Ζήσε, αγάπησε, δώρισε!, γράφει ο Βαγγέλης Ντάλης

Την περασμένη Κυριακή έγινε στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο της Αθήνας ένας «διαφορετικός» αγώνας δρόμου. Ένας «αγώνας» όπου το ποιός θα βγει πρώτος ή δεύτερος δεν είχε καμία σημασία. Όπου ο τελευταίος χειροκροτήθηκε όσο κι ο πρώτος, όχι μόνο γιατί ήταν ένας άνθρωπος 83 ετών αλλά γιατί κι ο πρώτος κι ο τελευταίος δεν έτρεξαν για την όποια «νίκη» ή διάκριση αλλά ακριβώς για τον ίδιο σκοπό!

Έβλεπες πρόσωπα χαρούμενα, κέφι, καλή διάθεση, κοινωνικότητα και αλληλοϋποστήριξη. Κανένας ανταγωνισμός. Έχω συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες αλλά αυτός είχε άλλον «αέρα». Οι άνθρωποι φαίνονταν όλοι «φυσιολογικοί». Ήταν μεν αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είχαν περάσει κάποιο πρόβλημα υγείας.
Άλλοι μπαινοβγαίνουν χρόνια στα νοσοκομεία για αιμοκάθαρση αλλά δεν φοβούνται να γυμνάζονται. Άλλοι ήταν δέκτες οργάνων σώματος με μεταμόσχευση. Κάποιος έτρεχε έχοντας το ένα νεφρό της μητέρας του και τη μητέρα του δίπλα να προσέχει και να τον καμαρώνει συνάμα. Προφανώς και είχαν πάρει τις κατάλληλες οδηγίες από τους γιατρούς τους, έκαναν τις εξετάσεις τους τακτικά, παρακολουθούνται και κάνουν προσεκτικά τις θεραπείες τους. Αλλά…
Αλλά πόσοι άνθρωποι μπορούν, έχοντας δεχτεί τέτοιο σοκ στη ζωή τους, έχοντας για την ακρίβεια δει τη ζωή τους να «φεύγει» και να «έρχεται», έχουν το θάρρος να το ξεπερνάνε τόσο ενεργητικά; Αντί να κάθονται στο σπίτι τους ή να συζητάνε μονίμως στις παρέες τους τί φάρμακα παίρνουν, τί αιματοκρίτη και τί πίεση έχουν, να βάζουν τις φόρμες τους και να συνεχίζουν να ζουν «κανονικά»;
Ίσως το «κανονικά» τους αδικεί. Μάλλον άνθρωποι που «ρουφάνε τη ζωή από το μεδούλι» είναι! Για μένα, που δεν είχα ποτέ τέτοια προβλήματα υγείας, ούτε και έχω κάνει μεταμόσχευση, ήταν ένα ευχάριστο σοκ. Ήταν τέτοια η δύναμη ψυχής που έβγαζαν ώστε δεν ήξερα ποιος ήταν πιο «δυνατός», αυτοί ή εγώ;
Η Δωρεά Οργάνων και Ιστών αποτελεί την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού. Σήμερα η μεταμόσχευση είναι η μόνη θεραπευτική λύση για την τελικού σταδίου ανεπάρκεια καρδιάς, ήπατος και πνεύμονα και η πιο αποτελεσματική λύση για την τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια. Αφορά την προσφορά των οργάνων προς μεταμόσχευση από έναν συνάνθρωπό μας (δότης) που δεν είναι πια στη ζωή. Από έναν δότη, μπορούν να σωθούν έως και 8 ασθενείς που χρήζουν μεταμόσχευσης οργάνων και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής ή ακόμη και να σωθούν έως και 100 ασθενείς μέσω της Δωρεάς Ιστών.

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ:
• Η πιθανότητα να χρειαστούμε εμείς οι ίδιοι, κάποια στιγμή της ζωής μας, ένα μόσχευμα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πιθανότητα να δωρίσουμε τα όργανα μας μετά θάνατον;
• Η Δωρεά Οργάνων πραγματοποιείται μόνο από εγκεφαλικά νεκρούς ασθενείς που νοσηλεύονται σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας; Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι μη αναστρέψιμη κατάσταση που ισοδυναμεί με τον θάνατο και δεν έχει καμία σχέση με τις χρόνιες φυτικές καταστάσεις.
• Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.) είναι ο επίσημος κρατικός φορέας του Υπουργείου Υγείας που διαμεσολαβεί, ελέγχει και συντονίζει όλες τις σχετικές διαδικασίες από τη Δωρεά έως τη Μεταμόσχευση;
• Τα όργανα από πολλούς δυνητικούς δότες δεν αξιοποιούνται προς μεταμόσχευση επειδή δεν είχαν συζητήσει ποτέ εν ζωή με την οικογένειά τους τη θετική τους στάση απέναντι στη Δωρεά Οργάνων;
Πολλοί άνθρωποι είναι σκεπτικιστές και «κουμπωμένοι» μπροστά στη δωρεά οργάνων σώματος όχι γιατί δεν θέλουν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους αλλά γιατί δεν γνωρίζουν εάν αυτή τους η πράξη είναι συμβατή με τα χριστιανικά τους πιστεύω. Η αλήθεια είναι ότι από διάφορους με μονωμένους ιεράρχες έχουν ακουστεί αντιρρήσεις ή πλήρης άρνηση, η οποία φοβίζει τους πιστούς.

