Capital Control & Θερμοδυναμική

Είναι πολύ πιθανόν ο τίτλος του σημερινού άρθρου να σας φανεί λίγο περίεργος γιατί περιλαμβάνει έννοιες της οικονομίας που θα πρέπει να τονίσουμε ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, αλλά και της φυσικής που είναι πραγματικά επιστήμη.

Eδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να εξηγήσω γιατί η οικονομία δεν είναι επιστήμη. Η επιστήμη ορίζεται ως το γνωστικό αντικείμενο που στηριζόμενο στην παρατήρηση, δημιουργεί μια θεωρία ικανή να προβλέπει καταστάσεις. Οι καταστάσεις αυτές επαληθεύονται με το πείραμα, το οποίο μπορεί να επαναληφθεί με τα ίδια αποτελέσματα ανεξάρτητα από χρόνο ή τόπο. Αντίθετα, τα θεωρήματα στην οικονομία κάνουν προβλέψεις που δεν είναι «επαναλήψιμες» και βεβαίως δεν μπορούν να κάνουν και προβολές στο μέλλον έχοντας υπ’ όψη τρέχοντα δεδομένα.

Την άποψη αυτή είχε εκφράσει και ο γνωστός Alan Greenspan γιατί η οικονομική «επιστήμη» είχε αποτύχει να προβλέψει την κρίση του 2008 και βέβαια δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο υπολογισμός τόκων, η απόδοση κεφαλαίων κ.τ.λ. είναι λογιστική και όχι οικονομία για να εξηγούμεθα.
Κλείνω λοιπόν την παρένθεση δίνοντας μια πολύ λογική εξήγηση γιατί η οικονομία δεν είναι επιστήμη. Αυτό έχει να κάνει με την κύρια αστάθμητη παράμετρο που λέγεται άνθρωπος.

Αφορμή για το σημερινό άρθρο στάθηκε ένας από τους πολλούς παραλογισμούς του capital control, το οποίο ισχύει σε όλο ο μεγαλείο του και «Κύριος οίδε» πότε θα τελειώσει. Κατά ευγενή τύχη, πήρα κάτι λεφτά που μου χρωστούσαν και αποφάσισα να ξεχρεώσω όλο το ποσό του στεγαστικού δανείου που έχω γιατί γνωρίζοντας ότι η οικονομία δεν είναι επιστήμη, δεν μπορούμε να προβλέψουμε την ισοτιμία του Ελβετικού Φράγκου και δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν θα γίνει κούρεμα καταθέσεων φερ’ ειπείν…
Πάω λοιπόν στην τράπεζα, στην εξαιρετικά όμορφη, έξυπνη και ικανή υπάλληλο αρμόδια για τα στεγαστικά δάνεια και με προσγειώνει κανονικά. Προεξόφληση δανείου με χρήματα εντός του τραπεζικού συστήματος δεν μπορεί να γίνει σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 8 της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που λέει επί λέξει: «Απαγορεύεται η πρόωρη, μερική ή ολική, εξόφληση δανείου σε πιστωτικό ίδρυμα, με εξαίρεση την αποπληρωμή με μετρητά ή έμβασμα από το εξωτερικό».

Δηλαδή αν κάποιος έχει λεφτά στην τράπεζα και θέλει να αποπληρώσει το δάνειό του, όχι υποχρεωτικά στεγαστικό, δεν μπορεί δυστυχώς να το κάνει σύμφωνα με τους φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν κάποιος φέρει μετρητά που είχε κρύψει στο στρώμα, η τράπεζα δεν θα τον ρωτήσει πού τα βρήκε; Είναι σίγουρο ότι θα τον ρωτήσει, αλλά η εντολή είναι να κάνουν τα στραβά μάτια με απώτερο σκοπό να μεταφερθούν χρήματα από τα «στρώματα» στο «κλειστό θερμοδυναμικά τραπεζικό σύστημα» ώστε να επιβιώσει.

