Χριστούγεννα, ευκαιρία δημιουργίας

Η πρώτη προϋποθέτει όχι μόνο την ύπαρξη, αλλά προεξοφλεί και την παρέμβαση του Θεού πάνω στον κόσμο. Οι υποστηρικτές της άποψης αυτής θα ισχυριστούν ότι ο θεός παρενέβη για να ειδοποιήσει τον κόσμο για τον ερχομό του Υιού του. Το ερώτημα εδώ είναι σε τι διαφέρει η συμπεριφορά του Θεού με έναν βασιλιά επί γης που προαναγγέλλει τον ερχομό του ίδιου ή κάποιου αντιπροσώπου του; Ο ορθολογικά και εκτός ιδιοτέλειας σκεπτόμενος άνθρωπος και δεχόμενος την ιδιότητα του θείου που είναι κάτι εκτός ανθρωπίνων ιδεών, αντιλήψεων και συνηθειών, δεν μπορεί να δεχτεί ότι ο Θεός έχει τέτοιες ταπεινές, όπως των βασιλιάδων / αρχόντων, ματαιοδοξίες και συνήθειες γιατί προφανώς δεν συνάδει με την δύναμή του. 

Η άλλη άποψη, για το άστρο της Βηθλεέμ, είναι η επιστημονική που ναι μεν δεν έχει οριστικοποιήσει την απάντησή της, αλλά έχει κάνει σοβαρές προσπάθειες με κάθε ειλικρίνεια για να εξηγήσει το φαινόμενο που έχει καταγραφεί σε ιστορικές πηγές.

Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω, είναι πολύ πιθανό να προβληματιστεί προς ποια άποψη θα προσανατολιστεί. Δεν είναι δύσκολο να δοθεί μια απάντηση. Η επιστημονική προσπάθεια, ναι μεν δεν έχει δώσει οριστική και μη αμφισβητούμενη απάντηση για το ζήτημα, έχει όμως αποδείξει ότι τα καταφέρνει καλά. Όλοι γνωρίζουμε ότι με την επιστημονική έρευνα και το ανοικτό μυαλό έχει προχωρήσει ο κόσμος και φτάσαμε σήμερα ιδέες, που πριν μερικές δεκαετίες να θεωρούνται εντελώς ανέφικτες και αντεπιστημονικές, να αποτελούν μια πραγματικότητα που στηρίζουν τον πολιτισμό μας. 

Οι υποστηρικτές της θεολογικής άποψης – παρέμβασης θα ισχυριστούν ότι καλή είναι η επιστημονική έρευνα, αλλά γίνεται με την βοήθεια της θείας πρόνοιας. Αν κρίνουμε την πρόοδο της επιστημονικής έρευνας από την εποχή του θεμελιωτή της, τον Γαλιλαίο και μετά, θα δούμε ότι η θεολογική άποψη αναπροσαρμόζεται κάθε φορά στα αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα της «θεάς επιστήμης». Μην ξεχνάτε ότι η Γη ήταν κάποτε το κέντρο του Σύμπαντος και ήταν και ακίνητη σύμφωνα με τα επιτάγματα της εκκλησίας. Όλα γυρνούσαν γύρω από τη Γη. Σήμερα η Γη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα από τα εκατομμύρια όμοιους ή σχεδόν όμοιους με αυτήν πλανήτες που ήδη με τα νέα τεχνολογικά μέσα ανακαλύπτονται ταχύτατα μέσα στο Σύμπαν. Τα μεγάλα ερωτήματα λοιπόν σήμερα, όπως καταλαβαίνετε, είναι εντελώς διαφορετικά από την εποχή της γέννησης του Χριστού. Για παράδειγμα, μας λέει η Παλαιά Διαθήκη ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωση, δηλαδή ίδιον με τον Θεό. Το ερώτημα είναι ποια ήταν αυτή η εικόνα του ανθρώπου; Ήταν η της εποχής του Νεάντερταλ, του Homo Sapiens, του Αυστραλοπίθηκου ή άλλων ανθρωπιδών; Αν ήταν κάποια από αυτές, δέχεστε ότι έτσι θα έμοιαζε και ο Θεός; Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς να το πιστεύει γιατί τότε μπαίνουν στο τραπέζι άλλα φιλοσοφικά ζητήματα που δεν είναι της παρούσης. 

Θα μπορούσε να δεχτεί κάποιος ότι η «ομοίωση» είναι η ουσία, ότι δηλαδή ο άνθρωπος έχει σκέψη και λογική που έχει και ο Θεός. Εδώ κάποιος ίσως θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι ο άνθρωπος πήρε από το Θεό τη δυνατότητα και την ικανότητα να πλησιάσει το θείο. Αυτό γίνεται με την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους που όλοι γνωρίζουμε και που πράγματι πλησιάζει προς το θείο, αλλά απέχει από αυτό πάρα πολύ, τόσο πολύ όσο είναι το μέγεθος του Σύμπαντος. 

