Πολυγαμία και συνταγματικά δικαιώματα – γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Η μονογαμία παρουσιάζεται συχνά σαν κάτι ιδανικό, κάτι σωστό, σαν τον κανόνα που πρέπει να ακολουθείς. Από τα παραμύθια που διαβάζαμε ως παιδιά, μέχρι τις ταινίες που βλέπουμε και τα βιβλία που διαβάζουμε ως ενήλικες, όλα μας λένε ότι για να πετύχουμε την ευτυχία πρέπει να βρούμε τη μοναδική αληθινή αδελφή ψυχή, για να μοιραστούμε το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί της. Ταυτόχρονα, κράτη και οι κυβερνήσεις προσφέρουν οικονομικά, νομικά και κοινωνικά κίνητρα στα παντρεμένα ζευγάρια. Εν τω μεταξύ, οι άνδρες και οι γυναίκες που αποκλίνουν από αυτά τα μονογαμικά πρότυπα αντιμετωπίζονται ως παρίες.

Δεν είναι μόνο οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις αλλά και οι πολυγαμικές τοιαύτες που αυξάνονται, όπως οι αριστερόχειρες, όταν έπαψε να θεωρείται αφύσικο το να μη γράφεις με το δεξί. Με το ίδιο τρόπο αυξάνονται και οι ομοφυλόφιλοι διότι, όχι μόνο δεν υπάρχει κοινωνικός περιορισμός, αλλά αντιθέτως προωθούνται από τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα, στα οποία οι ομοφυλόφιλοι έχουν κάνει μεγάλη διείσδυση και έχουν ισχυρή επιρροή. Υπολογίζεται ότι το 4-5% του πληθυσμού των ΗΠΑ εμπλέκεται σήμερα σε συναινετικά μη μονογαμικές σχέσεις, μεγαλύτερο από το ποσοστό των ομοφυλόφιλων. Επιπλέον, το 2010 μια μελέτη διαπίστωσε ότι περίπου ένας στους 500 ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες προσδιορίζεται ως πολυγαμικός.
Ο καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σάντα Κλάρα, Τζάστιν Κλάρντι, αναφέρει πως ένας πολυγαμικός άνθρωπος μπορεί τελικά να αντλήσει τα ίδια φυσικά και συναισθηματικά οφέλη με κάποιον που συμμετέχει σε μια μονογαμική σχέση. Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις οι πολυγαμικές σχέσεις φαίνεται να υπερτερούν.
Στο βιβλίο του με τίτλο «Why It’s OK to Not Be Monogamous» («Γιατί είναι εντάξει το να μην είσαι μονογαμικός») εξηγεί ότι στην πραγματικότητα μας μαθαίνουν να είμαστε μονογαμικοί, ενώ υπάρχει μια θεωρία που υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι έγιναν μονογαμικοί λόγω της πρόσθετης φροντίδας που χρειάζονται τα νεογέννητα μωρά, εξαιτίας της μακρότερης περιόδου κύησης, συγκριτικά με άλλα θηλαστικά. «Άλλοι μπορεί να βλέπουν τη μονογαμία ως ηθική εντολή που δόθηκε από τον Θεό», προσθέτει ο Κλάρντι. Κι όμως, όπως επισημαίνει, οι άνθρωποι που συνειδητά επιλέγουν να συμμετέχουν σε μη μονογαμικές σχέσεις είναι τελικά περισσότεροι απ’ όσοι πιστεύαμε και αποδεικνύεται ότι μπορούν να αντλήσουν εξίσου σημαντικά οφέλη με εκείνους που επιλέγουν τις μονογαμικές σχέσεις.
Αυτό λοιπόν που διαβάσαμε είναι δηλώσεις και πληροφορίες του Αμερικανού καθηγητή υπέρ της πολυγαμίας. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη στις Δυτικές κοινωνίες ενώ υπάρχει ως κουλτούρα στο Ισλάμ; Η απάντηση είναι στα χριστιανικά ιδεώδη του Δυτικού πολιτισμού, τα οποία ενσωματώθηκαν μετά την Γαλλική Επανάσταση στο δίκαιο των λαών και στην χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Σήμερα στον «Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης» το 2000/C 364/01 διαβάζουμε τα παρακάτω για τα ανθρώπινα δικαιώματα – που κόπτονται οι υποστηρικτές του γάμου των ομοφυλόφιλων και όχι ομόφυλων που λένε οι αγράμματοι.
«Απαγορεύονται οι ευγονικές πρακτικές και ιδίως όσων αποσκοπούν στην επιλογή προσώπων» λέει το άρθρο 3 παρ 2.2, πράγμα που ευθαρσώς αμφισβήτησε με τις δηλώσεις του ο κ. Κασσελάκης λέγοντας ότι θέλει δύο αγόρια με τον σύζυγό του κυρία Τάιλερ. Νομίζετε ότι ο Κασσελάκης έχει διαβάσει την «Χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου» της ΕΕ; Εγώ πολύ αμφιβάλλω.

Πιο κάτω ο χάρτης δικαιωμάτων αναφέρει για το δικαίωμα του γάμου και της ίδρυσης οικογένειας: «Το δικαίωμα γάμου και το δικαίωμα ίδρυσης οικογένειας διασφαλίζονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες» άρθρο 9 της χάρτας. Πώς μας λένε οι «μασέρ» τύπου Σκέρτσου ότι είμαστε υποχρεωμένοι από το Ενωσιακό Δίκαιο να νομοθετήσουμε τον γάμο ομοφυλόφιλων; Ποιος μπορεί από την κυβέρνηση, αλλά και από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει στο ερώτημα;
Άλλοι ισχυρισμοί είναι δήθεν τα δικαιώματα του παιδιού. Τί μας λέει λοιπόν το άρθρο 9 για τα δικαιώματα του παιδιού;
Παράγραφος 1. «Τα παιδιά έχουν δικαίωμα (προσοχή, δικαίωμα) στην προστασία και την φροντίδα που απαιτούνται για την καλή διαβίωσή τους. Τα παιδιά μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα την γνώμη τους. Η γνώμη τους σχετικά με ζητήματα που τα αφορούν λαμβάνεται υπόψη σε συνάρτηση με την ηλικία τους και την ωριμότητά τους.»
Παράγραφος 2. «Σε όλες τις πράξεις που αφορούν παιδιά, είτε επιχειρούνται από δημόσιες αρχές είτε από ιδιωτικούς οργανισμούς, πρωταρχική σημασία πρέπει να δίνεται στο υπέρτατο συμφέρον του παιδιού.»
Παράγραφος 3. «Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να διατηρεί τακτικά προσωπικές σχέσεις και απ’ ευθείας επαφές με τους δύο γονείς του, εκτός αν τούτο είναι αντίθετο προς το συμφέρον του.»

Διαβάζοντας τα παραπάνω από πού τεκμαίρεται η δυνατότητα από τον νόμο για υιοθεσία παιδιών; Απλώς η επιθυμία των ομάδων ομοφυλόφιλων που διαποτίζουν όλα τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε σήμερα η κοινωνία να βλέπει να συμβαίνει και να ανέχεται χωρίς να αντιλαμβάνεται τις ανεξερεύνητες μελλοντικές επιπτώσεις από τους γάμους, αλλά κυρίως από τις υιοθεσίες παιδιών.
Ακούμε στα ραδιόφωνα κάτι επιχειρήματα από τύπους σαν τον «μασέρ» Σκέρτσο και κάτι άλλους ανεκδιήγητους και αγράμματους δημοσιογράφους ότι η υιοθεσία παιδιών από έναν γονέα ισχύει στην Ελλάδα από το 1946. Δεν ήξερα ότι ήμασταν τόσο …προχώ, ρε παιδιά; Νομίζουν ότι μιλάνε σε κάφρους; Το 1946 η Ελλάδα είχε βγει από ένα πόλεμο και ένα εμφύλιο που άφησε χιλιάδες παιδάκια ορφανά και χιλιάδες ανθρώπους χήρους ή χήρες και πολύ σωστά ο νομοθέτης θέσπισε αυτόν τον νόμο. Δεν μπορείτε σήμερα, κύριοι αφελείς υποστηρικτές της ομοφυλόφιλης υιοθεσίας, να το φέρνετε ως επιχείρημα.
Οι περισσότεροι επιχειρηματολογούν λέγοντας ότι είναι συνταγματικό δικαίωμα. Σας απέδειξα ότι από πουθενά δεν προκύπτει από την «Χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου» κάτι τέτοιο. Οι υποστηρικτές και δικαιωματιστές μας λένε ότι είναι δικαίωμά τους και οι φοβισμένοι πολιτικοί και τα ΜΜΕ το ίδιο λένε. Ας μας εξηγήσουν λοιπόν γιατί πρέπει να απαγορεύεται η πολυγαμία; Πόσα άτομα θα ήθελαν να έχουν πολλές γυναίκες στην συζυγική κλίνη; Γιατί να μην έχουμε την δυνατότητα να παντρευόμαστε δύο και τρεις γυναίκες ακόμη και τέσσερις; Από την στιγμή που μπορούμε να παρέχουμε αξιοπρεπή βίο στις κυρίες μας γιατί να απαγορεύεται; Δεν είναι αυτό καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων την στιγμή που οι γυναίκες με ευχαρίστηση μπαίνουν στο χαρέμι του ανδρός;
Αν μου στερήσει η πολιτεία αυτό το δικαίωμα, δεν καταπατούνται κατάφορα τα δικαιώματά μου; Δεν θα πρέπει εμείς, οι πολυγαμικοί, να διαμαρτυρηθούμε και να ζητήσουμε να ψηφιστεί νόμος υπέρ της πολυγαμίας; Να μη σας πω ότι για την χώρα μας αυτό θα είναι θεάρεστο και πατριωτικό έργο γιατί θα βοηθήσει τα μέγιστα στην καταπολέμηση της υπογεννητικότητας και της προσφοράς παιδιών προς υιοθεσία σε ομοφυλόφιλους που εκ φύσεως δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν…
Διαβάστε στις μελέτες, ότι στην Ευρώπη ελάχιστη έρευνα έχει γίνει για το θέμα της υιοθεσίας, δηλαδή σε ένα δείγμα 66 ατόμων, και δεν μπορούν να βγάλουν συμπέρασμα αν είναι βλαπτική για τα παιδιά η υιοθεσία.
Αντίθετα στην Αμερική η μελέτη από το ίδιο επιστημονικό περιοδικό λέει ότι και εκεί έχουν γίνει μικρές (96 άτομα δείγμα) μελέτες και δεν υπάρχουν ασφαλή συμπεράσματα. Η Αμερικάνικη όμως πλευρά είναι πάντα μεροληπτική υπέρ των ομοφυλόφιλων όπως φαίνεται από τους λόγους απόρριψης πολλών από αυτές λόγω λανθασμένης μεθοδολογίας και μεροληπτικών συμπερασμάτων.

Υ.Γ. Πήγε ο Σκέρτσος να αντιμετωπίσει επί του θέματος τον κ. Ράμφο που είναι αντίθετος και τον μιμήθηκαν, επιτιθέμενα στο Έλληνα φιλόσοφο, και κάποιοι αμόρφωτοι από το FB. Έχω να πω ότι τα αγγούρια σηκώθηκαν να «σεξάρουν» τον μανάβη που λέει και η παροιμία. Αιδώς Αργείοι… (και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε).