Κατά λάθος ήρωας

Φτάνω λαχανιασμένος στη γωνία Ναρκίσσου και Ιωάννου Φωκά, μπαίνω στο πρώτο ταξί της πιάτσας και… καλησπέρα … καλησπέρα, πού πάμε; Μαρούσι … για δουλειά;;; Όχι για να κλάψω, με κοιτάζει σαστισμένος ο ταξιτζής, μου πατάει μια γρήγορη «πινελοματιά» πάνω κάτω και τούμπαλιν … κάποιον μου θυμίζεις ρε παλικάρι, μου κάνει με επιφύλαξη. Στην τηλεόραση πάμε; Και βάζει πρώτη. Όχι, του λέω, στο συνεργείο…. Κατάλαβα μου λέει… μεγάλη ζημιά;;; Μεγάλη ζημιά του κάνω, 665 ευρώ παρά ένα 666 και θα με έπαιρνε ο διάβολος!!! Χαχαχαχα κάνει με ένα μεγάλο αλλά επιφυλακτικό χαμόγελο, ρε δε μου το βγάζεις εμένα απ’ το μυαλό ότι σε έχω δει στη τηλεόραση.

Το όνομά σας τον ρωτώ;; Αλέκος μου κάνει… Εμένα, κυρ Αλέκο, με λένε  Τάσο, κι αμέσως τον κόβω να σταυρώνει τρείς φορές το τιμόνι και να ψιθυρίζει από μέσα του αυτά που σε φυλάνε από τις κακές τις γλώσσες κι απ το κακό το μάτι, θα ‘χει τις δεισιδαιμονίες του σκέφτομαι ο κυρ Αλέκος όλη μέρα στο τιμόνι, εκτός κι αν έχει διαβάσει κανένα μου πόνημα στο Παλμό.

Κυρ Αλέκο;; του ξανακάνω μόλις τελείωσε το ευχέλαιο και χασμουρήθηκε τρείς, για να βγεις στην τηλεόραση πρέπει να ‘σαι κάποιος!!! Το Γαλάτσι, όπως ξέρεις, μόνο κατασκευαστές και δημοσίους υπαλλήλους βγάζει. Τις βλέπεις, του λέω, τούτες τις πολυκατοικίες;;; Ξέρεις τι ηρωική προσπάθεια κάνανε οι προηγούμενοι δήμαρχοι για να καλύψουν την ασχήμια απ τα σκοροφαγωμένα Τουρκοβούνια;;; Κάθε μέρα χτίζανε κι από μια, μέχρι που ήρθε και κρύφτηκε και ο ήλιος και τα τουρκοβούνια και οι άνθρωποι σ΄αυτή τη πόλη, κι έτσι κυρ Αλέκο γέμισε το Γαλάτσι με πολυκατοικίες, κατασκευαστές και δημοσίους υπαλλήλους …

Για να βρίσκονται κοντά στα υπουργεία, πιάσανε στο Γαλάτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι, κύριε Τάσο, έτσι δεν είναι;;;  Έτσι Ακριβώς, και γι αυτό στο Γαλάτσι είπαμε την ιστορική φράση «γαμώ τα υπουργεία σας» και μετά ήρθαν οι άλλοι και το κάνανε τραγούδι, κυρ Αλέκο. Χαχαχαχα γέλια, ο κυρ Αλέκος αλλά πάντα με κάποια επιφύλαξη και με το μάτι του γαρίδα προς το μέρος μου, δε ξέρεις σου λέει, εκεί που γελάς δεν αργεί να γίνει το κακό με δαύτον που μπήκε μέσα; Δεν τό’πε αλλά το κατάλαβα.

Και τώρα που η λίστα Λαγκάρντ μπλόκαρε τις πολυκατοικίες και τους κατασκευαστές έχουμε τους μετανάστες κυρ Αλέκο στο Γαλάτσι… Α γεια σου μου κάνει, εκεί σε πήρε το μάτι μου στην τηλεόραση, εσύ δεν ήσουν που βγήκες στον Καμπουράκη;;; Όχι εγώ, κυρ Αλέκο, ο Δήμαρχος βγαίνει στον Καμπουράκη… Προχτές τον άκουγα να κάνει παράπονα στον Καμπουράκη, «Κύριε Καμπουράκη μου…. Πολύ κ….παιδο ο Μουζάλας… να δεις που την Κυριακή δεν θα‘ ρθει να πάρει τους μετανάστες απ’ το ΠΑΛΑΙ όπως μου υποσχέθηκε». Ξέρεις όλοι εμείς οι νοικοκυραίοι που πιστεύουμε στα ύψιστα ελληνορθόδοξα Ιδανικά «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» όπως και ο φίλος μου ο Γιατροθανάσης ο «Πούτιν», δυστυχώς εξαντλήσαμε γρήγορα το περίσσεμα ψυχής και λογικό είναι να τρομάζουμε τάχαμου δήθεν μην κολλήσουμε καμιά μεταναστευτική αρρώστια πηγαίνοντας στην εκκλησία την Κυριακή. Κι αντί να πάει, κυρ Αλέκο, ο Δήμαρχος να πάρει το χρήμα που δικαιούται από την περιφέρεια για τους μετανάστες κι ακόμα παραπάνω, αφήνει το φουκαρά τον Ελευθερίου και τον Οικονόμου να τα φέρουν γύρω μόνοι τους.

Τι πολιτικά ναζάκια και τι πολιτικές ντρίπλες είναι αυτές που κάνει ο δήμαρχος εγώ δεν τις καταλαβαίνω. Σήμερα, κύριε Δήμαρχε, οφείλεις να υπερβείς τις αρμοδιότητές σου, τις ιδέες σου, τις απόψεις σου, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό, νομίζω ότι πρέπει να εμφανίζεσαι στα κανάλια για να ζητάς κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα από την πολιτεία και μέσα σε αυτά που ζητάς να θεωρείς δεδομένο ότι θα αφήσουν το ΠΑΛΑΙ στα απιδιά του Γαλατσίου και όχι με αστεία προσχήματα να αποφεύγεις την εμπλοκή, τώρα πρέπει να φιλέψουμε στα παιδάκια που δεν πνίγηκαν ένα παραπάνω κονσερβοκούτι γάλα στο δρόμο προς την ξενιτιά, και όχι να βγαίνουμε ωσάν «απατημένες σύζυγοι» στα παράθυρα του Καμπουράκη να καταγγέλλουμε το Μουζάλα.
Φοβάμαι πως στο τέλος θα μας αφήσουν τα κλειδιά στην πόρτα του ΠΑΛΑΙ και εμείς θα τα πάμε πίσω ως απολεσθέντα αντικείμενα στο πρωινό του MEGA… Αλλά είμαι σίγουρος επειδή ο Καμπουράκης είναι γάτα θα μας προστατεύσει και θα αρχίσει τις επευφημίες μπράβο Δήμαρχε, μπράβο ήρωά μας, άνθρωπε συνάνθρωπε, και άλλα παρόμοια φτηνά εύπεπτα υποπροϊόντα… της πρωινής ζώνης… Σ’ αυτή την πόλη μόνο «κατά λάθος Ήρωας» κινδυνεύεις να γίνεις κυρ Αλέκο.
Μια χαρά φτάσαμε στον προορισμό μας, κυρ Αλέκο, στάσου τώρα εδώ στα Δεξιά του δρόμου… Μπράβο παιδί μου πάντα δεξιά, πάντα στο δρόμο του θεού και της αρετής να βαδίζεις και άσε τους μετανάστες να τραβήξουν το δικό τους δρόμο, εξάλλου «για όλους έχει ο κύριος». Αφήνεις οχτώ τριάντα, κύριε Τάσο και χάρηκα για τη γνωριμία… Κράτα δέκα, κυρ Αλέκο, και από κει που ήτανε σφιγμένος ο κυρ Αλέκος ήρθε και χαλάρωσε, λίγο έλλειψε να μ’ αγαπήσει κιόλας.

Μου επιτρέπεις να κάνω μια τελευταία ερώτηση κύριε Τάσο;;; Και δε κάνεις κυρ Αλέκο, ούτως ή άλλως εγώ πληρώνω;;; Δεν ξέρω τι λες εσύ παιδί μου αλλά εγώ πιστεύω ότι καταβάθος ο Δήμαρχος είναι καλό παιδί… κοντά είμαστε κυρ Αλέκο… εσύ στο καταβάθος κι εγώ στο καταλάθος, του εύχομαι όμως ολόψυχα να αναλάβει τις ευθύνες του και να γίνει ο ήρωας της πόλης έστω και κατά λάθος. Κι όπως απομακρύνεται ο κυρ Αλέκος χαμογελώντας, τον βλέπω πονηρά να σταυρώνει το τιμόνι τρείς και να χασμουριέται για το κακό που μόλις άφησε πίσω του.

Και κει όπως καθόμουν δεξιά στο δρόμο του θεού και της αρετής κάνω μια σκέψη, ρε μήπως κάνω άσχημα που λέω την άποψή μου τόσο δυνατά; Εξάλλου Δήμαρχος είναι αυτός, κάπου θα τον χρειαστείς, κάνε λίγο την πάπια όπως την κάνουν όλοι. Βέβαια τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών που με χρειάστηκε ο δήμαρχος, εγώ τον στήριξα ανοιχτά χωρίς πολλά λόγια ή ανταλλάγματα, αλλά με μια και μόνο υπόσχεση, ότι δεν θα κάνει κι αυτός ποτέ του την πάπια.