Διακοπές 365 ημέρες το χρόνο, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ θα διαθέσει φέτος το ελληνικό κράτος προκειμένου να επιδοτήσει, μέσω διαφόρων προγραμμάτων, τις διακοπές των πολιτών. Τα προγράμματα του Κοινωνικού Τουρισμού, των Vouchers για Σάμο και Βόρεια Εύβοια, αλλά και του «Τουρισμός για Όλους», θα βοηθήσουν πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας να πάνε διακοπές το φετινό καλοκαίρι. Όσοι δεν ενταχθούν σε κάποιο από τα προγράμματα αυτά, θα σχεδιάσουν το δικό τος πρόγραμμα διακοπών γιατί η σκέψη να μείνουμε για τρίτο καλοκαίρι στο σπίτι δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Σε όλες τις περιπτώσεις ο στόχος είναι ξεκάθαρος: Ανέμελες και υπέροχες διακοπές!

Δεν είναι καθόλου κακό να καταφέρουμε να περάσουμε όμορφα τις ημέρες των διακοπών. Aν επιλέξουμε τον σωστό για εμάς προορισμό και πάρουμε μαζί μας την πιο σημαντική αποσκευή, που κατά τον Ευτύχη Μπλέτσα «είναι για κάθε ταξίδι η καλή μας διάθεση», τότε δεν μένει παρά να απολαύσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Επειδή όμως με το πέρας των διακοπών μας πάλι εδώ θα επιστρέψουμε, μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία του Χόρχε Μπουκάι για το «σύνδρομο των στενών παπουτσιών».

Κατά την ιστορία αυτή λοιπόν, ένας άντρας μπαίνει σε ένα κατάστημα υποδημάτων. Ο ευγενικός υπάλληλος τον πλησιάζει και τον ρωτάει: «Τι θα θέλατε, παρακαλώ;»
«Θα ήθελα ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια, σαν εκείνα στη βιτρίνα.»
«Βεβαίως. Τι νούμερο φοράτε; Για να δω… Σαράντα ένα;»
«Όχι, θέλω τριάντα εννιά, παρακαλώ!»
«Συγγνώμη κύριε. Κάνω αυτή τη δουλειά σχεδόν είκοσι χρόνια. Το νούμερο σας είναι μάλλον σαράντα ή σαράντα ένα».
«Ό,τι και να λέτε, εγώ θέλω το τριάντα εννιά». Ο πωλητής μένει έκπληκτος, αλλά του φέρνει τα παπούτσια. Ο πελάτης με μορφασμούς πόνου τα φοράει και κάνει μερικά βήματα πάνω στο χαλί, με μεγάλη δυσκολία.
«Ωραία, θα τα πάρω, και μάλιστα θα τα φορέσω τώρα».
Ο πελάτης βγαίνει από το κατάστημα και περπατάει ως τη δουλειά του. Είναι Τραπεζικός υπάλληλος. Στις τέσσερις το απόγευμα, ύστερα από τόσες ώρες εργασίας μέσα στα μικρά παπούτσια, το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο, τα μάτια του κατακόκκινα και τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια του. Ο συνάδελφος στο διπλανό ταμείο τον παρακολουθεί όλη τη μέρα και ανησυχεί. «Μα τι έχεις; Δεν αισθάνεσαι καλά;»
«Μην ανησυχείς, είναι τα παπούτσια. Με σφίγγουν»
«Γιατί; Βράχηκαν;»
«Όχι, είναι δύο νούμερα μικρότερα από αυτά που φοράω»
«Δεν σε καταλαβαίνω. Δεν σε πονάνε τα πόδια σου;»
«Με έχουν πεθάνει στον πόνο»
«Ε, τότε;»
«Θα σου εξηγήσω» λέει, ξεροκαταπίνοντας.
«Εγώ στη ζωή μου δεν έχω μεγάλες απολαύσεις. Στην πραγματικότητα, τον τελευταίο καιρό οι ευχάριστες στιγμές μου είναι ελάχιστες».
«Και λοιπόν;»
«Με αυτά τα παπούτσια υποφέρω. Πονάω φρικτά, είναι αλήθεια… Όμως, σε λίγες ώρες, όταν θα φτάσω σπίτι μου και θα τα βγάλω… φαντάζεσαι τι ηδονή θα νιώσω; Απόλαυση, φίλε μου, απόλαυση!»

Αυτό λοιπόν που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως ο σκοπός μας δεν είναι να περάσουμε τέλεια την περίοδο των διακοπών μας. Τουλάχιστον όχι μόνο. Σκοπός μας είναι ή πρέπει να γίνει να περνάμε τέλεια κάθε ημέρα. Ο στόχος μιας ανυπόφορης και σκληρής καθημερινότητας με αντάλλαγμα μερικές ημέρες το χρόνο ωραίες διακοπές μάλλον δεν είναι το ζητούμενο. Έτσι, ας προσπαθήσουμε να οργανώσιμε σωστά τις διακοπές μας, αλλά ταυτόχρονα ας δούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε και τις υπόλοιπες ημέρες της ζωής μας. Κανενός η ζωή δεν θα χαρακτηριστεί όμορφη αν 355 ημέρες το χρόνο υποφέρει, εργάζεται σκληρά, δεν νιώθει καμία χαρά, για να ζήσει ωραία 10 ημέρες το χρόνο στις διακοπές του.
Πάντα είναι κατάλληλος χρόνος να ξαναφτιάξουμε τη βαλίτσα μας. Να βγάλουμε ό,τι μας δίνει πόνο και να βάλουμε καινούργιες συνήθειες, σκέψεις, παρέες, ελπίδες και προορισμούς. Καθώς πλησιάζουμε προς τις καλοκαιρινές διακοπές, είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκουραστούμε, να κάνουμε ένα διάλειμμα από την αγχώδη καθημερινότητα, αλλά πάντα είναι και μια ευκαιρία για αναστοχασμό και για νέα ξεκινήματα. Δεν υπάρχει άλλος που να γνωρίζει καλύτερα τι μας ενοχλεί, τι μας δυσκολεύει και τι θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε.
Επιστρέφοντας από τις διακοπές μας ας πάμε να αγοράσουμε παπούτσια στο νούμερό μας. Θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι υποχρεωτικό να περνάμε φρικτά την κάθε ημέρα μας για να γυρίσουμε σπίτι μας και να νιώσουμε απόλαυση. Δεν είναι αναγκαίο να προσφέρουμε πόνο στον εαυτό μας για ώρες, ώστε να νιώσουμε λίγες στιγμές χαράς. Αναγκαίο και υποχρεωτικό είναι να φτιάξουμε μια ζωή στα μέτρα μας, κάνοντας αυτό που αγαπάμε, ασχολούμενοι με αυτό που μας προσφέρει απόλαυση κάθε ώρα και ημέρα της ζωής μας.
Ας γίνει αυτό το καλοκαίρι μια αφορμή για επανεκκίνηση. Χωρίς προκαταλήψεις και όρια. Ας αφήσουμε την ανεμελιά και τον ήλιο να οδηγήσει τη ζωή μας. Ας προσπαθήσουμε να επανεξετάσουμε τη ζωή μας χωρίς να βάζουμε εμπόδια και περιορισμούς που δεν υπάρχουν. Η ζωή μας μπορεί να γίνει σαν τις διακοπές μας. Πανέμορφη!

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com