ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Νέος αρχηγός, νέα εποχή;

Μετά από κυοφορία τριών, τεσσάρων μηνών βγήκε λευκός καπνός από την Συγγρού και η ΝΔ έχει πλέον νέο αρχηγό, γνωστό και μη εξαιρετέο από το τζάκι το Μητσοτακικό. Ο Κυριάκος κατάφερε να πάρει την αρχηγία της ΝΔ αν και ήρθε δεύτερος σε ψήφους στις προκριματικές, διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά.
Πολλοί θα αναρωτιούνται πώς τα κατάφερε και αποπειρώνται διάφορες ερμηνείες για την καθαρή νίκη του. Θα αποπειραθώ και εγώ στο πρώτο μέρος του άρθρου να δώσω μια ερμηνεία και μετά θα επικεντρωθώ στην πολιτική που είναι πολύ πιθανό να ασκήσει, όχι μόνο ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και ως κυβέρνηση.

Kατ’ αρχάς ο Κυριάκος φάνηκε από την αρχή ως πατροκτόνος και πιστεύω ότι έγινε σε συνεργασία με πατέρα και αδελφή. Ήθελε να ελαχιστοποιήσει το Μητσοτακικό βάρος ώστε να κερδίσει την ψήφο αυτών που ενθυμούνται τα του πατρός. Βέβαια ή δημογραφία των σημερινών ψηφοφόρων μας λέει ότι οι ιστορίες περί αποστασίας του πατρός κ.τ.λ. δεν έχουν καμιά επιρροή στην απόφασή τους για ψήφο, αλλά οπωσδήποτε έπαιξε ρόλο για τις μεγαλύτερες ηλικίες η ελαχιστοποίηση ή η παντελής απουσία αναφορών του στο οικογενειακό περιβάλλον. Μέχρι που φάνηκε ότι τα χάλασαν με την Ντόρα κ.τ.λ. Ακόμη και ως αρχηγός πλέον της ΝΔ δεν έδωσε κανένα χαρτοφυλάκιο στην Ντόρα για να μην νομισθεί η ΝΔ ως Μητσοτακικό άντρο.
Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος της νίκης. Είναι και ο καθαρός πολιτικός του λόγος, η σαφήνεια με την οποία εξέφραζε τις απόψεις του και το βάρος που έριξε στις νεώτερες ηλικίες του εκλογικού σώματος. Σε αντίθεση με τον Μεϊμαράκη που εξέφραζε με τον πολιτικό του λόγο την λεγόμενη λαϊκή δεξιά, ο Κ.Μ. παρουσιάστηκε ως ένας νέος και πολλά υποσχόμενος πολιτικός με αέρα φιλελεύθερο και καθαρό υποστηρικτή του ιδιωτικού τομέα εις βάρος του δημοσίου.
Σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, ο Μεϊμαράκης στηρίχτηκε σε λάθος πρόσωπο, δηλαδή στον Καραμανλή, ο οποίος είναι στα μάτια του λαού ο κύριος αίτιος της σημερινής κατάστασης και αυτό σίγουρα του προκάλεσε μικρή μεν, αλλά κρίσιμη απώλεια ψήφων.
Η σημαντικότερη όμως πηγή ψήφων για τον Μητσοτάκη ήταν ο ιδιωτικός τομέας έναντι του δημοσίου και εκφράστηκε στο πρόσωπό του η αντίθεση των δυνάμεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Παρά την προσπάθειά του, την τελευταία στιγμή, να προσποριστεί και δημοσίους υπαλλήλους με την αυτοκριτική που έκανε για τις «τυφλές» απολύσεις, η νίκη του προήλθε καθαρά από τον ιδιωτικό τομέα. Πιστεύω ότι οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ για το συνταξιοδοτικό με τις υψηλότατες ασφαλιστικές εισφορές, την υψηλή φορολογία και με το νέο μισθολόγιο του δημοσίου όπου δεν μειώνονται οι μισθοί, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του.
Ο ιδιωτικός τομέας, λοιπόν, που έχει πληρώσει περισσότερο τα σπασμένα ήταν αυτός που έδωσε την νίκη στον Κ.Μ. Ο Μητσοτάκης έχει σταθερή άποψη για την ελαχιστοποίηση του δημοσίου και απαλλαγής του από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι ακριβώς το αντίθετο των γερο-Καραμανλή και Παπαλιγούρα με την λεγόμενη «σοσιαλμανία», δηλαδή τις κρατικοποιήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η ΝΔ της δεκαετίας του 1974-1981 έκανε τις μεγαλύτερες κρατικοποιήσεις που έγιναν ποτέ σε δυτικό κράτος και σήμερα το ίδιο κόμμα έχει σαν στόχο μιαν αντίστροφη πορεία. Το συμπέρασμα από την παραπάνω λογική είναι ότι όταν η ΝΔ κερδίσει την εξουσία θα ελαχιστοποιήσει το κράτος με κατάργηση υπηρεσιών που είναι κοστοβόρες, ή θα εκχωρήσει κρατικές δραστηριότητες στον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτή τη λογική δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να είμαστε αντίθετοι. Αντιθέτως, θα πρέπει να δούμε κάποια παραδείγματα που συνηγορούν σε αυτή την άποψη.
Ένα από αυτά είναι η πολιτική που εφήρμοσε ο πατήρ Μητσοτάκης πίσω στο βρώμικο 1989, αποφασίζοντας να δώσει άδειες κινητής τηλεφωνίας στον ιδιωτικό τομέα (Panafon/Vodafon και Telestet) αποκλείοντας τον κρατικό ΟΤΕ ώστε να δοθεί ζωτικός χώρος σε αυτές τις εταιρείες να σταθούν στα πόδια τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα έχουμε τρεις ισχυρές εταιρείες τηλεπικοινωνιών του ΟΤΕ συμπεριλαμβανομένου, ο οποίος βέβαια έχει ιδιωτικοποιηθεί.
Ο Κυριάκος χαρακτηρίζεται από πολύ κόσμο και βεβαίως από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ως σκληρός νεοφιλελεύθερος. Το σίγουρο είναι ότι θα φέρει μια αλλαγή στο τρίγωνο κυβέρνηση, ιδιωτικός τομέας και δημόσιος τομέας.
Το βάρος με τον νέο αρχηγό είναι σίγουρο ότι θα πέσει προς τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος στην πραγματικότητα φέρνει το χρήμα στην οικονομία. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα σήμερα, είναι απόλυτη ανάγκη να γίνει αναδιάρθρωση του δημοσίου αρχίζοντας από το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του, την αξιολόγηση όχι μόνο του προσωπικού αλλά και των κρατικών δομών και τέλος το μισθολόγιο. Το κράτος θα πρέπει να αλλάξει και από αποτυχημένος επιχειρηματίας που προσπαθεί ακόμη να είναι, να γίνει ρυθμιστής των κανόνων του παιχνιδιού και ελεγκτής της πραγματικής εφαρμογής των κανόνων σε όλο το οικονομικοκοινωνικό φάσμα. Αυτοί που υποστηρίζουν το αντίθετο δεν έχουν ή δεν τους συμφέρει να καταλάβουν ότι το οικονομικό περιβάλλον έχει πλέον αλλάξει δραματικά. Πάρτε, για παράδειγμα, τις 60.000 επιχειρήσεις που έφυγαν για Βουλγαρία. Ήταν δυνατόν να γίνει αυτό πριν η Βουλγαρία μπει στην ΕΟΚ ή ακόμα χειρότερα πριν πέσει ο κομουνισμός; Ασφαλώς όχι. Σήμερα δεν ισχύουν οι περί «στρατηγικών τομέων» ιδέες. Πάρτε για παράδειγμα τον ΟΤΕ. Κάποτε ήταν στρατηγικός τομέας και η χούντα τον κατέλαβε πρώτον ώστε ελέγχοντας τις επικοινωνίες να έχει επιτυχία το πραξικόπημα πράγμα και που έγινε. Σήμερα αυτό δεν ισχύει και κατά συνέπεια ο ΟΤΕ πέρασε σε ιδιωτικά χέρια χωρίς βέβαια να έχουν ελαττωθεί οι προσφορές του σε θέματα επικοινωνίας στον κρατικό μηχανισμό η το στρατό. Κάτι ανάλογο άρχισε να συμβαίνει και με την ΔΕΗ κάτω από την πίεση των δανειστών. Ο Μητσοτάκης είναι σίγουρο ότι θα την ιδιωτικοποιήσει πλήρως. Το θέμα είναι αν θα καταφέρει να έχει πλουραλισμό στους προμηθευτές ενέργειας και όχι μονοπώλιο ενός ή δύο ιδιωτών γιατί τότε οι τιμές θα αυξηθούν υπερβολικά, πράγμα που συνέβη στην Αυστραλία.
Πολλά άλλα παραδείγματα υπάρχουν, όπως π.χ. το αεροδρόμιο Αθηνών, η γέφυρα Ρίου-Αντιρίου κ.τ.λ., τα οποία τελικά προσφέρουν στο ισχνό ελληνικό ΑΕΠ. Φαίνεται ότι ο Κυριάκος θα προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση ως κυβέρνηση.
Ως αντιπολίτευση είναι σίγουρο ότι θα πιέσει τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να πάει σε εκλογές. Δεν είναι απίθανο να έχουμε πολύ σύντομα προσφυγή στις κάλπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει μια πολιτική μη συνεκτική και καθόλου μελετημένη. Αυτό φαίνεται από τις παλινωδίες όσον αφορά τα οικονομικά π.χ. αποδείξεις, προτάσεις Κατρούγκαλου κ.τ.λ. Μέρος αυτής της πολιτικής είναι και το επικείμενο κλείσιμο της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στην Χαλκιδική με όλες τις αρνητικές συνέπειες στον τομέα της απασχόλησης, των φορολογικών εσόδων και κυρίως της ιδέας που σχηματίζεται στους διεθνείς επενδυτές για την αναξιοπιστία του ελληνικού κράτους. Όπως έχω διαβάσει στην Διαύγεια τις αποφάσεις του ΥΠΕΚΑ για την μη χορήγηση άδειας στην εταιρεία, εύχομαι να βγει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης να απολύσει αυτούς τους εισηγητές δημοσίους υπαλλήλους του ΥΠΕΚΑ για τις προτάσεις που έκαναν και σε συνεργασία βέβαια με τον ίδιο τον Σκουρλέτη εναντίον της εταιρείας. Εισηγήθηκαν λανθασμένα και αντεπιστημονικά πράγματα με απώτερο σκοπό να κλείσει η εταιρεία και να παραδοθεί η Χαλκιδική στις δυνάμεις ανοικοδόμησης και καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτά τα τερτίπια πιστεύω ότι θα τελειώσουν με την νέα ηγεσία της ΝΔ όταν έρθει στα πράγματα.
Εν κατακλείδι η ΝΔ με τον Κ.Μ. μετακινείται από την λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» προς τον νεοφιλελευθερισμό που εύχομαι όμως να έχει ένα κοινωνικό πρόσωπο αν αυτό είναι δυνατόν.