Αυτό το Σύμπαν που είναι τόσο μεγάλο, και ταυτόχρονα αφάνταστα μικρό είναι αυτό που καθορίζει τυφλά τις τύχες του καθενός. Έχει τέτοια δύναμη, τέτοιο μέγεθος (μικρό ή μεγάλο) που δεν υπολογίζει τίποτα και όταν λέμε τίποτα ούτε τον φτωχό ούτε τον πλούσιο, ούτε τον δυνατό ούτε και τον αδύνατο, ούτε τον έξυπνο ούτε τον χαζό. 

Το Σύμπαν δεν βιάζεται. Λειτουργεί αιώνια σύμφωνα με την δικιά μας χρονική αντίληψη και υπόκειται σε διαρκείς αλλαγές, όπως πρώτος είχε ισχυριστεί ο δικός μας αρχαίος φιλόσοφος Ηράκλειτος. Το Σύμπαν μας δίνει απλόχερα από τη δύναμή του και εμείς ως μέρος αυτού, πρέπει να την δεχτούμε για να είμαστε σε αρμονία μαζί του. Η αρμονία είναι η δημιουργία, η γέννηση του νέου, η αλλαγή, αναδιοργάνωση. 

Επειδή οι χρόνοι του Σύμπαντος είναι άπειροι σχετικά με την δική μας αντίληψη, δεν αντιλαμβανόμαστε την ουσία της Μεγάλης Αλλαγής – Αναδιοργάνωσης που είναι ο θάνατος. Ο θάνατος είναι καταδικασμένος να ζει και να εξαρτάται από την γέννηση, τη δημιουργία. Θάνατος χωρίς γέννηση δεν υπάρχει. Αυτό θα μπορούσε κάποιος να θέσει σήμερα που γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού. Το ζήτημα της ανθρωπότητας σήμερα είναι η δημιουργία, διότι, δεχόμενοι την ρήση της Π. Διαθήκης ότι υπάρχει ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό, ο οποίος δημιούργησε το Σύμπαν, είναι λάθος να το καταστρέφουμε με τις δικές μας απερίσκεπτες ενέργειες όπως π.χ. η καταστροφή του περιβάλλοντος, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, οι επεμβάσεις στην δομή της φύσης όπως π.χ. τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα κ.τ.λ. Η Δημιουργία – Γέννηση είναι καθημερινά μπροστά μας και συνεχώς μας δίνεται η δυνατότητα να δημιουργούμε πράγματα στην κλίμακα της ύπαρξής μας. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν νέο πλανήτη όπως κάνει το Σύμπαν, αλλά μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα καλλιτεχνικό έργο, μια γέφυρα, ένα ιατρικό μηχάνημα, ή ένα σωρό άλλα πράγματα που όλα μαζί εξυπηρετούν την δική μας μικροδομή, δηλαδή από το δικό μας περιβάλλον μέχρι και όλη την ανθρωπότητα. Το Σύμπαν μας δίνει και τον χώρο και τον χρόνο να δημιουργήσουμε. Είναι στο χέρι μας να γίνουμε ή όχι δημιουργοί. 

Φανταστείτε κάποιον που του δίνεται η ευκαιρία να μετακινηθεί από εκεί που έχει συνηθίσει να είναι, κάπου αλλού όπου οι δυνατότητες παρέμβασης και δημιουργίας είναι αυξημένες. Υπάρχουν δύο επιλογές για αυτόν. Αποδέχεται την μεταβολή και αυτόματα μπαίνει στην διαδικασία της δημιουργίας ή παραμένει στάσιμος. Στην πρώτη περίπτωση μπαίνει και συμμετέχει στην εξέλιξη του Σύμπαντος και αυτό θα συνωμοτήσει να τον ανταμείψει (όπως λέει ο Κοέλιο), ενώ στην δεύτερη περίπτωση παραμένει στατικός και χάνει την ευκαιρία που του προσφέρεται. Εδώ βέβαια ο χαμένος είναι ο μη τολμηρός. 

Το Σύμπαν έδωσε ό,τι έπρεπε να δώσει. Δεν θα ασχοληθεί άλλο μαζί του. Είναι Απέραντο, είναι Μεγάλο, είναι Δυνατό, δεν υπολογίζει κανέναν. Εμείς γιορτάζοντας την Γέννηση του Χριστού ας δούμε το θέμα ως ευκαιρία Δημιουργίας, μιας δημιουργίας που και από τον δικό μας μικρόκοσμο να είναι σε αρμονία με το Σύμπαν. Το τι θα δημιουργήσει ο καθένας είναι δική του δουλειά. Το Σύμπαν του δίνει τα μέσα. 

Εύχομαι λοιπόν καλά Χριστούγεννα σε όλους, καλές μάσες, καλό πιοτί και ας έχουμε στο μυαλό μας την Δημιουργία.