ΚΙΝΗΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ – Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ – ΠΑΛΑΙ

Κύριε Δήμαρχε, κυρία Πρόεδρε, κ.κ. Δημοτικοί Σύμβουλοι, κοινή είναι η αντίληψη ότι και ο πιο αδιάφορος δημότης, έχει αισθανθεί την συγκινητική κινητοποίηση των κατοίκων του Γαλατσίου και της Αττικής που με τη συμμετοχή τους, την προσφορά τους και την αλληλέγγυα στάση τους προς τους ξεριζωμένους συνανθρώπους μας – πρόσφυγες που φιλοξενούνται στο ΠΑΛΑΙ έχουν δημιουργήσει μία ανεπάντεχη κοινωνική δυναμική. Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης που ξεπήδησε, δεν εξουδετέρωσε μόνο  φωνές συγκαλυμμένου ρατσισμού που προφανώς υπάρχουν. Απέδειξε ότι αυτή η κοινωνία, παρά τα τεράστια, προβλήματά της, κουβαλάει ανθρωπιά  και επιβεβαιώνει τις ρίζες της. Αυτή η κοινωνική δυναμική ωθεί τους συσπειρωμένους φορείς και πολίτες της πόλης, να σας καταθέσουμε τις εκτιμήσεις μας και τις προτάσεις μας:

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ
Η εξέλιξη των τοπικών κοινωνιών και η βελτίωση της ποιότητας της ζωής των κατοίκων τους επηρεάζεται – κρίνεται, πέραν άλλων γενικότερων λόγων, και από την αξιοποίηση της «ιστορικής στιγμής» που συνήθως προκύπτει σε περίοδο μεγάλων γεγονότων (ολυμπιακοί αγώνες) ή και σε περίοδο παρατεταμένης κρίσης, όπως η σημερινή, με τους χιλιάδες πρόσφυγες στο ΠΑΛΑΙ. Τέτοια ιστορική στιγμή, που σπάνια προκύπτει, ευνοεί και επιβάλλει την προβολή και λύση μεγάλων δομικών και χρονιζόντων προβλημάτων.
Ιστορική στιγμή ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες που, μέσα στην αλόγιστη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, το Γαλάτσι, αντί να θέσει και να λύσει το πρόβλημα της ταυτότητάς του (κέντρο πόλης) και να ζητήσει την θεσμική παραχώρηση του ΠΑΛΑΙ και την κάθετη υπογειοποίηση της Λ. Βεΐκου στο ύψος του αθλητικού κέντρου, περιορίσθηκε στο τίτλο του «ολυμπιακού Δήμου» και στην τερατώδη μιζαδόρικη πεζογέφυρα.
Τώρα την ιστορική στιγμή την σηματοδοτεί το ίδιο το ΠΑΛΑΙ, που δώδεκα ολόκληρα χρόνια η πόλη – περιοχή προσπαθεί να το κάνει δικό της. Κάτι τέτοιο δεν θα δώσει μόνο διέξοδο στην ασφυκτιούσα νεολαία μας, αλλά θα   δώσει ζωτικότητα στην πόλη και θα αναπροσανατολίσει την λειτουργία της.
Η πόλη – περιοχή έκανε και κάνει το καθήκον της, μετατρέποντας το ΠΑΛΑΙ σε ναό αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Ταυτόχρονα οι Γαλατσιώτες/σσες συνειδητοποίησαν ότι ένα μεγάλο δημόσιο κτίριο σε μία περιοχή χρειάζεται και  για διάφορους εθνικούς λόγoυς (π.χ. σεισμός) και ότι, σε αντίθεση με άλλους Δήμους, το Γαλάτσι δεν διαθέτει άλλο τέτοιο δημόσιο χώρο! Είχαν, επίσης, την ευκαιρία να μπουν μέσα στο ΠΑΛΑΙ και να γνωρίσουν τους τεράστιους χώρους του. Κατάλαβαν πόσο εύκολο και ελάχιστα κοστοβόρο, ήταν να αποκατασταθεί το ρεύμα, να έρθει το νερό, να λειτουργήσουν οι πολυάριθμες τουαλέτες, να εκδηλωθεί μέριμνα για καθαριότητα, και να αναδειχθούν τα ερωτήματα: Γιατί τόσα χρόνια κρατούσαν τα παιδιά της πόλης – περιοχής μακριά του; Γιατί το, χωρίς ταυτότητα, χωρισμένο στα τέσσερα, Γαλάτσι δεν διεκδίκησε το αυτονόητο παρά αρκέστηκε στην «καθημερινότητα»; Γιατί οι ταγοί της πόλης δεν κατάλαβαν ότι γύρω από το παλαί παίχθηκε η ποιότητα της ζωής των κατοίκων; Η δικαιολογία του κόστους συντήρησης φαντάζει, πλέον, αναιμική.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Με δεδομένο ότι η πόλη (Δήμος – φορείς – πολίτες) θα συνεχίσει, όπως τώρα, να ανταποκρίνεται στο χρέος της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, η ιστορική τούτη στιγμή για το Γαλάτσι αναδεικνύει τις άμεσες επιτακτικές ανάγκες, αλλά και τα καθήκοντα που πρέπει τώρα (όχι αργότερα) να ασκηθούν από τον Δήμαρχο της πόλης, το Δημοτικό Συμβούλιο και την πόλη γενικότερα.
Α. Να ληφθεί απόφαση και να δηλωθεί με κατηγορηματικό τρόπο στην πολιτεία (και στο ΤΑΙΠΕΔ ), ότι οι χώροι όπου εξυπηρετούνται οι πρόσφυγες θα τεθούν στη διάθεση της νεολαίας της περιοχής μετά την αναχώρηση  των προσφύγων, με ανάληψη από το Δήμο της αρμοδιότητας της κεντρικής πύλης εισόδου. Οι πολίτες – εθελοντές νοιώθουν πλέον το ΠΑΛΑΙ δικό τους και κανένας δεν φεύγει ειρηνικά από το «σπίτι» του.
Β. Να παραμεριστούν οι επιφυλλάξεις και ως Δημοτική αρχή να ζητήσετε, από την πολιτεία, πόρους αλλά και εξοπλισμό, απαραίτητο για την ανθρώπινη διαβίωση των προσφύγων που μετά την αναχώρησή τους θα παραμείνει (ο εξοπλισμός) για την άθληση και πολιτισμό της νεολαίας. Προβλέπονται σχετικά κονδύλια. Ενδεικτικά, στον αύλειο χώρο και σε προσφερόμενους  εσωτερικούς χώρους να τοποθετηθούν μπασκέτες,  Γκολπόστ, φιλέδες κ.λ.π
Γ. Να απαιτηθεί με  θεσμικό τρόπο η «επαγγελματική» παρουσία του κράτους και της «περιφέρειας». Δεν πρέπει να αφεθεί ο αντιδήμαρχος κ. Μ. Ελευθερίου μαζί με τον κ. Γ. Οικονόμου να αναμετρώνται, σε επίπεδο κορυφής μόνοι, εξαντλητικά και για καιρό, με το τεράστιο αυτό θέμα που το χειρίζονται με εξαιρετική πράγματι  επιτυχία. Ελλοχεύει και ο κίνδυνος κούρασης και απρόοπτων.
Δ. Να απαιτηθεί, μαχητικά, από την περιφέρεια Αττικής να εντάξει και το ΠΑΛΑΙ στην απόφαση μελέτης για την ενεργειακή αναβάθμιση αθλητικών εγκαταστάσεων και συγκροτημάτων. Με την εγκατάσταση σύγχρονων συσκευών παραγωγής ρεύματος, συμβατών με το περιβάλλον,                                          η προνομιούχος και χρυσοφόρος έκταση των 92 στρεμμάτων του ΠΑΛΑΙ θα γίνει παραγωγός ρεύματος, πολύ πέραν από τις ενεργειακές ανάγκες του.
Έτσι το κόστος συντήρησης θα πάψει να αποτελεί λόγο άρνησης.
Ε. Να απαιτήσουμε την λειτουργικότητα της μεγάλης αίθουσας – στάδιο, με τον ίδιο τρόπο που έγινε για τις λειτουργούσες τώρα αίθουσες – χώρους.  Τούτο θα  δηλώνει ότι διεκδικούμε το ΠΑΛΑΙ στο σύνολό του. Ο τρόπος που θα λειτουργήσει αλλά και τα θέματα Διοίκησης – διαχείρισης και των παράλληλων χρήσεων θα αναζητηθούν, με την βοήθεια μελέτης, σε ευθετότερο χρόνο με πρόσκληση στους προσφερόμενους Δήμαρχους Ν. Ιωνίας και Αθήνας (Αντιδήμαρχος) και με δεδομένη την πλήρη στήριξη του κινήματος της πόλης – περιοχής.
ΣΤ. Με πρωτοβουλία του Δήμου, να διοργανωθεί μεγάλη συναυλία στον μεγάλη αίθουσα – στάδιο από την πολιτεία, με πρόσκληση- συνεννόηση με τον Υπουργό κ. Μουζάλα, που θα σηματοδοτεί το πανελλαδικό – πανανθρώπινο νόημα, όχι μόνο αλληλεγγύης στους πρόσφυγες αλλά και ειρηνικής συνύπαρξης λαών με διαφορετικό θρήσκευμα, πολιτισμό, κλπ. Το δικαιούται το Παλαί μας, γιατί αναδείχθηκε σε πρότυπο προστασίας της ανθρώπινης προσωπικότητας – αξιοπρέπειας.
Γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν επιφυλάξεις στα παραπάνω. Πάντοτε θα υπάρχουν μεμψίμοιροι, αρνητές, άνθρωποι της απόστασης, χειροκροτητές της συντήρησης και της αδράνειας, άνθρωποι «λογικοί». Οι κοινωνίες όμως προχώρησαν και χωρίς αυτούς. Ο Δήμος Γαλατσίου οφείλει, αφού καταδικάσει τελεσίδικα και ξεμπερδεύσει «άπαξ διά παντός» με τον κ. Κοντονή και τις εν είδει λαγού δηλώσεις του, να αναμετρηθεί με την πρόκληση διάθεσης των δημόσιων αυτών χώρων στην ασφυκτιούσα νεολαία της πόλης – περιοχής με τρόπο που μπορεί να συζητηθεί και να αποφασισθεί. Φοβόμαστε ότι θα αναδειχθούν ευθύνες, αν το Γαλάτσι δεν συναντηθεί με την ιστορία του, ούτε τούτη τη φορά. Θα είναι κόλαφος.
Γνωρίζετε, άλλωστε, ότι η Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ («ιδιοκτήτης») δεν αναμένει «άμεσα έσοδα» από την παραχώρηση του ΠΑΛΑΙ ,το αισθάνεται ως «βαρίδι» που προτιμά να απαλλαγεί με κοινωνική συναίνεση, αρκεί να υπάρξει πρόταση έστω προσχηματική. Είναι τόσο λίγα αυτά που το Γαλάτσι ζητάει μπροστά στο τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα και τα κονδύλια που διακινούνται!

Η Γραμματεία
ΒΙΝΙΕΡΑΤΟΣ ΜΑΝΟΣ, ΜΠΑΣΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ,
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΚΑΡΟΣ, ΣΙΔΕΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