Κεραμέως – Φίλης 1-0, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκα στα Χανιά, καλεσμένος στον γάμο της πρωτότοκης κόρης ενός πολύ καλού μου φίλου που ζει στις Βρυξέλλες. Ο φίλος μου έχει τρία παιδιά και, όπως με πληροφόρησε, το τρίτο του παιδί, το αγόρι, έμεινε στην ίδια τάξη στο γυμνάσιο που πηγαίνει στο Βέλγιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι η έκφραση «έμεινε στην ίδια τάξη» έχει εξαφανιστεί από το Ελληνικό λεξιλόγιο που αφορά την παιδεία μας.

Υπάρχουν διάφορες απόψεις και επιχειρήματα για το αν θα μένουν στάσιμα τα παιδιά στο σχολεία ή θα προχωρούν στην επόμενη τάξη ανεξάρτητα από την επίδοσή τους. Στην χώρα της ήσσονος προσπάθειας έχει επικρατήσει η άποψη ότι κάθε μαθητής προάγεται στην επόμενη τάξη ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του. Αυτό έχει ως προφανή συνέπεια τη γενική υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου των μαθητών στα δημόσια σχολεία. Αυτό είναι μια «επιτυχία» της αριστεράς που θέλει φοιτητές και μαθητές συνδικαλιστές και αγωνιστές για τον σοσιαλισμό αντί να είναι αγωνιστές για την κατάκτηση της γνώσης.
Όταν από τηνμια τάξη πάμε στην επόμενη ανώτερη χωρίς γνώση των γνωστικών αντικειμένων που διδάσκονται, είναι φυσικό επόμενο στην επόμενη τάξη να έχουμε ένα μείγμα μαθητών που γνωρίζουν καλά τα αντικείμενα που διδάχτηκαν και πολλούς άλλους που γνωρίζουν ελλειπώς ή δεν γνωρίζουν καθόλου τα σχετικά γνωστικά αντικείμενα. Επειδή το δημόσιο σχολείο έχει την υποχρέωση να υποστηρίζει όλους τους μαθητές, αναγκάζεται να μένει πίσω ώστε να παρακολουθούν και οι πιο αδύναμοι εις βάρος όμως των προχωρημένων με συνέπεια τη γενική υποβάθμιση των σπουδών. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που έχουμε σήμερα την πλήρη υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου.
Βέβαια δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος· είναι και ο συνδικαλισμός μαθητών και καθηγητών. Μη ξεχνάμε τα λεγόμενα δεκαπενταμελή και τον ρόλο που έπαιξαν στην υποβάθμιση του σχολείου. Είναι κοινό μυστικό ότι στα περισσότερα σχολεία και κυρίως στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου δεν γίνεται μάθημα. Οι μαθητές κοιτάνε τα φροντιστήρια και οι καθηγητές κάνουν ότι διδάσκουν μέσα σε μια τάξη που επικρατεί χάος γιατί δεν έχουν καμιά δυνατότητα να ασκήσουν κάποιου είδους πίεσης στους μαθητές που δημιουργούν προβλήματα στην διδασκαλία. Οι καθηγητές είναι ακάλυπτοι απέναντι στο δεκαπενταμελές και απέναντι σε κάθε «δημοκράτη» ή άλλο γονιό, επειδή ο καθηγητής φέρθηκε «άσχημα» στο παιδί του. Έτσι λοιπόν οι καθηγητές έχουν βολευτεί και δεν ντρέπονται που οι μαθητές τους περνάνε τις τάξεις με βαθμολογία κάτω από την βάση. Θα μου πει κάποιος, μα βάση δεν υπάρχει, όλοι οι μαθητές περνάνε και οι καθηγητές δεν έχουν κανένα ηθικό πρόβλημα. Μάλλον έτσι είναι και κανείς δεν ανησυχεί, απλώς χαϊδεύουμε αυτιά γονιών και μαθητών γιατί οι μαθητές είναι δεξαμενή δυνητικών ψηφοφόρων.

Αυτά τα προβλήματα φιλοδοξεί να λύσει ο νόμος της Κεραμέως, ο οποίος βάλλεται από όλη την αντιπολίτευση – μαζί και η υπουργός. Σημαία έχει γίνει η ελάχιστη βάση εισαγωγής (ΕΒΕ) και ένας μαθητής υποψήφιος για την αρχιτεκτονική έγραψε επιστολή προς την υπουργό που ο ΣΥΡΙΖΑ τον έκανε σημαία. Αυτός ο μαθητής έπεσε θύμα του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκειά του επειδή δεν περνά στο ΕΜΠ γιατί έγραψε στο σχέδιο 0,13 μόρια κάτω από την βάση, αλλά περνά σε άλλες αρχιτεκτονικές σχολές. Η ΕΒΕ έχει θεσπιστεί από τα ίδια τα πανεπιστήμια και αφορά και τα ειδικά μαθήματα που είναι απαραίτητα για να εισαχθεί κάποιος σε μια σχετική σχολή. Ειδικές ΕΒΕ έχουμε για το σχέδιο στους αρχιτέκτονες, τις ξένες γλώσσες για τα τμήματα ξένων γλωσσών και τις επιδόσεις στον αθλητισμό για τα τμήματα ΤΕΦΑΑ. Όλες οι άλλες ΕΒΕ είναι κάτω του 10 ενώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε το 10 ή περισσότερο. Φανταστείτε δύο υποψηφίους της Αγγλικής φιλολογίας. Ο ένας γράφει 17 και πάνω σε όλα τα μαθήματα εκτός των Αγγλικών που γράφει 9 συγκεντρώνοντας τελικά 17.000 μόρια και ο άλλος γράφει 16.800 μόρια αλλά με Αγγλικά 15. Ποιός πρέπει να περάσει; Είναι φυσικό να περάσει αυτός που έχει γράψει καλύτερα Αγγλικά γιατί αυτός θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής. Γνωρίζω περίπτωση μαθητή που μπήκε στο μαθηματικό Σάμου με περίπου 3.000 μόρια, χάλασε η οικογένειά του κοντά στις 40.000 ευρώ και τώρα είναι αγρότης. Είναι αδιανόητο να πας να σπουδάσεις μαθηματικά και να γράφεις για 3. Αυτό είναι απόλυτη κοροϊδία και εγκλωβισμός, που λέει η Κεραμέως και αυτό πάει να καταργήσει ο νόμος. Πόσα παιδιά εγκλωβίζονται στα ΤΕΙ και σε άλλες σχολές και είτε τελειώνουν με μεγάλη δυσκολία είτε δεν τελειώνουν και ασχολούνται με άλλα αντικείμενα στην ζωή τους; Έχω προσωπική άποψη επ’ αυτού και θα πρότεινα στο ΥΠΑΙΘ να έκανε μια σχετική έρευνα.

Βλέποντας τις βάσεις εισαγωγής που έβγαιναν κάθε χρόνο παρατηρώ ότι σε πολλές πανεπιστημιακές σχολές οι βάσεις είναι κάτω του 10 και το 2020 στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου για παράδειγμα έμπαιναν στα μαθηματικά με 3.125 μόρια πράγμα αδιανόητο για οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο.
Ο Φίλης του ΣΥΡΙΖΑ που βγήκε στην Βουλή να μιλήσει, εναντίον του νόμου χαρακτηρίζοντας την Κεραμέως ως Ηρώδη, έκανε σημαία το ζήτημα και συνέχισε ο πρόεδρος του κόμματός του υποσχόμενος ότι θα καταργήσει την ΕΒΕ και οι υποψήφιοι θα υποβάλλουν νέο μηχανογραφικό αν είναι στην κυβέρνηση του χρόνου. Αν υποθέσουμε ότι καταργεί την ΕΒΕ, τι θα γίνει; Θα παρέμβει στο αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων και θα απαιτήσει περισσότερους εισακτέους σε κάθε σχολή; Θα επιτρέψει να μπουν σε σχολές υποψήφιοι με βαθμολογία κάτω από την βάση; Θα εγκλωβίσει πάλι μαθητές σε σχολές χωρίς μέλλον;
Βέβαια ο νόμος δεν ασχολείται μόνο με την ΕΒΕ, αλλά και με πολλά άλλα θέματα όπως η αξιολόγηση σχολείων και καθηγητών, το άνοιγμα των σχολείων στην έρευνα και στην κοινωνία, στην δυνατότητα πολλαπλών εγχειριδίων για τα μαθήματα κατά την κρίση των διδασκόντων στην αναβάθμιση των ΕΠΑΛ κτλ. Σε αυτό διαφωνεί ο Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ που είπε στη Βουλή ότι η Κεραμέως δίνει το σχολείο στην αγορά ενώ αυτοί θέλουν σχολείο για την παραγωγή. Αν αναλύσουμε αυτή την πρόταση θα δούμε ότι είναι φούσκα στον αέρα γιατί όταν ο κ. Δρίτσας λέει ότι η εκπαίδευση είναι για την αγορά, εννοεί ότι η εκπαίδευση θα προσανατολίζεται στις ανάγκες της βιομηχανίας και του εμπορίου, οπότε αυτοί θα επιβάλλουν την άποψή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Όταν όμως λέει ότι θέλουν σχολείο προσαρμοσμένο στην παραγωγή, τί εννοεί; Παραγωγή η βιομηχανία δεν κάνει; Θα βγάλει επιστήμονες και επαγγελματίες να παράγουν άλλα πράγματα από αυτά που έχει ανάγκη η κοινωνία; Θέλουμε π.χ. φωτοβολταϊκά που παράγονται από πολυεθνικές και υπάρχει ανάγκη μηχανικών για να τοποθετούνται. Εμείς τί θα παράγουμε; Μηχανικούς που θα μαθαίνουν για πετρελαιομηχανές;
Ένα μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδηθεί με αυτόν τον νόμο είναι πρώτα η προστασία των καθηγητών από τις επεμβάσεις των γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία και κυρίως το θέμα της αξιολόγησης σχολικών μονάδων και καθηγητών. Η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η τράπεζα θεμάτων θα αποκαλύψει την ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος πίσω από την οποία βρίσκεται η διαχρονική προσπάθεια όλων των κομμάτων για άγρα νέων ψηφοφόρων εις βάρος της μόρφωσης των παιδιών. Αυτό φαίνεται και από τις κατηγορίες του Φίλη ότι μειώνονται οι ώρες της κοινωνιολογίας στα σχολεία, γιατί προφανώς μέσω αυτού του μαθήματος μας δένεται η δυνατότητα να θέσουμε στην τάξη ζητήματα για τον σοσιαλισμό, τους LGBT και τις έμφυλες ταυτότητες αν θυμάστε επί ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είπε κουβέντα για τα μαθηματικά που οι επιδώσεις των μαθητών είναι πολύ κάτω του μέτριου και βέβαια άχνα για τα αρχαία Ελληνικά που ουσιαστικά έχουν καταργηθεί. Για μένα η κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών είναι καθαρά αντιπατριωτική ενέργεια και θα πρέπει ως κοινωνία να το δούμε γιατί η υπόστασή μας ως κράτος στηρίζονται σε αυτά. Ακόμη το ΥΠΑΙΘ θα πρέπει να δει και το κίνημα της «πολιτικής ορθότητας» που εξοβελίζει τα Αρχαία Ελληνικά από τα μεγάλα πανεπιστήμια κατ’ αρχάς της Αμερικής και έπεται συνέχεια. Κανείς δεν ανέφερε, για παράδειγμα, την Αργυρώ Χαριζώνα που έγραψε 19.507 μόρια χωρίς φροντιστήριο από ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν ζητά να γίνει το δημόσιο σχολείο τέτοιο ώστε να βγάζει μαθητές σαν αυτή την κοπέλα και να γίνεται μάθημα ποιότητας φροντιστηρίου μέσα στις τάξεις. Αυτή είναι παιδεία για τον λαό και όχι τα κουραφέξαλα του Φίλη και των συν αυτώ.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι σε έρευνα της εταιρείας MARC για την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ο μέσος όρος του ποσοστού αποδοχής των κυρίων σημείων που εισάγει ο νόμος είναι 72,9% και θα πρέπει να ληφθεί αυτό πολύ σοβαρά υπ’ όψη.