Αγουρέλαιο το αντιφλεγμονώδες

Την επόμενη εβδομάδα δεν θα είμαι μαζί σας, θα απουσιάσω για λίγες μέρες γιατί έφτασε η εποχή της συγκομιδής του ελαιοκάρπου. Φέτος, λόγω της καλοκαιρίας, το μάζεμα της ελιάς έχει πάει λίγο πίσω.
Παρόλα αυτά και η φετινή είναι μια καλή χρονιά για τους ελαιοκαλλιεργητές γιατί και μεγάλη είναι η παραγωγή και πολύ καλή η τιμή του ελαιολάδου.
Όταν στην καρδιά της σεζόν το ελαιοτριβείο αγοράζει 3 ευρώ το κιλό το ελαιόλαδο από τους αγρότες, δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι καλή τιμή. Θα μπορούσε βέβαια κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να αποφέρει σχεδόν διπλάσια κέρδη.

Το ελληνικό ελαιόλαδο και ειδικά το αγουρέλαιο είναι έξτρα παρθένο και είναι προϊόν αρίστης ποιότητας. Αν η παραγωγή ήταν οργανωμένη και αντί να πωλούν το λάδι χύμα προχωρούσαν σε τυποποίηση και εξαγωγή, τότε θα απολάμβαναν διπλάσια τιμή. Αλλά όπως έχω ξαναγράψει, έτσι όπως διατίθεται στην αγορά, την υπεραξία του προϊόντος την απολαμβάνουν άλλοι. Και συγκεκριμένα οι Ιταλοί, οι οποίοι αγοράζουν το αρίστης ποιότητας δικό μας ελαιόλαδο, το αναμιγνύουν με το κατώτερης ποιότητας δικό τους, το τυποποιούν και το εξάγουν ως ιταλικό προϊόν.
Ο νομός Ηλείας παράγει 20.000 τόνους ελαιόλαδο, στη συντριπτική του πλειοψηφία αγουρέλαιο. Από αυτά το 80% εξάγεται χύμα. Αυτό σημαίνει ότι με σημερινές τιμές οι ελαιοκαλλιεργητές χάνουν το λιγότερο 35 με 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Καμιά κυβέρνηση, ούτε η σημερινή, δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το ελαιόλαδο αλλά ούτε με την αγροτική οικονομία γενικότερα που είναι ένας τομέας πρωτογενούς παραγωγής με πολλά πλεονεκτήματα.
Πριν το 2009 θα μπορούσες να δικαιολογήσεις κάποιες καθυστερήσεις και μια σχετική αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων – τώρα όμως όχι. Λένε ότι η οικονομική κρίση κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να γίνει ευκαιρία για μια χώρα. Εμείς, απ’ό,τι έχουν δείξει μέχρι τώρα τα πράγματα, θα χάσουμε και αυτή την ευκαιρία.
Το ελαιόλαδο και ειδικά το αγουρέλαιο, εκτός από αξιόλογο διατροφικό προϊόν, λειτουργεί και ως παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες. Η ανακάλυψη αυτή ανήκει σε ένα ζευγάρι Ελλήνων επιστημόνων, τον Προκόπη Μαγιάτη, αναπληρωτή καθηγητή Φαρμακογνωσίας στο Πανεπιστημίο Αθηνών και την Ελένη Μέλλιου, χημικό – τεχνολόγο τροφίμων, οι οποίοι πριν από περίπου 2 μήνες ανέφεραν στην εφημερίδα «τα Νέα»:
«Ήταν στόχος μας να δουλέψουμε μαζί. Η Ελένη με τα τρόφιμα, εγώ με το φάρμακο. Θα έπρεπε όμως να έχουμε αντικείμενα που συγκλίνουν. Έτσι καταλήξαμε στο ελαιόλαδο» εξηγεί ο Προκόπης Μαγιάτης.
Την Ελένη Μέλλιου την ενδιαφέρουν «οι ουσίες των τροφίμων και πώς αυτές ωφελούν ή βλάπτουν την υγεία». Δεν είναι άλλωστε τυχαία η σειρά των πτυχίων που ολοκλήρωσε. «Στόχος μας είναι να αναλύσουμε ένα τρόφιμο και να μαθαίνουμε τί μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν τα συστατικά του στον ανθρώπινο οργανισμό. Έτσι προέκυψε και η ελαιοκανθάλη. Η ουσία δηλαδή που εμπεριέχεται στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και προκαλεί το χαρακτηριστικό κάψιμο στο λαιμό. Μια χημική δομή που καταναλώνουμε αιώνες και κανείς μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει τη δράση της» εξηγεί. Έτσι από το 2000 κάνουν την έρευνά τους στο ίδιο τμήμα. Καταλύτης της ιδέας τους ήταν μια δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature» το 2005. «Είδαμε ότι υπάρχει μια ουσία στο λάδι που μειώνει τη φλεγμονή και τον πόνο, όπως αυτή της ιβουπροφαίνης, η οποία είναι αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό φάρμακο. Το ελαιόλαδο είναι το εθνικό προϊόν της χώρας μας».
Με τις μετρήσεις που πραγματοποίησαν, βρήκαν ότι πολλές ποικιλίες έχουν διαφορετική ποσότητα της χρυσής ουσίας, ασχέτως της οξύτητας. «Και τελικά, όπως ανακαλύψαμε, όλα είχαν άμεση σύνδεση με την εποχή συγκομιδής της ελιάς. Όταν ήταν άγουρη, υπήρχε τεράστια ποσότητα ελαιοκανθάλης. Δύο μήνες μετά έκανες λήψη από το ίδιο χωράφι και δεν υπήρχε καθόλου». Το τεστ, που κατάφεραν να αναπτύξουν, από το 2012 έχει διεθνή πιστοποίηση. Μάλιστα, αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό αξιολόγηση από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου για να γίνει επίσημη μέθοδος σε όλο τον κόσμο.
Όταν είχαν πρωτοδεί τη δημοσίευση το 2005, τους παρέπεμψε σε ένα κείμενο του Διοσκουρίδη, που έλεγε ότι «από όλα τα ελαιόλαδα, το καλύτερο είναι αυτό που είναι άγουρο, διότι κάνει καλό στον πονόδοντο και τον πονοκέφαλο. Ήταν ένα όνειρο που κράτησε πολλά χρόνια. Ήθελα να ανακαλύψω με την έρευνά μας εάν κάτι που είχε ειπωθεί πριν από περίπου 2.000 χρόνια ισχύει. Και ανακαλύψαμε ότι αυτό το χαρακτηριστικό είναι η ουσία ελαιοκανθάλη. Υπάρχει μόνο στα αγουρέλαια και είναι παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες» λέει η Ελένη Μέλλιου.
Τώρα ξέρετε: και για παυσίπονο χρησιμοποιείτε το αγουρέλαιο και ειδικότερα του Πύργου.