Για να καταλάβουμε λίγο τα πράγματα, ένα κλειστό θερμοδυναμικά σύστημα είναι αυτό που δεν παίρνει ούτε δίνει ενέργεια στο περιβάλλον του. Σε ένα τέτοιο σύστημα η εσωτερική ενέργεια είναι μηδέν. Δεν κινείται δηλαδή τίποτα. Έτσι μοιάζει να είναι σήμερα όχι μόνο το τραπεζικό σύστημα, αλλά και όλη η οικονομία. Τα capital controls έφεραν τρομακτικές δυσκολίες στις επιχειρήσεις γιατί αυτή τη στιγμή εισάγουν με πολύ μεγάλη δυσκολία και καθυστέρηση πρώτες ύλες για την παραγωγή τους, η οποία ουσιαστικά θα τροφοδοτήσει το κλειστό ελληνικό σύστημα με εξωτερική ενέργεια. Την ίδια στιγμή με την λαίλαπα των φορολογικών μέτρων που «πίπτουν επί δικαίοις και αδίκοις» αφαιρείται δημιουργική ενέργεια και αυξάνει αυτό που λέμε «Εντροπία» του συστήματος που δεν σημαίνει τίποτ’ άλλο από την ελάττωση της ικανότητας της οικονομίας – συστήματος να παράγει έργο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της με τις μεθοδολογίες όχι μόνο της αδαούς κυβέρνησης, αλλά και των ανόητων και εν πολλοίς υπόπτων προτάσεων των θεσμών ή Institutions κατά ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μου πείτε τώρα. Τι θα γίνει; Θα έρθει ο «θερμοδυναμικός θάνατος του Σύμπαντος» όπως έλεγε ο γερμανός φυσικός Hermann von Helmholtz ή θα γίνει κάποιο θαύμα και θα την γλυτώσουμε; Εδώ ακριβώς είναι η είσοδος του αστάθμητου παράγοντα «άνθρωπος» που μπορεί με την παραγόμενη ενέργειά του να ανατρέψει την πορεία προς τον θάνατο. Πώς θα γίνει αυτό; Μόνο αν το ελληνικό κρατίδιο καταλάβει ότι πρέπει να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους. Τις δυνάμεις που παράγουν έργο και αξία έξω από το σύστημα. Το συνταξιοδοτικό θα καταρρεύσει αν δεν μπούνε νέοι στη δουλειά. Τα κανάλια κλαυθμηρίζουν και μαζί με αυτά και οι διάφοροι τυχάρπαστοι πολιτικοί για την ελαχιστοποίηση των συντάξεων. Δεν είδα όμως και ούτε άκουσα κανέναν από αυτούς να λένε «ρε παιδιά, μήπως κάναμε λάθος που στείλαμε στο πύρ το εξώτερον την πρόταση Γιαννίτση»; Έχουν το θάρρος να το παραδεχτούν;
Από το 2010 έχουμε κατά σειρά τρία μνημόνια το ένα χειρότερο από το άλλο. Διατυπώνω τον εξής ισχυρισμό: Αν όλο το πολιτικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου, έσκυβε με προσοχή στο πρόβλημα που έθεσε ο Παπανδρέου το 2010 για το έλλειμμα και όλοι μαζί κοίταζαν να βρουν μια λύση, σήμερα θα είχαμε βγει από την κρίση και με πολύ μικρότερο χρέος. Ας έρθει ένας να αποδείξει το αντίθετο του ισχυρισμού μου. Αντίθετα η Αθήνα κάηκε, τα Ζάπεια Ι & ΙΙ έγιναν μνημόνιο ΙΙ και το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης μνημόνιο ΙΙΙ και πολύ φοβάμαι μήπως έχουμε και τέταρτο μνημόνιο. Η κυβέρνηση συνεχίζει την πεπατημένη και φοβάται να σπάσει «αυγά» γιατί από αυτά βγάζει τους ψήφους της.
Η αντιπολίτευση πελαγοδρομεί και συνεχίζει να χαϊδεύει αυτιά όπως π.χ. το θέμα της μη φορολόγησης των αγροτών. Με τον ΦΠΑ γίνεται μπάχαλο προς τέρψη των φοροτεχνικών και των εταιρειών που κάνουν σεμινάρια για αυτά τα θέματα. Οι αποκρατικοποιήσεις καρκινοβατούν και μέσα στα 10 χειρότερα αεροδρόμια του κόσμου ανακηρύχτηκαν τα τέσσερα σπουδαιότερα της Ελλάδας, δηλαδή Ηρακλείου, Κέρκυρας, Σαντορίνης και Ρόδου και οι Έλληνες και οι διάφοροι «φορείς και κινήματα» αντιδρούν στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης με διάφορες προσφυγές στη δικαιοσύνη. Δεν βλέπουμε καμιά προσπάθεια για αλλαγές στην δημόσια διοίκηση.

Σήμερα ο ιδιωτικός τομέας τραβά κουπί για να πληρώνονται υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι που οι περισσότεροι πραγματικά δουλεύουν, αλλά μέσα σε ένα νομικό και κανονιστικό πλαίσιο που βάζει εμπόδια όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Πρέπει να γίνει πλήρης αναδόμηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που έχει να κάνει με την δομή, την λειτουργία και την δικαιοδοσία του δημοσίου. Είναι όρος επιβίωσης του έθνους. Για παράδειγμα, όταν ο υπουργός βάζει μια υπογραφή δεν είναι ανάγκη να βάλει άλλες πέντε ή έξη για το ΙΔΙΟ θέμα.
Με τα παραπάνω παραδείγματα ήθελα να δείξω ότι το σύστημα, αν δεν «πάρει ενέργεια απ’ έξω» δεν θα επιβιώσει.

Αυτό λέει η θερμοδυναμική και όσο διατηρούνται τα capital controls θα είναι μια βασική αιτία για την αύξηση της «αταξίας – εντροπίας κατά θερμοδυναμική» στο σύστημα. Όσο δεν έρχονται επενδύσεις η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Διατυπώνω ακόμη έναν ισχυρισμό πριν κλείσω το άρθρο μου. Αν η κυβέρνηση σταματήσει να νομοθετεί και αφήσει την κοινωνία να εργαστεί με οδηγό το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, είναι 100% βέβαιο ότι θα βγούμε από την κρίση συντομότερα σε σύγκριση με τον χρόνο που θα χρειαστεί αν αφήναμε την κυβέρνηση να συνεχίσει να νομοθετεί.
ΥΓ.: Πάντως δεν μου το βγάζετε από το μυαλό ότι και οι τραπεζίτες πρέπει να έχουν βάλει το χεράκι τους στο ζήτημα της προεξόφλησης των δανείων γιατί οι αδαείς κυβερνητικοί δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν μέχρι εκεί.