Η επίσημη εκκλησία έχει τοποθετηθεί εδώ και χρόνια με την εγκύκλιο 2819_2005 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποία μπορεί να βρει κάποιος πατώντας το link του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων : https://www.eom.gr/ ekklisia-kai-metamoscheyseis-organon-iston-kai-kyttaron/. Αποτελείται από 55 σημεία, είναι μακροσκελέστατη και εξαιρετικά αναλυτική και γι’ αυτό αναφέρουμε μόνο το β’ μέρος :
«Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
»4) Οι μεταμοσχεύσεις μεταμορφώνουν το δράμα του λήπτη σε ελπίδα ζωής. Η Εκκλησία θα μπορούσε μέσα από την φιλανθρωπία της να τις ευλογήσει, με την αδιαπραγμάτευτη όμως προϋπόθεση ότι κατά τη μεταμοσχευτική διαδικασία προστατεύεται η συνείδηση του δότη και δεν παραβιάζονται οι πνευματικές αξίες.
»5) Κάθε λογική αποδοχής των μεταμοσχεύσεων από την Εκκλησία έχει τρεις άξονες:
»α) Η Εκκλησία αισθάνεται μεν το φιλάνθρωπο χρέος της απέναντι στον λήπτη – που έχει ανάγκη να ζήσει – αντιλαμβάνεται όμως περισσότερο το ρόλο της δίπλα στον δότη – που μπορεί ελεύθερα να προσφέρει – επ’ουδενί λόγω και με κανένα τρόπο δεν θυσιάζει τον σεβασμό προς τον δότη στην ανάγκη επιβιώσεως του λήπτη. Ο σκοπός δεν είναι να ζήσει ο λήπτης, ο σκοπός είναι να δώσει ο δότης. Ο λήπτης λαμβάνει θνητό σώμα, ο δότης δίνει από την αθάνατη ψυχή του. Όσο ανώτερη είναι η ψυχή από το σώμα, τόσο μεγαλύτερο είναι το πνευματικό όφελος του δότη από το βιολογικό κέρδος του λήπτη. “Μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν”.
»β) Η δωρεά οργάνου πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει την “συνειδητή συναίνεση” του δότη, δηλαδή ο δότης πρέπει εν επιγνώσει, ελεύθερα και αβίαστα να έχει συγκατατεθεί στην αφαίρεση των οργάνων του, αν τυχόν από κάποια αιτία καταστεί εγκεφαλικά νεκρός. Ο δότης πρέπει να ενεργεί ως δωρητής. Και
»γ) Η Εκκλησία μπορεί να δεχθεί τις μεταμοσχεύσεις μόο μέσα σε ατμόσφαιρα αγάπης, συναλληλίας, ενίοτε αυτοθυσιαστικού φρονήματος, εξόδου από τον κλοιό της φιλαυτίας και φιλοζωϊας μας – ποτέ ωφελιμιστικής ή χρησιμοθηρικής λογικής που αποξενώνει τον «δότη» από την προσφορά του.
»Κατόπιν τούτων, οι μεταμοσχεύσεις προσεγγίζονται ως αφορμή μετάδοσης ζωής σε μερικούς ανθρώπους, κυρίως όμως ως ευκαιρία μετάγγισης πνευματικού ήθους στην κοινωνία. (…)»
Εκείνο που προηγείται της μεταμόσχευσης είναι το ανθρώπινο μεγαλείο, καθώς την ώρα της μεγαλύτερης οδύνης για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, κάποιος με μόνο του κίνητρο την αγάπη, τον αλτρουϊσμό και την γενναιοδωρία του, αποφασίζει, υπερβαίνοντας τον μεγαλύτερο πόνο, να γεφυρώσει την ζωή με το θάνατο. Αυτό σημαίνει στην πράξη η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ.