊού όχι στην Θεσσαλονίκη, αλλά και στους όμορους νομούς.

Βέβαια θα πρέπει να ρίξουμε και μεγάλες ευθύνες στο ποίμνιο που δεν καταλαβαίνει μετά από ένα χρόνο πανδημίας ότι πρέπει να παίρνει τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης. Θα μου πει κάποιος από σας φίλοι αναγνώστες γιατί κατηγορείς το ποίμνιο αφού είναι πρόβατα; Και θα έχει δίκιο… Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση, για να μην έρθει σε σύγκρουση με την εκκλησία, αψήφησε τις συμβουλές των επιστημόνων και δεν αποφάσισε νωρίτερα το απαγορευτικό αφού υπήρχαν σαφή δεδομένα που το υπαγόρευαν. Εδώ ακριβώς έγκειται και η μεγάλη ευθύνη της ιεραρχίας. Θα έπρεπε αυτοί να πάρουν την πρωτοβουλία.
Επειδή αυτό πιστεύω ότι θα επαναληφθεί γιατί έχουμε μπροστά μας κι άλλες μεγάλες γιορτές όπως καρναβάλια, όπου αρμόδια είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πάσχα κτλ, η κυβέρνηση θα πρέπει να σχεδιάσει μια συνεκτική και σταθερή πολιτική και σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση να μπορέσουμε με το μικρότερο κόστος να λειτουργήσουμε τις επιχειρήσεις. Θα πρέπει να οργανωθούν έτσι τα πράγματα ώστε να μπορέσει να ανοίξει το κατά δύναμιν και ο τουρισμός. Τα πράγματα οικονομικά δεν πάνε καθόλου καλά και πολύ φοβάμαι ότι παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης για ανάπτυξη 4% και τις απαισιόδοξες του ΟΟΣΑ για ανάπτυξη 1%, εγώ νομίζω ότι θα πέσουμε σε ύφεση κάτω του 2%.
Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και τα εξοπλιστικά προγράμματα που είναι όρος ύπαρξής μας μετά την συνεχή επίθεση που δεχόμαστε από το καθεστώς του Ερντογάν. Ας έχουμε λοιπόν για το 2021 μια ελπίδα και μόνη, να επιβιώσουμε του κορωνοϊού και αυτό θα το επιτύχουμε εμείς οι ίδιοι με την προσοχή μας και την εφαρμογή των μέτρων, γιατί δεν μας σώζουν ούτε οι εντατικές ούτε οι νέες προσλήψεις ούτε οι αυξήσεις μισθών που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή